Miłość i histrioniczne zaburzenie osobowości

„Wcale o to nie dbam, ale i tak powiedz mi, że mnie kochasz” – takie słowa może powiedzieć osoba z tendencją antyspołeczną. „Powiedz, że mnie kochasz, bo chcę to usłyszeć” może być powiedziane przez partnera z zachowaniami zależnymi. Podczas gdy „Powiedz, że mnie kochasz i pokaż to całemu światu”, byłoby typowe dla narcyza. Z drugiej strony osoba unikająca może chcieć usłyszeć te słowa, ale ze strachu będzie unikać okazywania tej chęci.

Jednak trudniej jest określić, co może powiedzieć osobowość histrioniczna. Może to być coś w stylu „Powiedz, że mnie kochasz w mediach społecznościowych, ale upewnij się, że robisz to w naprawdę wyjątkowy i nietypowy sposób”.

Próba podsumowania w kilku słowach „istoty” pewnych wzorców lub stylów osobowości jest dość ambitna. Niemniej jednak przydatne jest zrozumienie trudności w identyfikacji dominującego wzorca osobowości. Warto również zauważyć, że wiele osób chce być kochanych na wszystkie powyższe sposoby.

W dzisiejszych czasach powszechne jest prezentowanie swoich historii miłosnych w mediach społecznościowych. Dlatego rozróżnienie wzorca histrionicznego zaburzenia osobowości w miłości nie jest już łatwym zadaniem.

Styl osobowości

Posiadanie określonego stylu osobowości oznacza, że interpretujemy sytuacje w określony sposób, reagujemy pozytywnie na określone konteksty i jesteśmy „uczuleni” na inne. Ponadto konsekwentnie zachowujemy się w określony sposób, zwłaszcza w związkach.

Jednak osoba cierpiąca na zaburzenie osobowości ma zasadniczo podobne cechy do osób o odpowiednim stylu osobowości, ale widoczne w znacznie bardziej wyraźny sposób.

Na przykład styl narcystyczny często sprawia, że ludzie odnoszą sukcesy, podczas gdy styl histrioniczny charakteryzuje się dużą dramaturgią i manipulacją. Ci ostatni chcą dużo uwagi i potrzebują wielu sygnałów od innych ludzi, pokazującym im, że są ważni.

Oba te style są szczególnie powszechne, zwłaszcza w terapii. Są również kompatybilne z wieloma trendami w zachodnich społeczeństwach przemysłowych.

Histrioniczne zaburzenie osobowości i miłość

Osoba z osobowością histrioniczną niekoniecznie jest romantyczna czy namiętna. Ich rodzaj miłości jest często postrzegany jako nienaturalny, głęboki, a nawet niebezpieczny. W przeciwieństwie do narcyzów nie boją się wydawać śmieszni przed innymi. Jest to dla nich o wiele lepsze niż pozostanie niezauważonym.

Osobowości histrioniczne często lubią przykuwać uwagę wszystkich. Co jednak kryje się za tym pragnieniem?

Tego typu osoby nienawidzą sytuacji, w których inni ich nie słyszą lub nie widzą. To część ich osobowości. Jest im naprawdę trudno przestać zachowywać się w ten sposób.

Co więcej, ich osobiste historie bywają histrioniczne. To dlatego, że od zawsze zakładali, że przyciąganie uwagi jest najlepszym sposobem na nawiązanie kontaktu z innymi. Rodzi to odwieczne pytanie, czy osobowość jest efektem działania genetyki, czy środowiska.

Teatralne życie: ciągły dramat

Osoby z histrionicznym zaburzeniem osobowości mają ciągłą potrzebę szukania aprobaty innych. Używają uroku, uwodzenia, manipulacji i flirtu, aby zwrócić na siebie uwagę. Zwykle wpadają w złość lub depresję, gdy są pomijane lub nie znajdują się w centrum uwagi.

Szacuje się, że na histrioniczne zaburzenie osobowości cierpi od dwóch do trzech procent populacji. Kobiety są cztery razy bardziej narażone na tę chorobę niż mężczyźni. Eksperci sugerują jednak, że kobiety mogą być nadmiernie zdiagnozowane, podczas gdy mężczyźni mogą być niedodiagnozowani.

Osobowość histrioniczna jest rzadsza u mężczyzn i mniej społecznie tolerowana. Zaburzenie to u mężczyzn przekłada się na przechwałki i podkoloryzowane opowieści o różnych przygodach, za pomocą których starają się oni ukryć swoją słabość i brak męskości. Mają również tendencję do przyjmowania postawy Don Juana, aby maskować swoje zahamowania seksualne.

Histrioniczne zaburzenie osobowości w miłości

Często zdarza się, że tego typu osoby unikają prawdziwych relacji emocjonalnych z innymi. Niemniej jednak stale potrzebują innych, aby czuć się docenianymi.

Ta emocjonalna zależność, której towarzyszy egocentryzm, wiąże się ze skrajną nietolerancją frustracji. W niektórych przypadkach przyjmie ona spektakularne formy: najczęściej jest to intensywny płacz i nadmierny gniew.

Klasyczny stan umysłu tego typu osobowości charakteryzuje niestabilność. Wybuchy entuzjazmu i zniechęcenia nieustannie następują po sobie. Pojawia się też nadpobudliwość emocjonalna.

Osoby z tym stanem są egosyntoniczne. Oznacza to, że uważają, że ich zachowanie jest normalne, więc trudno im się przyznać, że mają problem. Z tego powodu nakłonienie ich do leczenia psychiatrycznego, które często koncentruje się na psychoterapii, może być trudne.

W związku z tym ich bliscy często zmagają się z ich nadmiernie dramatycznym i emocjonalnym zachowaniem. Często to partner lub inni członkowie rodziny idą na psychoterapię, aby nauczyć się, jak radzić sobie w codziennym życiu z takimi osobowościami.

Niezadowoleni ludzie będący w związkach

Badanie opublikowane w Journal of Sex and Marital Therapy wykazało, że kobiety cierpiące na histrioniczne zaburzenie osobowości miały znacznie niższą asertywność seksualną, poczucie własnej wartości, pożądanie seksualne i satysfakcję z małżeństwa. Doświadczyły również wyższego poziomu zaabsorbowania seksem, znudzenia seksualnego i dysfunkcji orgazmu. Co więcej, częściej miały romanse pozamałżeńskie niż kobiety z grupy kontrolnej, które nie cierpiały na to zaburzenie.

Warto upewnić się, że wiesz, jak rozpoznać to zaburzenie, jeśli podejrzewasz, że Twój partner ma tego typu osobowość. Prawdopodobnie zauważysz, że bardzo dba o swój wygląd i ma gwałtowne wahania nastroju. Na pierwszy rzut oka cechy te mogą się wydawać powierzchowne.

Znaczenie terapii

Jeśli masz partnera, który cierpi na histrioniczne zaburzenie osobowości, najlepszym sposobem na zrozumienie go jest edukowanie się na temat tego zaburzenia. Możesz nawet chcieć uczestniczyć z nim w terapii par. W ten sposób oboje możecie dowiedzieć się więcej o sobie nawzajem oraz o tym, jak przezwyciężyć wszelkie przeszkody, jakie może napotkać wasz związek.

Interwencja w histrionicznym zaburzeniu osobowości zwykle obejmuje psychoterapię. Jest to forma „terapii rozmową”, która pozwala choremu odkryć nowe części siebie i dowiedzieć się więcej o tym, jak myśli, działa i czuje.