Dojrzałość emocjonalna, jaką możesz uzyskać dzięki podróży przez wspomnienia
Dojrzałość emocjonalna jest uzależniona od stopnia zaawansowania w procesie rozwoju emocjonalnego danej osoby. Rozwój ten z kolei opiera się na indywidualnych doświadczeniach, przyswajanych informacjach, na sposobie ich przetwarzania i wynikającym z tego wzroście.
Innymi słowy, dojrzałość emocjonalna wymaga przejścia określonej drogi, którą wyznaczają emocje i lekcje wyniesione z pokonanych w życiu trudności.
Okazuje się, że dojrzałość emocjonalną można po części osiągnąć dzięki pracy ze wspomnieniami. Właśnie o tym mówimy w poniższym artykule.
Hiszpański psychiatra Enrique Rojas określił kilka cech niedojrzałości emocjonalnej. Są to m.in. brak stabilności emocjonalnej, samoświadomości i poczucia odpowiedzialności. Osoby, które posiadają którąś z tych cech, mogą pracować nad tym obszarem za pomocą odpowiedniej stymulacji własnych wspomnień.
Dojrzałość emocjonalna i związana z nią droga
Na drodze do dojrzałości emocjonalnej niezwykle pomocna jest medytacja. Zamknij oczy i skup się na swoim oddechu. Kiedy wyciszysz oddech, wyobraź sobie, że idziesz po ścieżce. Mogą na niej być liście, kwiatki albo sam piasek. Nie ma to znaczenia. Ważne jest, abyś chłonął wszystkie bodźce z otoczenia.
Poczuj ciepło promieni słonecznych na skórze i naciesz oczy blaskiem słońca. Na końcu ścieżki widzisz widzisz mały, drewniany domek. Podejdź do niego i otwórz drzwi. Są za nimi schody. Schodzisz po nich na dół i widzisz trzy piętra.
Pokój złych wspomnień
Na pierwszym piętrze widzisz drzwi, przy których siedzi starsza osoba. Uśmiecha się do Ciebie i mówi, że za tymi drzwiami znajduje się jedno z Twoich złych wspomnień. Jest to wspomnienie, które towarzyszy Ci od dawna. Nosisz je w sobie, ale nigdy nie zastanawiałeś się, jaki ma wpływ na Ciebie i Twoje życie.
To od Ciebie zależy, jakie wspomnienie będzie za drzwiami. Możesz zdecydować się na analizę któregokolwiek z nich. Zabierz je do plecaka i wyjdź z pokoju.
Pokój dobrych wspomnień
Idziesz dalej w dół po schodach. Są tam drzwi, za którymi znajdują się Twoje dobre wspomnienia. Wchodzisz do pokoju i przyglądasz się swojemu ulubionemu wspomnieniu. Zostań tu przez chwilę i poczuj wszystkie dobre emocje, jakie towarzyszyły Ci w tamtej chwili. Następnie włóż swoje wspomnienie do plecaka, wyjdź z pokoju i zamknij drzwi.
Twoje bezpieczne miejsce – ostatni przystanek w podróży emocjonalnej
Zejdź na najniższe piętro. Widzisz tam drzwi. Otwierasz je i znajdujesz za nimi cudowne miejsce, które sprawia, że czujesz się w pełni bezpiecznie i komfortowo. Miejsce to wygląda inaczej dla każdej osoby.
Usiądź na środku pokoju i wyjmij z plecaka wspomnienia, które ze sobą zabrałeś. Przyjrzyj się im i zastanów się, na ile Cię one ukształtowały. Zrozum, że są one częścią Ciebie i że bez nich nie byłbyś tym, kim jesteś.
Pobądź przez chwilę ze swoimi wspomnieniami, a następnie włóż je z powrotem do plecaka. Rozejrzyj się jeszcze raz po swoim bezpiecznym miejscu, a następnie wróć tą samą drogą do drzwi wejściowych. Po drodze odłóż wspomnienia do miejsc, z których je zabrałeś. Wróć następnie ścieżką do punktu, w którym rozpocząłeś wizualizację.
Dojrzałość emocjonalna wymaga akceptacji przeszłości
Kiedy lepiej rozumiemy momenty z przeszłości, które nas ukształtowały, zaczynamy lepiej rozumieć samych siebie, a tym samym lepiej kontrolować własne emocje. Między innymi na tym polega dojrzałość emocjonalna.
Nie zrażaj się, jeśli przy Twojej pierwszej medytacji nie zdołasz dotrzeć do swoich wspomnień. Medytacja wymaga praktyki, ale warto poświęcić jej choćby kilka minut dziennie. Z czasem przekonasz się, że dzięki regularnym ćwiczeniom umysłu zaczniesz odkrywać w sobie wspomnienia i przekonania, które silnie kształtują Twoje obecne myśli i postępowanie.
A dopiero kiedy sobie je uświadomisz, możesz nad nimi pracować. W ten sposób rodzi się Twoja dojrzałość emocjonalna.
Jeżeli czujesz, że potrzebujesz pomocy w pracy nad jakimiś trudnymi wydarzeniami z przeszłości, nie wahaj się o nią poprosić. Doświadczony psycholog umiejętnie przeprowadzi Cię przez zakamarki myśli, do których być może nie masz odwagi zajrzeć samodzielnie.