Powiedz mi, co myślisz o innych, a powiem ci, kim jesteś

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Fátima Servián Franco.

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Powiedz mi, co myślisz o innych, a powiem ci, kim jesteś.

Sposób, w jaki postrzegasz innych, może powiedzieć wiele na temat twojego charakteru i osobowości. Według “Journal of Personality and Social Psychology”, ludzie, którzy oceniają innych jako uczciwych, przyjemnych i stabilnych, odczuwają większą satysfakcję w swoim życiu.

Z drugiej strony ci, którzy mają negatywne opinie swoich rówieśników, są właśnie najbardziej antyspołeczni, narcystyczni i nieprzyjemni.

Powiedz mi, co sądzisz o innych.

W tym badaniu udowodniono również, że osoby, które pozytywnie oceniają bliskich sobie ludzi, rzadziej cierpią na depresję i zaburzenia lękowe.

I na odwrót – ludzie nadmiernie krytyczni wobec innych są bardziej podatni na zaburzenia osobowości, zwłaszcza paranoidalne lub aspołeczne.

W szczególności w paranoicznym zaburzeniu osobowości wyraźnie widać nieufność i podejrzliwość wobec innych oraz interpretowanie każdej intencji jako złośliwej. Dlatego osoby takie tłumaczą sobie komunikaty neutralne lub pozytywne jako obelgi, dokuczanie, dyskredytowanie itp.

W razie wątpliwości co do zamiaru innej osoby, osoba paranoidalna wybierze najbardziej niekorzystną opcję. Oznacza to, że przyjmuje za atak, to co powiedziała lub zrobiła druga osoba.

Odkładając na bok zaburzenia osobowości, zawsze znajdą sie ludzie, którzy przechodzą przez życie krytykując wszystko i wszystkich. W życiu każdego z nas jest ktoś, kto myśli, że świat jest pełen złych ludzi.

Według tego badania, niezależnie od tego, czy mają rację, czy nie, myśli te prawdopodobnie nie przyczyniają się do ich szczęścia. Przeciwnie, bardziej naturalne jest dla nich pozostać trudno dostępnymi i nieufnymi.

Jesteśmy lustrami

Nasze wnętrze działa na nasz umysł niczym lustro. W nim widzimy różne jakości lub aspekty naszego własnego odbicia.

Kiedy obserwujemy coś, co nam się nie podoba i czujemy się odrzuceni, w jakiś sposób aspekt, którego nie lubimy, może w nas istnieć. Co więcej, to odrzucenie może być tylko odbiciem odrzucenia, które sami odczuwamy dla czegoś wewnątrz nas.

Możliwe też, że nasza nieświadoma strona, wspomagana przez projekcję, pozwala nam myśleć, że wada istnieje tylko “na zewnątrz” – w drugiej osobie. Projekcja psychologiczna jest mechanizmem obronnym, poprzez który dana sobą przypisuje innym uczucia, myśli lub impulsy własne, które sama neguje lub uważa za niedopuszczalne.

Mechanizm ten wprawiany jest w ruch w sytuacjach konfliktu emocjonalnego lub gdy czujemy się zagrożeni z zewnątrz bądź wewnątrz. Aby złagodzić nasze wewnętrzne poczucie dyskomfortu, skupiamy się na zewnętrznej stronie: wszystkich cechach, których nie akceptujemy. Przypisujemy je do czegoś zewnętrznego w nas samych.

W ten sposób naszemu umysłowi udaje się usunąć groźne treści i walczyć z nimi w prawdziwym świecie.

Powiedz mi co myślisz o innych. Wiele z tego, co przeszkadza ci w innych ludziach, to tylko projekcja

Świat wewnętrzny ma tendencję do zabarwiania świata zewnętrznego swoimi własnymi cechami. Na przykład, jeśli jesteś naprawdę szczęśliwy, prawdopodobnie patrzysz na świat z optymizmem i radością. Mówisz takie rzeczy jak “dziś jest wspaniały dzień”, “co za piękny dzień”.

Oczywiście dzień nie jest całkiem wspaniały ani piękny. Są to cechy naprawdę subiektywne i to od nas zależy w jaki sposób je postrzegamy. Proces projekcji jest nieodłącznie związany z ludzkim funkcjonowaniem psychicznym, pomaga nam odczuwać i nadawać ludzkie cechy światu.

Bardzo często rzeczy, które trudno nam odnaleźć w innych, są właśnie tymi, których nie rozwiązaliśmy w sobie. Ponieważ gdybyśmy to zrobili, nigdy nie przekształciłoby się to w chroniczny problem.

W takich przypadkach zaakceptowanie naszych problemów i medytacja pomogą nam lepiej poznać siebie. Nauczą nas dostrzegać więcej niż jedną perspektywę, zanim wyciągniemy wnioski.