Przestrzeń psychologiczna - serce odporności

Carl Jung powiedział kiedyś, że ci, którzy nie wyciągają wniosków z nieprzyjemnych faktów w ich życiu zmuszają kosmos do powtórzenia nieszczęśliwych wydarzeń tyle razy, ile to konieczne, aby się czegoś nauczyli.

Chociaż prawdą jest, że nadal nie możemy udowodnić, że ta „siła kosmiczna” istnieje, czy nie. Wiemy tylko, że jesteśmy tym ciekawym gatunkiem, który wciąż potyka się o ten sam kamień.

Dzieje się tak właśnie dlatego, że nie dajemy sobie odpowiedniej przestrzeni psychologicznej. Nie wiemy ani nie pozwalamy sobie na czas niezbędny do przetworzenia i zaakceptowania niektórych osobistych doświadczeń.

Od czasu do czasu życie nam się rozpada, a my, zamiast naprawiać te pęknięcia lub ponownie dopasować do siebie luźne elementy ignorujemy sytuacje. Stopniowo odłączamy się od tych wewnętrznych potrzeb, aż w końcu frustracja i nieszczęście ważą ​​zbyt wiele.

Abraham Maslow, jeden z najważniejszych psychologów w dziedzinie rozwoju osobistego zwykł mawiać, że w naszej codzienności mamy zasadniczo dwie opcje. Pierwsza to życie pod osłoną mechanizmów strachu i obrony. Druga to wybranie wzrostu. Wybór tego czy innego sposobu jest czymś, o czym musimy zdecydować w naszej przestrzeni psychologicznej.

Czym jest przestrzeń psychologiczna i co znajduje się w niej?

Przestrzeń psychologiczna nie jest miejscem fizycznym, jest kącikiem mentalnym. To czas, który poświęcamy na przetwarzanie pomyłek, błędów lub rozczarowań i zrozumienie, czego możemy się nauczyć lub wyjaśnić na podstawie tych doświadczeń. Oznacza to także możliwość kształtowania wielu wymiarów, dzięki którym nasze psychologiczne leczenie będzie bardzo skuteczne.

Oto składniki, które tworzą dobrą przestrzeń psychologiczną:

Przestrzeń psychologiczna i współczucie do samego siebie

Współczucie jest zdolnością do przyjmowania i akceptowania siebie bez karania lub pogardy dla pewnych wydarzeń. Tak więc badania takie jak na przykład przeprowadzone na uniwersytecie w Tennessee ujawniają, że rozwijanie tej zdolności jest kluczem do osiągnięcia dobrego samopoczucia emocjonalnego.

Im więcej stresu doświadczamy tym bardziej zapominamy o tym pozytywnym stosunku do nas samych. Dlatego każda przestrzeń psychologiczna wymaga tego specjalnego składnika. Gdzie jesteśmy przyjęci bez osądów i sankcji.

Negatywny dialog jest zabroniony

W każdej przestrzeni psychologicznej ukierunkowanej na wzrost jest jeden element, którego nie należy uwzględniać: negatywny dialog. Ta sytuacja, w której nasze myśli oscylują pomiędzy wyrzutami, fatalizmem, przeszkodami, strachem działają stopniowo z siłą cyklonu. Niszczy wszystko na swojej drodze.

Jeśli naprawdę chcemy uzyskać prawidłową naukę po porażce, negatywny dialog jest bezwartościowy. Musimy zastosować obiektywne i zorientowane na przyszłość podejście. Istnieją zatem pewne pytania, które mogą nam pomóc, takie jak: jakie wnioski mogę wyciągnąć z tego, co się wydarzyło? Co powinienem zrobić, aby jutro stawić temu czoła z lepszymi wynikami?

Skupienie na teraźniejszości

Prawa fizyki mówią nam (póki co), że nie możemy być w dwóch miejscach jednocześnie. Nie warto skupiać się na przeszłości i przyszłości, o której wciąż nic nie wiemy. Jeśli naprawdę chcemy przezwyciężyć te złożone okoliczności liczy się tylko jedno podejście skoncentrowane na teraźniejszości.

Zastanów się, przeanalizuj, wyjaśnij, zaakceptuj, zdecyduj, zaplanuj, zaprojektuj odpowiedz… Wszystkie te odpowiedzi będą ważniejsze niż patrzenie w nasze wsteczne lusterko.

Niepoddawanie się

W naszej przestrzeni psychologicznej musi znajdować się pewien podstawowy materiał. Rodzaj stopu, którym możemy pokryć każdy fragment, każdy kąt, każdy szczegół. Mowa oczywiście o wytrwałości.

Ta umiejętność uczenia się na podstawie doświadczenia i stawiania czoła przyszłości z większą uczciwością, mądrością i siłą jest kluczowym aspektem w każdym procesie wewnętrznego uzdrawiania.

Jest to również arcydzieło, które poprawia nasz rozwój osobisty i które dostosowuje nasze okulary, abyśmy wyraźnie widzieli, którą ścieżkę najlepiej wybrać.

Przestrzeń psychologiczna – podsumowanie

Podsumowując, jest jeden aspekt, który warto mieć na uwadze. Postać taka jak Stephen Sideroff, pisarz, badacz i profesor psychiatrii na University of Los Angeles, wskazuje w jednym ze swoich artykułów, że obecnie doświadczamy czegoś, co wielu definiuje jako niedopasowanie biologiczne. Coś, nad czym musimy nauczyć się pracować.

Termin ten odnosi się do bardzo konkretnego faktu: kiedy doświadczamy stresu, niepokoju lub zmartwienia nasze ciało jest zaprogramowane do generowania dwóch rodzajów reakcji: walki lub ucieczki przed niebezpieczeństwem.

Jak dobrze wiemy, te dwa zachowania nie zawsze pasują do naszego obecnego świata. Dlatego jesteśmy zobowiązani do tworzenia trafniejszych, a także bardziej kreatywnych odpowiedzi. Dlatego nie warto uciekać, wracać do problemu ani walczyć z wrogami, którzy, jak dobrze wiemy, w wielu przypadkach nie są nawet fizyczni.

Musimy kształtować bardziej trafne strategie, które przechodzą przez bardzo konkretne miejsce: naszą przestrzeń psychologiczną. Ten kącik, o którym często zapominamy. Gdzie możemy znaleźć schronienie, kiedy tylko jest ono potrzebne. Aby zintegrować doświadczenia, leczyć, naprawiać i podejmować ważne decyzje.