Post - ciekawe fakty na temat powstrzymywania się od jedzenia

Post to naprawdę stara praktyka, która wydaje się mieć miejsce we wszystkich kulturach. Jego znaczenie jest głównie rytualne, chociaż w dzisiejszym świecie jest często postrzegane po prostu jako opcja dbania o zdrowie.

Przejrzane i zatwierdzone przez: psycholog Sergio De Dios González.

Napisany przez Edith Sánchez

Ostatnia aktualizacja: 22 marca, 2023

Jest prawdopodobne, że post był praktykowany od czasów prehistorycznych. Co więcej, prawie wszystkie kultury świata mają jakąś specjalną okazję, kiedy przestają jeść lub pić w akcie oddania hołdu swoim bogom.

Dzisiaj post nadal jest powszechny na całym świecie, choć praktykuje się go ze względów zdrowotnych, estetycznych lub obu. W szczególności post przerywany stał się niezwykle popularny. Większość badań przeprowadzonych w tym zakresie sugeruje, że ma on pozytywny wpływ na zdrowie.

Wiele osób, które go praktykują, zgłasza poprawę nastroju i stanu zdrowia. Oczywiście do obejścia się bez jedzenia potrzebna jest siła woli. Nie jest więc niespodzianką, że post generuje dobre samopoczucie emocjonalne u tych, którzy go praktykują. Oto kilka ciekawostek na temat postu.

Post w historii

Istnieje mistyczne i religijne pochodzenie postu. Istnieją odniesienia do tej praktyki w najstarszych księgach judaizmu, taoizmu, hinduizmu i dżinizmu. W Biblii jest ponad 300 fragmentów, które wspominają o poszczeniu. Co więcej, w wielu starożytnych kulturach szamani mają zwyczaj pościć przed wykonaniem swoich rytuałów.

Normanowie pościli przed pójściem do bitwy, ponieważ uważali to za sposób na stawienie czoła śmierci z oczyszczonym ciałem i duchem. Aryjczycy pościli jeden dzień w tygodniu. Podczas gdy niektórzy Indianie z Ameryki Północnej pościli, aby zapobiec katastrofom lub uczynić swoją ziemię bardziej żyzną.

Aztekowie i Inkowie pościli, ponieważ uważali, że jest to warunek, który należy spełnić, aby kontaktować się ze swoimi bogami. Sokrates i Platon również pościli. Mówi się, że okresowo przestawali jeść przez dziesięć kolejnych dni. Ponadto filozof Pitagoras zażądał, aby wszyscy, którzy przyszli do jego szkoły, pościli przez jeden dzień.

Post profesjonalny

Był czas, kiedy post stał się naprawdę dobrym biznesem. Ci, którzy na tym skorzystali, to postacie znane jako głodujący artyści. Najbardziej znanym z nich był Giovanni Succi. Był Włochem, który dorobił się fortuny, wykonując pokaz wytrzymałości na ulicach Buenos Aires. Jednak wielu postrzegało go jako szarlatana.

Jego pierwszym wyczynem było pozostanie przez 30 dni zamkniętym bez jedzenia w klatce w teatrze San Martín. Pił tylko wodę. Ludzie musieli zapłacić, żeby go zobaczyć. Ostatecznie, ponad 47 000 widzów zapłaciło, aby go zobaczyć. Miejscowi właściciele restauracji próbowali skusić go do przerwania dobrowolnego postu, ale bezskutecznie.

Pod koniec XIX i na początku XX wieku istnieli także inni poszczący, tacy jak Succi. Na przykład Henry S. Tanner ukończył 44-dniowy post, co dzięki pieniądzom, które w USA zebrał na swój program, uczyniło go milionerem. Co ciekawe, wielu naukowców zaczęło badać te cechy i uzyskano pierwsze dane na temat skutków postu.

Najsłynniejsze strajki głodowe

Niewątpliwie większość ludzi pości ze względów religijnych lub zdrowotnych. Jednak praktyka niejedzenia była również wykorzystywane jako protest przeciwko niesprawiedliwości lub w celu uzyskania czegoś w zamian. Tego rodzaju posty znane są jako strajki głodowe lub posty polityczne.

Jednym z przywódców, który wykorzystał strajk głodowy jako narzędzie systematyczne, był Mahatma Gandhi. W sumie pościł 17 razy. Każdy z postów trwał od 7 do 24 dni. Zaledwie dziesięć dni przed śmiercią przeprowadził swój ostatni post w celu promowania harmonii między hinduistami i muzułmanami.

Najdłuższy strajk głodowy w historii odbyła Irom Sharmila. Była działaczką na rzecz praw człowieka, która zaczęła pościć w 2000 r., a zakończyła w 2016 r. Jej celem był protest przeciwko śmierci dziesięciu cywilów z rąk armii indyjskiej.

Kiedy przestała jeść, została oskarżona o przestępstwo usiłowania samobójstwa i zmuszona do przyjmowania posiłków przez sondę wprowadzoną do nosa. Tak było przez prawie dwie dekady, z krótkimi przerwami. Po zakończeniu protestu włączyła się do walki politycznej w swoim kraju. Bez wątpienia był to najbardziej dramatyczny post w historii.