Obsesje estetyczne i ich wpływ na ocenę własnego ciała

Obsesje estetyczne zarażają zarówno umysł, jak i styl życia. Oznaczają, że ludzie nie czują się już usatysfakcjonowani swoim ciałem, rysami i obrazem siebie. W rzeczywistości pragną manipulować tym, co mają, aby przypominać to, co widzą przed sobą.

Media społecznościowe, reklama, kino, telewizja… Medialne bombardowanie jest dziś tak gwałtowne, że niezadowolenie z ciała przybrało formę chronicznego zmartwienia. Stąd biorą się obsesje estetyczne.

W rzeczywistości coś, co obserwuje się coraz częściej u nastolatków, to odrzucanie własnego ciała. Mają tendencję do szczegółowej analizy siebie i odczuwają absolutną rozpacz, gdy patrzą w lustro. Mogą chcieć inaczej ukształtowanych brwi, dłuższych rzęs, mniejszych nosów, mniej kręconych włosów i oczywiście szczuplejszych bioder, nóg, brzucha itp.

W rzeczywistości ciało młodego człowieka staje się więzieniem, a uwięziony w nim mózg, który cierpi, całkowicie wypacza swój byt. W rzeczywistości tego rodzaju obsesje codziennie niszczą tysiące istnień ludzkich. Ci młodzi ludzie skupiają się na swoim wyglądzie zewnętrznym, tej części, która jest publicznie oceniana i doceniana przez lajki. Dla wielu oznacza to prawdziwe piekło.

„Kultura ciała promuje irracjonalne pragnienie korygowania postrzeganych przez siebie wad”.

-Enrique Rojas-

Czym są obsesje estetyczne?

Obsesje estetyczne to fiksacje człowieka wobec pewnych kanonów piękna. W rzeczywistości wszyscy staliśmy się konsumentami, a nawet uzależnionymi od pewnych obrazów i idei, które są całkowicie oderwane od rzeczywistości.

Dziś piękno zwykle tworzy się poprzez filtry. Kiedy filtry nie są używane, ci „piękni” ludzie albo poddają się skalpelowi chirurga kosmetycznego, spędzają nierealistyczną ilość czasu na siłowni, albo stosują wątpliwą i niezdrową dietę.

W rzeczywistości piękne ciała, za którymi tęskni wielu, są po prostu wytworami mediów. To smutny fakt, że duża część młodzieży została uwięziona przez tego rodzaju obsesję estetyczną. Niemniej jednak nie jest to całkowicie nowa koncepcja.

The Wall Street Journal opublikował niedawno badanie, w którym stwierdzono, że Facebook wiedział, jaki wpływ będzie miał Instagram na nastolatków. Rzeczywiście, w tym cyfrowym wszechświecie, w którym obraz jest wszystkim, ponad 40 procent jego najmłodszych użytkowników twierdzi, że czuje się coraz bardziej niepewnie ze swoim ciałem.

Było to jednak coś, o czym wiedział wcześniej Mark Zuckerberg. Pomysł ten jest zgodny z badaniem opublikowanym w 2018 r. przez University of Kentucky. Dowiedziono, że media społecznościowe kształtują coraz bardziej niepewne pokolenie, z niższą samooceną i coraz większym niezadowoleniem z powodu własnego ciała.

Nienawidzę swojego nosa i jestem za gruby

Pół wieku temu ludzie, którzy chodzili do psychologa, robili to z powodu problemów tożsamościowych, problemów małżeńskich lub urazów z dzieciństwa. Brak poczucia własnej wartości to dziś wielka „choroba” XXI wieku. W rzeczywistości możemy pewnie spokojnie powiedzieć, że to ona stoi za znaczną większością obecnych problemów, zmartwień, nieszczęścia i zaburzeń psychicznych.

Podobnie należy zauważyć, że zaburzenia odżywiania uległy dramatycznemu pogorszeniu. Dziewczynki w wieku 13 lat mają obsesję na punkcie utraty wagi, ponieważ chcą odzwierciedlić to, co uważają za ideał piękna.

Ponadto obsesje estetyczne mogą powodować u nich bulimię lub anoreksję. Mogą też marzyć o plastyce nosa, powiększaniu piersi, liposukcji itp.

Kiedy to, co młode kobiety widzą w lustrze, nie koresponduje z tym, co widzą w mediach społecznościowych, pojawia się cierpienie i odrzucenie własnego ciała. Wtedy też wraz z ich długo wyczekiwanym poszukiwaniem estetycznej doskonałości może rozpocząć się ewidentnie niebezpieczne i patologiczne zachowanie.

Choroba piękna i obsesje estetyczne

Beauty Sick: Jak kulturowa obsesja na punkcie wyglądu boli dziewczęta i kobiety, jest prawdopodobnie jedną z najciekawszych książek na ten temat. Jej autorka, Renee Engeln, jest psychologiem i profesorem na Northwestern University w Stanach Zjednoczonych. W tej książce potwierdza, że obsesja na punkcie piękna stała się rodzajem choroby społecznej.

Engeln przeprowadziła wiele badań na ten temat. Doszła do wniosku, że bez względu na to, jak bardzo jesteśmy wykształceni, jaką mamy pracę lub styl życia, w głębi duszy nadal czujemy się niepewnie co do własnego wizerunku.

Nasza kultura wbija nas w ciągłą potrzebę przyglądania się sobie, analizowania tego, co może być z nami „nie tak”. Za duży nos? Zbyt kręcone włosy? Obwisłe ramiona? Tłusty brzuch? Chude nogi? Zbyt blada skóra? Obsesje estetyczne oznaczają, że nieustannie walczymy ze sobą, po prostu dlatego, że zinternalizowaliśmy niemożliwe modele piękna.

Przeformułować estetyczne narracje

Obsesje estetyczne powodują, że tracimy energię emocjonalną, potencjał ludzki oraz dobre samopoczucie fizyczne i psychiczne. To wypaczenie tego, co piękne i akceptowalne, prowadzi do niezasłużonego cierpienia sporej części populacji, zwłaszcza najmłodszych.

Oczernianie i odrzucanie własnego ciała oznacza odrzucanie samych siebie. Skutecznie blokujemy siebie jako ludzi.

Dlatego czas przeformułować wszystkie te wewnętrzne narracje, które zbudowaliśmy wokół obsesji estetycznych. Musimy zarządzać tymi patologicznymi pomysłami, aby przekierować je do zdrowszych obszarów. Dawanie się ponieść filtrom, w których ważne są tylko określone ciała, prowadzi nas do fobii, lęków i złożonego labiryntu zaburzeń psychicznych.

Jednak psychologiczne rzemiosło przeformułowania narracji i wzmocnienia mięśnia poczucia własnej wartości wymaga czasu. Dlatego musimy jak najszybciej rozpocząć reedukację. W ten sposób możemy przypomnieć nowym pokoleniom, że są piękne takie, jakie są.

Wszystkie ciała są piękne tylko dlatego, że istnieją, ponieważ zawierają w sobie życie, wielką osobowość i cenny potencjał bycia człowiekiem.