Padaczka w okresie dojrzewania

Padaczka w okresie dojrzewania jest dość częstym problemem. Okres dorastania to również moment zaniku pewnych objawów padaczkowych lub pojawiania się innych. Częstość występowania padaczki u młodzieży szacuje się na 3,2-5,5/1000 (Tirado, 2018).

Niezależnie od czynników warunkujących pojawienie się lub ustąpienie zespołów padaczkowych w okresie adolescencji, obecność tego schorzenia wymaga profesjonalnej uwagi. Jest to niezwykle istotne we wszystkich przypadkach, ale szczególnie na tym etapie, ponieważ jest to faza wrażliwa, zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie.

Padaczka w okresie dojrzewania

Padaczka jest zaburzeniem ośrodkowego układu nerwowego. W tym przypadku aktywność elektryczna mózgu jest zaburzona, co powoduje drgawki lub nietypowe zachowania i odczucia. Manifestacja choroby jest niejednorodna i zależy od określonych cech.

Podczas napadów padaczkowych niektórzy ludzie patrzą się w jeden punkt przez kilka sekund, podczas gdy inni doświadczają ataków spowodowanych nadmiernymi wyładowaniami elektrycznymi w neuronach. Ze względu na fakt, że padaczka jest wynikiem nieprawidłowej dynamiki w korze mózgowej, ataki te mogą wpływać na każdą organiczną lub psychologiczną funkcję odpowiedzialną za aktywność mózgu.

Padaczka wpływa na młodzież zarówno pod względem psychicznym, jak i społecznym. Interakcje z rówieśnikami, decyzje edukacyjne i zawodowe, zdolność prowadzenia pojazdów i życie reprodukcyjne to tylko niektóre z dotkniętych obszarów życia. Ponadto badania sugerują, że nastolatki z padaczką wykazywały znacznie wyższy poziom depresji, objawów obsesyjnych, anhedonii i lęku społecznego w porównaniu z osobami bez tego zaburzenia.

Co więcej, badania wykazały również, że wśród młodych osób z padaczką wysoka częstość napadów wiąże się z niską samooceną, a napady toniczno-kloniczne z wyższym poziomem depresji. Analiza ta wykazała, że niski poziom wiedzy na temat padaczki odpowiada wyższemu wskaźnikowi depresji, niższej samoocenie i wyższemu poziomowi lęku społecznego.

Objawy

Wśród objawów i oznak padaczki w okresie młodzieńczym są:

• Sztywność mięśni.
• Chwilowe zamieszanie.
• Epizody braku świadomości.
• Utrata przytomności.
• Napadowe ruchy kończyn.
• Objawy psychologiczne, takie jak strach lub niepokój związany z napadem.

Objawy te różnią się w zależności od typu padaczki i rodzaju napadów. Zazwyczaj młodzi ludzie doświadczają tego samego rodzaju napadów w każdym epizodzie. Dlatego za każdym razem symptomy będą podobne.

Klasyfikacja kliniczna padaczki

W zależności od ich pochodzenia, napady padaczkowe dzielimy na ogniskowe i uogólnione.

Napady ogniskowe

Epizody, w których nieprawidłowa aktywność elektryczna jest ograniczona do określonego obszaru mózgu. Manifestują się następująco:

• Złożone napady częściowe. Zaburzenia na poziomie świadomości. Częste są automatyzmy lub stereotypowe działania.
• Proste napady częściowe. Rozwijają się bez zmian w świadomości. Mogą być motoryczne, wrażliwe, fizjologiczne lub psychologiczne (depersonalizacja, strach).
• Napady częściowe wtórnie uogólnione. Bazują one na dwóch poprzednich rodzajach i rozciągają się na dwie półkule mózgu.

Napady rozpowszechnione

Epizody te nie mają zlokalizowalnego początku. Łączą się ze zmianami świadomości. Są one następujące:

• Napady atoniczne lub „atak upuszczenia”. Utrata posturalnego napięcia mięśniowego. Mięśnie chorego nagle stają się wiotkie.
• Typowy brak przytomności. Krótkie, nagłe epizody utraty przytomności.
• Napady toniczne. Krótki skurcz kończyn górnych, który powoduje sztywność.
• Napady kloniczne. Szarpane, powtarzające się, asymetryczne i nieregularne ruchy mięśni.
• Nietypowe nieobecności. Podobny przypadek jak powyżej, ale mają mniejszy wpływ na świadomość.
• Napady miokloniczne. Nagłe, powtarzające się i krótkie skurcze mięśni. Następuje utrata przytomności. Zwykle dotyczą rąk i nóg
• Napady toniczno-kloniczne. Zaczynają się od utraty przytomności, a następnie postępują ze skurczami mięśni w całym ciele. Później następuje faza kloniczna lub ruchy konwulsyjne. Kończą się okresem zamieszania o zmiennym czasie trwania.

