Pięć najlepszych filmów Larsa von Triera
Ludzie albo go kochają, albo nienawidzą. Niektórzy są zazdrośni, inni nie zgadzają się z jego arogancją i chorobliwym humorem. Niemniej jednak Lars von Trier jest fascynującym filmowcem.
W 2011 roku jury i organizatorzy Festiwalu Filmowego w Cannes zakazali jego obecności i ogłosili go persona non grata. To dlatego, że żartował z nazistów i antysemityzmu (sam jest Żydem), co zagraża jego skądinąd płodnej karierze.
Jednak to nie zmieniło gry Larsa von Triera. Rzeczywiście, ludzie nadal kochali jego filmy, odnosiły one sukcesy w kinach, a liczba jego fanów stale rosła z roku na rok.
Wygląda na to, że enfant terrible świata filmu zostanie z nami.
Pięć najlepszych filmów Larsa von Triera
Melancholia
Melancholia, z udziałem Kirsten Dunst i Charlotte Gainsbourg, skupia się na życiu młodej kobiety o skłonnościach do melancholii. W pierwszym akcie dostrzegamy jej smutek w obliczu fatalnego ślubu i okropnej relacji z rodzicami. W drugim akcie jesteśmy świadkami jej depresji.
Jej siostra, Claire, zabiera ją z powrotem do jej rezydencji, ale wkrótce dowiadują się, że dziwna planeta zwana Melancholia niedługo zderzy się z Ziemią.
Dogville
Dogville to jeden z najlepszych filmów Larsa von Triera. W filmie występują Nicole Kidman i Lauren Bacall, a opowiada on historię tajemniczej kobiety, która przybywa do małej wioski.
Jesteśmy świadkami rozwoju jej relacji z mieszkańcami miasta. W tym filmie duński reżyser rekonstruuje ewolucję ludzkich emocji. Ten niesamowity obraz przedstawia uległość, poczucie winy, złość, zazdrość i miłość.
Nimfomanka (tom I i II)
Nimfomanka to najbardziej kontrowersyjny film Larsa von Triera. Film porusza się między erotyką a przemocą, co czyni go kultowym klasykiem. Przez jednych jest chwalony, a przez innych znienawidzony. To historia kobiety, Joe, uratowanej przez starca.
Zabiera on ją do domu i tam kobieta opowiada mu historię swojego życia, począwszy od jej nastoletnich lat i pierwszych doświadczeń seksualnych. Wyjaśnia, jak zaakceptowała swoją nimfomanię i jak udało jej się stworzyć głębokie relacje z otaczającymi ją ludźmi.
„Film powinien być jak kamień w bucie”.
-Lars von Trier-
Antychryst
Ten film jest arcydziełem w dziwaczności i jest prawdopodobnie najlepszym filmem nakręconym przez duńskiego filmowca. W Antychryście widzimy, jak życie pary rozpada się po przypadkowej śmierci ich syna Nicka. Ojciec, terapeuta, postanawia zabrać żonę do domku, w którym spędzili ostatnie lato z synem, nie wiedząc, co będzie dalej.
Mieszanka grozy, smutku i dziwaczności sprawia, że Antychryst jest dziwnym, trudnym i pełnym pasji filmem. Występy zarówno Willema Defoe, jak i fantastycznej Charlotte Gainsbourg są bez wątpienia genialne.
Tancerz w ciemności
Musical z islandzką piosenkarką Björk i francuską aktorką Catherine Deneuve opowiada o życiu młodej czeskiej matki, która przeprowadza się do Stanów Zjednoczonych w poszukiwaniu lepszego życia dla siebie i syna.
Wkrótce odkrywamy, że matka cierpi na chorobę zwyrodnieniową, która ostatecznie doprowadzi ją do ślepoty. Jej walka o uniknięcie pozostawienia syna z niczym, gdy traci wzrok, kontrastuje z poczuciem samotności i miłością, którą inni próbują jej dać.
Postać niepoprawna politycznie
Jeśli Lars von Trier odniesie sukces, to dzięki jego niezaprzeczalnemu talentowi. Jest oryginalny, kreatywny, potrafi ukazać emocje i skomplikowane, ale aż nazbyt realne sytuacje.
Zajmuje się głębokim i otwartym spojrzeniem na seksualność, a także zajmuje się wieloma niewygodnymi i kontrowersyjnymi tematami. Ponadto pracuje z niezwykle utalentowanymi aktorami, którzy nie boją się jego historii. W końcu, czy kręcenie filmów nie powinno być reprezentacją prawdziwego życia, bez względu na to, jak czasami może to być niewygodne?
To może Cię zainteresować ...
