Napady nieświadomości u dorosłych: objawy i konsekwencje
Napady nieświadomości są często mylone z marzeniami dziennymi. Jednak u dorosłych nie są to tylko momenty fantazjowania. Mają one charakterystyczną korelację mózgową. Niemniej jednak diagnoza jest często skomplikowana, ponieważ bezpośrednio obserwowane objawy są zwykle niejednoznaczne. To dlatego, że można je łatwo pomylić z epizodami zaabsorbowania sobą.
W poniższym artykule wyjaśnimy te sytuacje, abyś mógł je łatwiej i bezpośrednio zidentyfikować. Niezwykle ważne jest, aby zwracać uwagę na ten rodzaj uczucia nieświadomości, zwłaszcza u osób starszych. Rzućmy na to okiem.
Napady nieświadomości
Napady nieświadomości to okres nagłej i krótkotrwałej utraty przytomności. W tym czasie chory wydaje się wpatrywać w przestrzeń przez kilka sekund, po czym wraca do normalnego poziomu czujności, bez żadnych obrażeń fizycznych.
Napady nieświadomości występują częściej u dzieci niż u dorosłych, a u tych ostatnich często wymagają pomocy medycznej. Sytuacje te zwykle korygują się same w okresie dojrzewania, więc ich obecność w wieku dorosłym zwykle wskazuje na problemy wymagające diagnozy i leczenia.
W zależności od czasu trwania i charakterystyki napadu rozróżnia się dwa typy: typowy i nietypowy. Przyjrzyjmy się im szczegółowo:
- Typowy. Są to najczęstsze przypadki. Osoba chora przerywa czynność, którą wykonywała i wydaje się być zmieszana. Atak zwykle trwa mniej niż dziesięć sekund.
- Nietypowy. Trwają one dłużej niż dziesięć sekund i zwykle obejmują bardziej zróżnicowane ruchy i objawy, takie jak pocieranie palców.
Przyczyny
Napady nieświadomości są spowodowane nieprawidłową aktywnością mózgu. Zwykle mają uogólniony początek (czyli wpływają na obie półkule mózgowe) i wpływają tylko na poziom świadomości, a nie na napięcie mięśniowe.
Chociaż tego typu ataki są zwykle wynikiem nieprawidłowych wzorców elektrycznych w neuronach (takich jak powtarzające się wyładowania w trzysekundowych pętlach), mogą być również spowodowane chemicznym zaburzeniem neuroprzekaźników. Dlatego konieczna jest diagnoza profesjonalisty.
Objawy
Najbardziej uderzającym objawem jest zagubiony wyraz twarzy, który utrzymuje się około dziesięciu sekund. Często jest to mylone z utratą uwagi (bardziej w przypadku dzieci), ale jeśli przyjrzysz się uważnie, możesz zidentyfikować inne oznaki:
- W przeciwieństwie do innych napadów, nie ma późniejszej dezorientacji. Nie pojawiają się również ból głowy i senności.
- Czasami następuje zatrzymanie ruchu bez utraty równowagi. Na przykład, kiedy osoba chora sięga po szklankę wody i zastyga w połowie ruchu.
- W niektórych przypadkach obserwuje się niewielkie ruchy, takie jak klikanie językiem, trzepotanie powiekami, poruszanie szczęką, pocieranie palcami lub tiki dłoni.
- Amnezja występująca po epizodzie.
Konsekwencje napadów nieświadomości
Chociaż napady nieświadomości są zaburzeniami świadomości, nie powodują uszkodzeń mózgu. Jednak osoba może upaść podczas ataku, co może wywołać niepokój, jeśli nie rozumie, co się z nią dzieje.
Z drugiej strony, jeśli ataki nieświadomości są wyjątkowo częste, istnieje ryzyko, że poszkodowany straci orientację w tym, co robił. Te ciągłe przerwy w aktywności mogą być dość restrykcyjne w pewnych kontekstach, takich jak nauka lub praca.
Diagnoza i leczenie
Aby zdiagnozować napady nieobecności, należy przeprowadzić zestaw testów. Najważniejsza jest anamneza i elektroencefalogram (EEG). Dzięki wynikom tego ostatniego testu łatwiej jest zobaczyć wzorzec elektrycznej aktywności mózgu i jej możliwe anomalie.
Po ustaleniu, że to, co się wydarzyło, było napadem, a nie innym zjawiskiem, najczęstszą interwencją jest podawanie leków przeciwpadaczkowych. Pacjent zostanie poproszony o ponowną wizytę u lekarza, jeśli ataki się powtórzą lub pogorszą.
Jeśli czytasz ten artykuł, ponieważ uważasz, że możesz doświadczać napadów nieobecności, pamiętaj, że podane tutaj dane mają jedynie charakter informacyjny. Dlatego jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości co do swojego stanu zdrowia (zwłaszcza jeśli ma on wpływ na Twoje codzienne życie), pamiętaj, aby udać się do zaufanego lekarza. Specjalista będzie mógł przeprowadzić ocenę zgodnie z Twoimi objawami.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Carrera-García, L., Málaga-Diéguez, I., Blanco-Lago, R., Díaz-Baamonde, A., Santoveña-González, L., & González-Rato, J. (2017). Ausencias sintomáticas, la etiología menos conocida de las crisis de ausencia. Rev. neurol.(Ed. impr.), 263-267.
- Mauri Llerda, J. A., Tejero Juste, C., Íñiguez, C., & Morales Asín, F. (2001). Utilidad de la lamotrigina en el tratamiento de las crisis epilépticas de ausencia. Rev. neurol.(Ed. impr.), 247-250.