Rodzaje padaczki u młodzieży

Okres dojrzewania to okres życia obejmujący różne grupy wiekowe, w których zwykle rozpoczynają się różne typy padaczki. Oto kilka przykładów

Młodzieńcza padaczka miokloniczna

Ten rodzaj objawia się nagłymi drgawkami kończyn ciała, głównie rąk i nóg. Charakteryzuje się miokloniami i rzadziej uogólnionymi napadami toniczno-klonicznymi i utratą świadomości. Napady zwykle występują w momencie przebudzenia lub w ciągu kilku minut po przebudzeniu.

Młodzieńcza padaczka nieświadomości

Jest to uogólniony typ idiopatyczny. Wyróżnia się napadem nieświadomości, któremu mogą towarzyszyć mioklonie i uogólnione napady toniczno-kloniczne. Podobnie, w EEG pojawiają się krótkie zaburzenia świadomości wraz z uogólnionymi wyładowaniami fali szczytowej o częstotliwości trzech lub więcej Hz.

Padaczka z uogólnionymi napadami toniczno-klonicznymi

Ten rodzaj padaczki młodzieńczej rozpoczyna się utratą przytomności i drgawkami mięśni. Następnie przechodzi przez fazę ruchów konwulsyjnych, kończącą się okresem zamieszania o różnym czasie trwania. W uogólnionych napadach toniczno-klonicznych pacjent może wydawać dźwięki gardłowe i nieregularnie oddychać.

Łagodna padaczka ogniskowa wieku młodzieńczego

Jest to rzadki rodzaj padaczki. Zaczyna się między 10 a 20 rokiem życia. Charakteryzuje się ogniskowymi napadami ruchowymi lub somatosensorycznymi i zwykle jest krótkotrwały. Zazwyczaj wiąże się to z rodzinną historią epilepsji.

Padaczka w okresie dojrzewania: leczenie

Leczenie młodzieży z rozpoznaną padaczką opiera się zazwyczaj na podawaniu leków przeciwdrgawkowych. Jak sama nazwa wskazuje, służą do zapobiegania napadom padaczkowym. Niektóre z tych leków to:

• Fenytoina.
• Lamotrygina.
• Okskarbazepina.
• Karbamazepina.
• Kwas walproinowy.

Funkcją leku przeciwdrgawkowego nie jest interwencja w bezpośrednie przyczyny napadów, ale łagodzenie lub zapobieganie ich wystąpieniu. Innymi słowy, leki atakują symptom, ale nie podstawowy problem, który prowadzi do ataków. Mogą one powodować działania niepożądane, takie jak:

• Zawroty głowy.
• Wymioty
• Mdłości.
• Wysypka.
• Podwójne widzenie.
• Senność.
• Uszkodzenie wątroby.
• Bóle głowy.
• Utrata koordynacji.

W celu leczenia tych objawów wskazane jest skonsultowanie się z lekarzem, który postawił diagnozę. W przypadku, gdy lek nie daje oczekiwanego rezultatu, pozostaje operacja. Lekarze wykonują zabieg, gdy badania i testy neurologiczne wskazują, że:

• Wyładowania elektryczne, które powodują napady, koncentrują się na określonej części mózgu.
• Obszar mózgu, który ma zostać poddany operacji, nie zakłóca funkcji życiowych, takich jak na przykład język, zdolności motoryczne, wzrok i słuch.

Jeśli jednak operacja wiąże się z wysokim ryzykiem, sterowana stereotaktyczna ablacja laserowa może być skutecznym i opłacalnym leczeniem. W tej procedurze lekarze używają technologii laserowej do zniszczenia tkanki, w której występują drgawki, aby pozbyć się objawów.

Alternatywne metody leczenia

Inne możliwe metody leczenia padaczki u nastolatków obejmują stymulację nerwu błędnego, dietę ketogeniczną, głęboką stymulację mózgu i neurostymulację receptywną.

Warto jest również skorzystać z pomocy psychologicznej, aby pomóc młodym dorosłym. Nastolatkom pomoże to zrozumieć, że te sytuacje to niewielka część ich życia i że nie muszą zbytnio ograniczać swojej egzystencji.