Proszenie jest zdrowe, ale wymaganie jest destrukcyjne

Niektórzy ludzie czują się niezdolni do proszenia o pomoc, podczas gdy inni nie boją się wymagać od innych tego, czego potrzebują. Z czego wynikają te różnice?

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Elena Sanz.

Ostatnia aktualizacja: 22 grudnia, 2022

Relacje międzyludzkie są złożone i nie zawsze masz jasność co do zdrowych granic, których należy przestrzegać. Na przykład czasami wahasz się prosić o pomoc. I wręcz przeciwnie, w innych sytuacjach jesteś sfrustrowany i zły, gdy inni nie reagują na Twoje żądania. Znalezienie równowagi nie jest łatwe. Jednak ważne jest, aby jasno określić różnicę między proszeniem a wymaganiem. Proszenie jest zdrowe, ale wymaganie jest destrukcyjne.

Kiedy przyszedłeś na świat, byłeś bezradny i zależny od innych, aby przetrwać. Jako dziecko płakałeś, a dorośli przychodzili, aby zaspokoić Twoje potrzeby. W ten sposób dorastałeś ze spokojem ducha, że otrzymasz opiekę i wsparcie, gdy tego potrzebujesz. Później, w dzieciństwie, ukształtowało się Twoje zachowanie i oczekiwania. Nauczyłeś się radzić sobie z frustracją i tolerować odmowę.

Jeśli jednak w którymkolwiek momencie ten proces się nie powiódł, Twój pogląd na interakcje społeczne nie zostanie odpowiednio ukształtowany. Na przykład, jeśli zostałeś źle potraktowany, nauczysz się nie prosić o pomoc. Jeśli jednak zawsze dostawałeś wszystko, czego żądałeś, będziesz wymagał więcej. Jako osoba dorosła musisz przejrzeć swoje przekonania i działania oraz ponownie dowiedzieć się, co jest właściwe.

Proszenie jest zdrowe – dlaczego tego nie robisz?

Pokora

Czy czujesz, że nie możesz poprosić innych o pomoc, pocieszenie, towarzystwo lub cokolwiek innego, czego potrzebujesz, bojąc się, że im przeszkadzasz? Ta skrajna lub niezrozumiana pokora jest stosunkowo powszechna. Nie wiesz, czy swoją prośbą będziesz przeszkadzać, irytować lub denerwować drugą osobę i dlatego tego unikasz.

Niemniej jednak, prawdopodobnie sam jesteś bardzo chętny do pomocy. Spróbuj zrozumieć, że pomoc, hojność i solidarność to czyny, które wzbogacają zarówno tych, którzy je dają, jak i tych, którzy je otrzymują.

Na przykład, bez wątpienia odczuwasz satysfakcję, że możesz podpowiedzieć komuś, kto zgubił drogę lub pomóc przyjacielowi, gdy czuł się samotny. Prośby schlebiają Ci częściej niż denerwują, ponieważ sprawiają, że czujesz się potrzebny i doceniony przez innych.

Niska samoocena

Być może o nic nie prosisz, ponieważ nie czujesz się godny otrzymania pomocy. Nie wierzysz, że jesteś wystarczająco cenny, aby inna osoba zainwestowała w Ciebie swój czas, wysiłek lub poświęcenie.

Może to być spowodowane negatywnymi reakcjami w poprzednich doświadczeniach. Dlatego ze względu na niską samoocenę masz tendencję do nawiązywania kontaktów z osobami narcystycznymi lub egoistycznymi, które nigdy Ci nic nie dają. Co więcej, wzmacniają Twoją ideę, że na coś nie zasługujesz.

Musisz pamiętać, że jesteś godny i wartościowy. Każda zdrowa relacja jest wzajemna i zrównoważona, oparta na dawaniu i otrzymywaniu oraz w równym stopniu wzbogacająca obie strony. Z tego powodu, jeśli nigdy nie masz odwagi o coś zapytać, zacznij pracować nad sobą. Jeśli nic nie otrzymujesz od innych, przemyśl swoje relacje.

Pułapka na ego

Możesz nigdy o nic nie prosić, ponieważ czujesz, że wyglądasz wtedy na bezbronnego lub potrzebującego. Kojarzysz siłę z samodzielnością i odmawiasz zwracania się do innych o jakąkolwiek pomoc.

Możesz również uważać, że inni powinni być w stanie odgadnąć Twoje potrzeby i zaspokoić je bez konieczności ich wyrażania. Obrazuje to stwierdzenie: „ Jeśli mam Cię o coś poprosić, to już tego nie chcę”.

Jest to jednak stwierdzenie dziecinne i niepraktyczne, oparte na twoim ego. Asertywność to podstawowa i niezbędna umiejętność komunikacji. Nikt nie może odgadnąć Twoich myśli i Twoim obowiązkiem jest wyrażanie i przekazywanie tego, czego chcesz. Poza tym ludzie potrzebują siebie nawzajem, nasza natura jest współzależna i nie ma w tym nic wstydliwego.

Proszenie jest zdrowe, ale wymaganie jest destrukcyjne

Proszenie jest zdrowe, o ile rozumiesz, że druga osoba nie jest zobowiązana do spełnienia Twoich próśb. Masz prawo prosić, a druga strona ma prawo ustalać granice i decydować, czy chce Ci pomóc. Niezbędne jest wzajemne szanowanie woli.

Powinieneś prosić o pomoc, nie obawiając się, że komuś przeszkadzasz. Zasługujesz na to. Jednak nie żądaj, nie groź i nie narzucaj się. Jesteś dorosły. Nikt nie jest zobowiązany do pomocy, a zmuszanie innych groźbami lub szantażem emocjonalnym nigdy nie jest zdrowe. Proś, ale nie żądaj. Pamiętaj, że to Twoja decyzja o zerwaniu relacji, jeśli nie jesteś usatysfakcjonowany.