Przemoc seksualna w internecie - 4 cechy agresora
Przemoc seksualna w internecie to problem, o którym mówi się w obecnych czasach niemal codziennie. Jak jednak wiemy, sama przemoc na tle seksualnym nie jest nowym zjawiskiem. Jednym z najsłynniejszych przypadków serii morderstw na tle seksualnym jest historia Adrieja Czikatiło, mężczyzny w średnim wieku, który w latach 1970-1990 zamordował w Rosji ponad 50 osób.
Czikatiło został wyrzucony ze szkoły, w której uczył, ponieważ oskarżono go o molestowanie dzieci i młodzieży (zarówno chłopców, jak i dziewczynek). Znalazł pracę w fabryce, gdzie w ramach swoich obowiązków musiał często wyjeżdżać w delegacje. Wykorzystywał zatem dworce kolejowe, aby porywać swoje ofiary. Były to przede wszystkim osoby nieletnie, które nie potrafiły same kupić biletu lub wsiąść do pociągu. Historię tę zobrazowano kilka lat później w filmie Citizen X.
W dzisiejszych czasach agresorzy szukają swoich ofiar głównie za pośrednictwem sieci, a przemoc seksualna w internecie jest zgłaszana na policji z coraz większą częstotliwością. Choć internet przynosi swoim użytkownikom niezliczone korzyści, należy pamiętać o tym, że wiąże się również z zagrożeniami.
Agresorzy czyhający w sieci korzystają z tych samych narzędzi, co dzieci i młodzież. Wchodzą na fora i czaty, tworzą fałszywe profile w mediach społecznościowych i z łatwością poznają osoby, spośród których wybierają swoje ofiary. Komunikując się przez internet, napastnikowi łatwiej jest wymyślić kłamstwa, w które uwierzy ofiara.
Przemoc seksualna w internecie
Napastnicy szukający ofiar w internecie używają wszystkich możliwych technik, aby zwabić i uwieść ofiarę. Jest to tym łatwiejsze, że informacje przekazywane są z niezwykłą prędkością, a nad większością forów czy mediów społecznościowych nikt nie sprawuje kontroli.
Przemoc seksualna w internecie stała się przedmiotem badań, z których wynika, że większość napastników szukających ofiar w sieci to mężczyźni. Schwytani do tej pory przestępcy byli w różnym wieku, zazwyczaj w przedziale od 18 do 60 roku życia. Z kolei ofiary to najczęściej osoby niepełnoletnie.
Uwodzenie w sieci – 4 cechy agresora
Istnieje kilka cech w profilu psychologicznym napastnika stosującego przemoc seksualną w internecie. Osoba taka zazwyczaj:
Manipuluje
Agresor internetowy zawsze wie, jak pokierować sytuacją i zmanipulować ofiarę, aby spełniła jego potrzeby. Nieustannie zniekształcają rzeczywistość w oczach ofiary, aby ta dała im dokładnie to, czego chcą. To zadanie jest dużo łatwiejsze w przypadku dzieci.
Dominuje
Dominacja wiąże się z manipulacją. Internetowy agresor zakłóca równowagę sił, aby druga strona musiała mu się poddać. Od samego początku rozmowy próbuje zdominować potencjalną ofiarę. Czuje satysfakcję z tego, że ma nad kimś władzę. Osoba taka bywa całkowicie inna w normalnym życiu. Może nawet sprawiać wrażenie uległej.
Jest czarujący
Internetowy napastnik wykorzystuje sieć, aby stworzyć nić porozumienia. Słucha problemów drugiej osoby, udaje, że je rozumie i że ten ktoś jest dla nich ważny. Co więcej, napastnik taki udaje, że ma z ofiarą wiele wspólnego i z łatwością dostosowuje się do zmieniającej się sytuacji.
Niskie poczucie własnej wartości nie pozwala internetowym agresorom na utrzymanie normalnych relacji z osobami w ich wieku. Dlatego też na swoją ofiarę wybierają kogoś, kto jest dużo młodszy i łatwiejszy do zmanipulowania.
Traktuje innych jak rzeczy, nie jak osoby
Napastnicy stosujący przemoc seksualną w internecie wykorzystują swoje ofiary, aby spełniły ich seksualne zachcianki. Jako że nawiązują kontakt przez internet, traktują drugą osobę przedmiotowo i nie widzą w niej człowieka. Kiedy wpadają w ręce policji, tłumaczą, że to ich ofiara sprowokowała całą sytuację. Co więcej, zachowują się tak, jakby nie widzieli niczego złego w swoim postępowaniu.
Przemoc seksualna w internecie – jak się chronić?
Jako że żyjemy w dobie internetu i nie jesteśmy w stanie odizolować dzieci i młodzieży od sieci, musimy uczyć ich jak chronić się przed potencjalnym agresorem. Rodzice powinni korzystać z rozwiązań technologicznych pozwalających na ograniczenie dzieciom dostępu do określonych stron internetowych. Z kolei młode osoby muszą zrozumieć, że gdy rozmawiają z kimś prze internet, nigdy nie mają pewności kto tak naprawdę jest po drugiej stronie.