Definicje szczęścia sześciu słynnych filozofów

Definicje szczęścia mogą być różne. Jest to tak naprawdę jedno z najtrudniejszych słów do zdefiniowania. Szczęście mistyka nie ma nic wspólnego ze szczęściem człowieka władzy ani ze szczęściem zwykłego człowieka.

Tak jak w życiu codziennym odnajdujemy różne definicje tego uczucia, tak w filozofii istnieją do niego różne podejścia. Dzisiaj przedstawimy kilka z nich.

„Szczęśliwe osoby są wyjątkami, które niewinnie cieszą się swoim prostym szczęściem”.

-Baltasar Gracián-

Definicje szczęścia słynnych filozofów

1. Arystoteles i metafizyka

Dla Arystotelesa, najwybitniejszego z filozofów metafizycznych, szczęście było najwyższą aspiracją wszystkich ludzi. Drogą do tego celu, z jego punktu widzenia, była cnota. Innymi słowy, jeśli będziesz pielęgnować najwyższe cnoty, będziesz szczęśliwy.

Arystoteles wskazywał, że szczęście jest bardziej stylem życia niż określonym stanem. Cechą tego stylu życia jest ciągłe ćwiczenie tego, co najlepsze, co każdy człowiek posiada. Twierdził, że trzeba też pielęgnować roztropność charakteru i mieć dobrego „daimona” (przeznaczenie lub los). Dlatego jego tezy o poczuciu szczęścia znane są pod nazwą „eudaimonia”.

Arystoteles dostarczył filozoficznego fundamentu, na którym zbudowano kościół chrześcijański. Stąd istnieje wielkie podobieństwo między tym, co zaproponował ten myśliciel, a zasadami religii judeochrześcijańskich.

2. Epikur i hedonizm

Epikur był greckim filozofem, który bardzo różnił się od metafizyków. Nie wierzył, że szczęście pochodzi tylko ze świata duchowego. Uważał, że wiąże się z wymiarami bardziej ziemskimi. Założył „Szkołę Szczęścia” i dzięki swoim pomysłom doszedł do ciekawych wniosków.

Epikur wysunął zasadę, że równowaga i umiarkowanie dają początek szczęściu. To podejście zostało zawarte w jednej z jego wielkich maksym „Nic nie wystarczy temu, kto uważa, że wystarczająco to za mało”.

Uważał, że miłość ma niewiele wspólnego z byciem szczęśliwym. Twierdził jednak, że przyjaźń tak. Wierzył również, że nie powinieneś pracować, aby zdobyć przedmioty materialne, ale z miłości do tego, co robisz.

3. Kant i szczęście jako obowiązek

Niemiecki filozof Immanuel Kant twierdził, że szczęście jest jednym z najwyższych obowiązków człowieka. Według tego filozofa, jest ono zbudowane z charakteru i etyki, z jaką kierujesz się w swoim zachowaniu. Innymi słowy, szczęście jest obowiązkiem, ale jednocześnie Twoje działania muszą sprawić, że na nie zasłużysz. Twierdził, że „obowiązkiem jest zapewnienie sobie szczęścia”.

4. Nietzsche i krytyka szczęścia

Nietzsche uważał, że życie w spokoju i bez zmartwień jest pragnieniem ludzi przeciętnych, którzy nie przywiązują większej wartości do życia. Uważał, że pojęcie bycia szczęśliwym to „dobre samopoczucie” ze względu na sprzyjające okoliczności lub szczęście. Uważał to jednak za stan efemeryczny.

Jego zdaniem, szczęście byłoby rodzajem „idealnego stanu lenistwa”. Innymi słowy, bez zmartwień i obaw. Z drugiej strony uważał je także za siłę życiową, ducha walki z wszelkimi przeszkodami, które ograniczają wolność i pewność siebie.

Dlatego dla Nietzschego bycie szczęśliwym oznaczało możliwość przetestowania siły życiowej, pokonywania przeciwności losu i tworzenia oryginalnych sposobów życia.

5. José Ortega y Gasset i szczęście jako zbieżność

Ortega y Gasset wierzył, że szczęście jest konfigurowane, gdy „życie projektowane” i „życie efektywne” są zbieżne. Innymi słowy, kiedy to, czym chcesz być, zbiega się z tym, kim naprawdę jesteś.

„Jeśli zadajemy sobie pytanie, z czego składa się ten idealny stan ducha zwany szczęściem, łatwo znajdujemy pierwszą odpowiedź: szczęście polega na znalezieniu czegoś, co całkowicie nas satysfakcjonuje. Dokładniej mówiąc, ta odpowiedź tylko pyta nas, na czym polega subiektywny stan pełnej satysfakcji. Z drugiej strony, jakie obiektywne warunki musi mieć coś, aby nas usatysfakcjonować”.

Dlatego wierzył, że wszyscy ludzie mają potencjał i pragnienie bycia szczęśliwym. Oznacza to, że każdy definiuje własne rzeczywistości szczęścia. Jeśli naprawdę potrafisz je budować, będziesz błogo szczęśliwy.

6. Slavoj Zizek i szczęście jako paradoks

Filozof ten zasugerował, że bycie szczęśliwym jest kwestią opinii, a nie prawdy. Uważał, że jest to produkt wartości kapitalistycznych, które w domyśle obiecują wieczną satysfakcję poprzez konsumpcję.

Jednak w człowieku panuje niezadowolenie, ponieważ w rzeczywistości nie wie, czego chce. Wszyscy wierzą, że jeśli coś osiągną (coś kupią, podniosą swój status itp.), będą szczęśliwi. Jednak nieświadomie chcą osiągnąć coś innego. Dlatego pozostają niezadowoleni.

Czy powyższe definicje szczęścia przybliżyły Ci to, w jaki sposób pojmuje je filozofia?