Dyssomnie: pierwotne zaburzenia snu
Dyssomnie są klasyfikowane jako zaburzenia snu, których nie można przypisać żadnemu schorzeniu. Niewątpliwie w pewnym momencie wwojego życia doświadczyłeś bezsenności. Dlatego wiesz, jak ważny jest dobry sen.
Sen to podstawowy proces biologiczny. Od tego zależy wiele Twoich najbardziej złożonych funkcji poznawczych.
Sen jest tak podstawową koniecznością, że eksperci kojarzą jego brak z upośledzeniem funkcji poznawczych. Ponadto wykazano, że dzisiejszy styl życia znacznie zwiększa częstość występowania zaburzeń snu. W związku z tym lekarze zauważyli wzrost liczby konsultacji lekarskich dotyczących tych schorzeń.
Więcej niż tylko zły sen
Lekarze definiują główne zaburzenia snu jako te, które nie są związane z żadnym konkretnym schorzeniem. Zaburzenia te charakteryzują się następującymi problemami:
- Zasypianie. Zaburzenia takie jak bezsenność. Oznacza to, że nie możesz zasnąć.
- Utrzymanie snu. Zaburzenia, które oznaczają, że nie możesz spać i budzisz się w nocy.
- Nadmiar snu. Zaburzenia takie jak hipersomnia. Oznacza to, że śpisz w nadmiernych ilościach.
Obok dyssomni istnieją także parasomnie. Są to zaburzone stany snu, w których następuje pogorszenie zarówno jakości, jak i ilości odpoczynku. Lekarze zaliczają te psychologiczne zaburzenia snu do kategorii dyssomni.
Dyssomnie – rodzaje
Dyssomnie tworzą obszerną kategorię, obejmującą wiele różnych schorzeń.
Istnieje kilka czynników psychologicznych, środowiskowych i organicznych, które są potencjalnie szkodliwe dla odpoczynku. Gdy wystąpią u Ciebie jakiekolwiek takie czynniki, możesz doświadczać różnych problemów związanych z długością i jakością snu. Mogą to być:
- Zaburzenia zasypiania i utrzymania snu.
- Zaburzenia ilości i jakości snu.
Dyssomnie związane z zasypianiem i utrzymaniem snu
Najczęstszym z tych zaburzeń jest bezsenność. Zasadniczo bezsenność oznacza, że masz trudności z zaśnięciem lub pozostaniem we śnie. Możesz wręcz nie być w stanie spać.
Zaburzenia te stają się szczególnie poważne, jeśli ich nie leczysz. Ponadto mają negatywny wpływ na Twoje codzienne życie.
Niektóre z najczęstszych objawów to:
- Bezsenność. Stan pobudzenia psychicznego i fizjologicznego uniemożliwia zasypianie. Chcesz spać, ale nie możesz. Dzieje się tak, ponieważ Twoje ciało nie może się wystarczająco zrelaksować, aby zasnąć.
- Okresowe przebudzenie lub płytki sen. Niezdolność do osiągnięcia głębokiego snu (NREM). To rodzaj snu, który Cię regeneruje. Dlatego jeśli go nie osiągniesz, w ciągu dnia czujesz się senny.
Dyssomnie jakości i ilości snu
Zaburzenia jakości i ilości snu występują, gdy śpisz mniej niż normalnie lub z drugiej strony – więcej niż normalnie. Ponadto zwykle odczuwasz słabą jakość snu. Obejmuje to również parasomnie, takie jak lunatykowanie lub paraliż senny.
Innym przykładem jest hipersomnia. W tym stanie śpisz nadmierną ilość godzin. Co więcej, śpisz w sposób niezsynchronizowany, co również może być szkodliwe dla zdrowia.
Zaburzenia rytmu dobowego
Te dyssomnie pojawiają się, gdy w Twoim rytmie dobowym jest brak równowagi. Rytm dobowy to Twój podstawowy cykl biologiczny. Informuje, kiedy i jak spać. Opiera się na markerach biologicznych, takich jak światło/ciemność i temperatura.
Jet lag to jeden z przykładów zakłócenia rytmu dobowego. Kiedy cierpisz z tego powodu, doświadczasz ogólnego braku równowagi w większości swoich funkcji.
Jak wykrywa się dyssomnie?
Objawy mają tendencję do zakradania się po cichu. Oczywiście, od czasu do czasu każdy z nas ma gorszą noc. Jednak dyssomnie pojawiają się, gdy ciągle nie możesz spać. Ponadto powodują efekty blokujące.
Twój układ nerwowy spróbuje dostosować się do sytuacji. Następnie, kiedy przyzwyczaja się do awarii, znajdujesz się w błędnym kole, które może być naprawdę trudne do przerwania.
Podejmij działanie
Zwykle osoby, które są najbliżej Ciebie, zauważają te problemy. Kiedy nie jesteś odpowiednio wypoczęty, nie możesz właściwie funkcjonować.
- Działaj szybko. Jak tylko zauważysz pogorszenie snu, skonsultuj się z lekarzem.
- Uzyskaj skierowanie do specjalisty. Najpierw skonsultuj się z lekarzem. Może on skierować Cię dalej, między innymi do psychologa, neurologa lub pulmonologa. Będzie to zależeć od przyczyny zaburzenia.
- Narzędzia do wykrywania. Głównymi testami przesiewowymi są wywiady kliniczne i standaryzowane testy psychometryczne. Mogą to być testy senności w ciągu dnia i badania polisomnograficzne.
Leczenie dyssomni
Leczenie może wyglądać różnie., ponieważ zależy od etiologii zaburzenia. Specjaliści często zalecają behawioralną odpowiedź na terapie modyfikujące bodźce.
Psychoedukacja jest niezwykle ważna w takich sytuacjach. Musisz nauczyć się podstaw dobrej praktyki snu. Na przykład unikanie wszelkich używek lub stresujących sytuacji przed snem.
Dyssomnie mogą współistnieć z innymi problemami organicznymi. Z tego powodu psycholog może nie być głównym profesjonalistą zaangażowanym w jakiekolwiek leczenie. Tak naprawdę może być zaangażowany cały zespół specjalistów medycznych.
Gdy Twoje ciało przyzwyczai się do takiego funkcjonowania, powrót do normalności może być dość trudny. Dlatego musisz jak najszybciej zająć się problemem, aby jakiekolwiek leczenie było skuteczne.