Gdy słowa nas duszą - czas je z siebie wypuścić

Gdy słowa nas duszą, to trzeba je z siebie wypuścić. Nawet najcichsza osoba na świecie nie może znieść wszystkich swoich uczuć w milczeniu. Wszyscy musimy od czasu do czasu upuścić trochę pary i ubrać w słowa to, co nas dusi od wewnątrz. Na pewno każdy z nas przeżył chwile, gdy słowa go dławiły, raniąc w środku, a jednak nie wiedziałeś, jak wyrazić to, co czujesz. To tak, jakbyś się dusił, a twoje serce nie pozwalało ci oddychać.

Może nawet sprawić, że pomyślisz, iż nie ma słów wystarczająco dokładnych, aby przekazać prawdziwy obraz tego, co naprawdę się z tobą dzieje. Jest to całkowicie normalne – po prostu musimy spróbować nauczyć się oddychać głęboko.

Wszyscy przeszliśmy kiedyś taką sytuację, ale mogę wam powiedzieć, że nie pozostanie ona taka w nieskończoność: wierzcie lub nie, wasza bańka bólu pęknie, a wy znajdziecie sposób na złagodzenie bólu i poczujecie się lepiej. Gdy słowa nas duszą – nadeszła pora by je uwolnić.

Gdy słowa nas duszą – brak wyrażania swoich emocji może wywołać chorobę

Jest tyle różnych emocji, które możemy odczuwać wewnątrz nas, że niezależnie od tego, czy są one pozytywne, czy negatywne, muszą zostać uzewnętrznione, abyśmy mogli je odpowiednio ukierunkować. W przeciwnym razie pozostaną w tobie, ciążąc ci niemiłosiernie i kradnąc część twojej energii.

“Nie gromadź w sobie milczenia, od czasu do czasu krzycz.”

-Anonim-

Nasze ciała i umysły potrzebują, abyśmy wyrażali informacje, które zbierają z naszych doświadczeń. Jeśli tego nie zrobimy, wtedy mogą zacząć chorować: na przykład aleksytymia jest stanem, który pojawia się, gdy naciągamy granice niezdolności do manifestowania naszych emocji.

Jeśli czujesz, że jesteś całkiem przytłoczony i nie wiesz, jak się zachować, być może nadszedł czas, aby twoje słowa przemówiły za ciebie. Mogą też poszukiwać pomocy – nie mówić ci, co należy lub czego nie wolno robić, ale raczej poszukać poczucia zrozumienia, którego wszyscy potrzebujemy.

Ścigaj słowa, które chcą uciec

Dziwnym jest uczucie, kiedy masz ochotę coś powiedzieć, ale nie jesteś w stanie ponieważ słowa wydają się uciekać i nie pozwalają ci na to! Jeśli jednak odnajdziesz w sobie siłę, aby je ścigać, w końcu je złapiesz.

Każde westchnienie to jakby cząsteczka życia, która się od człowieka odrywa.

-Juan Rulfo-

Możliwe, że właśnie wtedy gdy już masz przemówić, udaje ci się tylko jąkać, twoje zdania są coraz bardziej niepewne, a usta wyschnięte. A może zamiast rozmawiać, starasz się spisywać swoje myśli, ale nie współgrają one ze sobą, a ty jesteś zaskoczony tym, co widzisz na papierze.

Mimo to, gdy słowa nas duszą, musimy je z siebie wyrzucić. Wysłuchanie ich i zaakceptowanie będzie dla nas korzystne. Dopóki ich nie wyrazimy, nie będziemy w stanie ich przyjąć, ani wiedzieć, jak zastosować je w naszym życiu.

Narzędzia pozwalające się wyładować

Wypuszczanie pary jest jednym z najbardziej skomplikowanych procesów, z którymi musimy się mierzyć jako ludzie. Dzieje się tak ponieważ musimy narazić się na cierpienie aby naprawdę dokładnie zobaczyć, co nas trapi.

Istnieją jednak pewne techniki, które mogą przynieść ulgę emocjonalną i pomóc ci odnaleźć wewnętrzny spokój:

• Bądź swoim własnym doradcą: jeśli uważasz, że masz dużą zdolność do obiektywizmu, musisz przeanalizować siebie. Jest bardzo prawdopodobne, że zajęcie się wszystkimi za i przeciw tego, co się z tobą dzieje, okaże się dobrym ćwiczeniem uspakajającym.
• Płacz: zawsze twierdzę, że płacz przynosi wiele korzyści. Ale uważam też, że należy zrozumieć, iż jest to przydatne tylko wtedy, gdy jesteśmy świadomi, że to nas uspokaja. Jeśli tego potrzebujesz, daj sobie szansę aby płakać, dopóki nie będziesz w stanie już tego dłużej robić. Ale potem spróbuj wyciągnąć z tego wnioski.

  

• Zyskaj spokój i opanowanie: najlepszym sposobem podejścia do problemów jest atmosfera spokoju. Jeśli przechodzisz przez złe chwile, zrób coś, co cię rozluźni, np. posłuchaj muzyki, a następnie poszukaj słów, które musisz wypowiedzieć.
• Otaczaj się ludźmi, którzy cię kochają: bardzo ważne jest znalezienie kogoś bliskiego, kto raduje się z twoich osiągnięć jednocześnie reagując z empatią na twoje porażki, lęki lub brak zdecydowania. Jestem pewna, że obok ciebie jest ktoś, kto nie chce cię osądzać, z kim możesz swobodnie rozmawiać i zostać wysłuchanym.