Nauki społeczne próbują zrozumieć ludzkie zachowanie z bardzo konkretnych perspektyw. Jeśli chcesz się uczyć zachowania, musisz zaakceptować pewne idee. Po pierwsze, musisz ustalić, czy ludzie naprawdę potrafią interpretować zachowania i czy potrafią zrozumieć rzeczywistość społeczną.
Odpowiedź, którą podasz, określi jak się uczyć zachowania. To jest założenie ontologiczne. Drugie pytanie, które określa w jaki sposób uczysz się ludzkiego zachowania jest epistemologiczne. To założenie proponuje związek między badaczem a badanym obiektem w taki sposób, że można założyć, że badacz i przedmiot są osobnymi elementami lub są takie same. Ponownie, odpowiedź będzie determinować nauki społeczne.
Oprócz tych dwóch założeń istnieją inne różnice między podejściami. Mówimy o metodologii. Chociaż prawdą jest, że różne podejścia mogą korzystać z różnych opcji, istnieją metody i praktyki, które są powszechne w ramach niektórych podejść.
W oparciu o te rozróżnienia (ontologia, epistemologia, metodologia i metody) powstają co najmniej cztery podejścia do badania zachowań. Te cztery różne podejścia do nauk społecznych to pozytywizm, postpozytywizm, interpretacjonizm i humanizm.
Nauki społeczne: pozytywne podejście
Pierwszym podejściem, o którym będziemy rozmawiać to pozytywizm. Podejście to uważa, że rzeczywistość społeczna jest obiektywna. Innymi słowy, interakcje między ludźmi są zgodne z pewnymi prawami naturalnymi, które są łatwe do zrozumienia. Takie podejście w naukach społecznych uważa, że badacz i przedmiot są osobnymi elementami. W związku z tym stosuje ono procedury indukcyjne w swoim dochodzeniu.
Rozpoznanie pewnych zachowań pomoże nam zrozumieć naturalne prawa rządzące naszą społeczną rzeczywistością. Tak więc, badając pewne zachowania możemy znaleźć powody naszych działań.
Pozytywiści stosują metodę empiryczną. Dążą do pełnego zrozumienia rzeczywistości poprzez doświadczenie. Metody, których używają, pochodzą z nauk przyrodniczych i obracają się wokół eksperymentów. Dzięki tym eksperymentom naukowcy uzyskują dane i wykorzystują analizę statystyczną do tworzenia modeli matematycznych. Modele te wyjaśniają zachowania.
Nauki społeczne – podejście postpozytywistyczne
Z biegiem czasu ludzie zaczęli krytykować podejście pozytywistyczne. Zobaczyli, że ludzkie zachowanie nie jest zgodne z prawami natury. Ta krytyka doprowadziła do innego podejścia zwanego post-pozytywizmem.
Takie podejście nadal uważa, że rzeczywistość jest obiektywna, choć bierze pod uwagę, że nie jest to łatwe do zrozumienia. W wyniku tej zmiany naukowcy i badani nie są już uważani za odrębne elementy. Zamiast tego, postpozytywiści uważają, że badacz może mieć wpływ na proces.
W tym podejściu zaczęto stosować metody dedukcyjne, które rozpoczęły się od zaakceptowanych faktów, które zostały zastosowane w poszczególnych przypadkach w celu przetestowania ich ważności za pomocą prawdopodobieństwa.
Metodologia postpozytywistyczna jest nadal empiryczna, ale nadaje większą wagę kontekstowi. W tym samym duchu metody są przybliżeniami metody naturalnej. Wśród nich znajdują się eksperymenty, analizy statystyczne i wywiady ilościowe.
Podejście interpretacyjne w naukach społecznych
Interpretacjonizm zakłada, że rzeczywistość społeczna jest zarówno obiektywna, jak i subiektywna. Ta nowa koncepcja, podmiotowość oznacza, że rzeczywistość jest ludzką konstrukcją. Oznacza to, że ludzie tworzą własną rzeczywistość społeczną.
Zgodnie z tym podejściem możemy zrozumieć rzeczywistość społeczną i zachowanie, nawet jeśli interpretacja będzie zależała od ludzkiej subiektywności. Aby zrozumieć subiektywne zachowanie, interpretatorzy opierają się na wiedzy pojęciowej.
Interpretacjoniści stosują metodologię opartą na kontekście. Przywiązują dużą wagę do znaczenia, jakie ludzie przypisują działaniom. Aby znaleźć te znaczenia, badacze wykorzystują analizę tekstową i analizę mowy.
Humanistyczne podejście do nauk społecznych
Na końcu, podejście humanistyczne idzie w drugą skrajność. Proponuje, że rzeczywistość jest całkowicie subiektywna. W konsekwencji nie możemy zrozumieć rzeczywistości społecznej. W tym podejściu ludzka subiektywność jest ważniejsza niż cokolwiek innego. Biorąc pod uwagę, że nigdy nie możemy tego zrozumieć, możemy jedynie liczyć na empatię. Możemy tylko zrozumieć jak inni ludzie widzą świat poprzez to, jak różni się on od naszego własnego zrozumienia.
Humanistyczna metodologia w naukach społecznych interesuje się wartościami, znaczeniami i celami. Aby uzyskać te informacje, naukowcy wykorzystują empatyczną interakcję. Komunikują się z badanym podmiotem w celu zebrania informacji o tym, jak oni rozumieją swoją społeczną rzeczywistość.
Jak widać, nauki społeczne oferują różne sposoby rozumienia naszego zachowania. Istnieją różne sposoby ich naukowego badania. Na pierwszy rzut oka wydają się wzajemnie wykluczające. Można je jednak łączyć. Ludzkie zachowanie jest bardzo skomplikowane. Zbadanie go za pomocą różnych podejść może pomóc badaczowi dojść do bardziej kompleksowego wniosku.
Niektóre podejścia są przydatne bardziej niż inne w zrozumienia niektórych zachowań. Jednak nie oznacza to, że reszta z nich jest bezużyteczna lub mniej wartościowa.