Czarny łabędź: taniec z psychozą

Czarny łabędź był jednym z najbardziej cenionych filmów roku 2010. W filmie wystąpiła Natalia Portman, która zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki. Film wywołał także wiele kontrowersji ze względu na dublerkę Natalie Portman. Przekonywała, że ​​Natalie nie zasłużyła na Oskara, ponieważ nie była tą, która tańczyła przez większość czasu. Reżyser, Darren Aronofsky, pochwalił pracę Portman i powiedział, że dublerka zastąpiła ją tylko podczas najtrudniejszych scen.

Film “Czarny łabędź” pokazuje nam balet na dużym ekranie. To thriller psychologiczny oparty na scenariuszu Jeziora łabędziego. Natalie Portman olśniewa, ponieważ jej rola to znacznie więcej niż zwykła tancerka. Gra skomplikowaną postać z zaburzeniami psychicznymi, które stają się coraz bardziej widoczne, gdy zbliża się dzień premiery baletu.

Aktorstwo Portman jest zdumiewające i całkowicie przekonujące. Urzeka nas od pierwszych chwil filmu. Nie zapominajmy, że aktorka ukończyła studia psychologiczne na Uniwersytecie Harvarda. Wiedza, którą zdobyła najprawdopodobniej pomogła jej przygotować się do tej roli.

Fabuła

Fabuła toczy się wokół Niny, młodej tancerki, która mieszka z matką i pracuje dla firmy baletowej. Firma chce otworzyć sezon z odnowioną wersją Jeziora Łabędziego. Nina chce zdobyć tę rolę. Jest bardzo zdyscyplinowaną, systematyczną i wymagającą tancerką, ale rola wymaga dzikiej i swobodnej strony osobowości. Film przeplata się z baletem i po mistrzowsku zanurza nas w osobowości bohaterki, jej doświadczeniach a także cierpieniach.

Muzyka, fotografia i taniec wyróżniają się od samego początku. Przyciągają uwagę widza i otaczają nas niepowtarzalną atmosferą, która jest naładowana napięciem, które wzrasta aż do genialnego finału filmu.

Odkrywanie Niny

Odkrywamy osobowość Niny, razem z rozwijaniem się fabuły. Jej matka również była tancerką, ale nie osiągnęła sukcesu, jaki ma jej córka Nina. Jej matka zostawiła wszystko, aby zająć się swoją córką. Nic nie wiemy o ojcu Niny. Wszystko, co wiemy to to, że matka Niny wychowywała ją samą a także to, że jest niezwykle opiekuńcza.

Nina nie ma żadnych przyjaciół. Po prostu wchodzi w interakcje z kolegami z baletu. W jej życiu liczy się tylko taniec. (Clonazepam) Jej sypialnia jest bardzo dziecinna, ponieważ jest pomalowana na jasne kolory i ozdobiona niezliczonymi pluszowymi zwierzętami. Można ją łatwo pomylić z pokojem małej dziewczynki, czyli kimś, kto jeszcze nie dorósł. Ten pokój jest odbiciem świata Niny. Jest bardzo zależną młodą kobietą. Jej matka cały czas ją kontrolowała, a ona nie osiągnęła jeszcze dojrzałości.

To jej matka wzbudziła w niej pasję do baletu. Prawdopodobnie również wyładowała swoje frustracje na Ninie. W ten sposób Nina sprawia, że ​​jej matka zauważa to, że ona nigdy nie osiągnęła niczego, ani nie zaszła tak daleko. To ostatecznie tworzy konflikt między tymi dwiema postaciami.

Historia Niny

Nina nigdy nie była nieposłuszna swojej matce. Zawsze żyła w wyjątkowo kontrolowanym życiu i nigdy nie miała okazji, by zdecydować o niczym sama. Właśnie dlatego Nina rozwinęła złożoną osobowość. Bierze na siebie swoje frustracje i nieudolność. Kaleczy samą siebie i zmusza się do wymiotów. Jej matka wie, że Nina ma te problemy. W rzeczywistości próbuje kontrolować zadrapania na plecach swojej córki, obcinając jej paznokcie, by nie mogła się drapać, a także monitoruje ilość czasu, jaką Nina spędza w łazience.

Nina nie miała szczęśliwego dzieciństwa ani zdrowego rozwoju. Jej matka była nadopiekuńcza i wyładowywała frustrację na swojej córce. Wszystko to sprawiło, że Nina stała się emocjonalnie niestabilną osobą. Ta niestabilność osiąga najwyższy szczyt, gdy firma oferuje jej rolę, która powoduje, że osobowość Niny chwieje się i rozwija. Nina ma obsesję na punkcie doskonałości i zrobi wszystko co możliwe, aby ją osiągnąć, nawet kosztem swojego zdrowia.

Czarny łabędź, niebezpieczny taniec

Jezioro Łabędzie opowiada historię Odette, księżniczki, która dzięki zaklęciu została przekształcona w białego łabędzia. Aby przerwać zaklęcie, potrzebuje miłości księcia. Ta miłość w końcu zawiedzie, ponieważ interweniuje jej rywal: czarny łabędź. Firma Niny postanowiła nieco zmienić historię, a rola obu łabędzi przypada na tę samą osobę.

Wydaje się, że Nina idealnie pasuje do roli białego łabędzia, jednak nie do czarnego. Brakuje jej spontaniczności a ponadto jest zbyt zdyscyplinowana, aby być czarnym łabędziem. Podobnie jak w świecie Czajkowskiego, Nina ma rywala – Lily. Jest inną tancerką z tej firmy, która jest niezdyscyplinowaną i beztroską młodą kobietą i która idealnie pasuje do roli czarnego łabędzia. Od tego momentu osobowość Niny zostaje zdestabilizowana a ona zaczyna mieć obsesję na punkcie rywalki. To ujawnia jej najbardziej niestabilną i ciemną stronę.

Gdy wchodzimy w balet i spotykamy głównych bohaterów, osobowość Niny zaczyna się rozdzielać. Staje się niezdolna do rozpoznania siebie lub rozróżnienia między światem rzeczywistym a światem marzeń.

Lustra odgrywają ważną rolę w filmie Czarny Łabędź. Przedstawiają zniekształcenia, których doświadcza Nina. Pokazują nam jak bardzo jest zdezorientowana w najbardziej krytycznych momentach filmu. W tym filmie lustra są mocno symboliczne. Oba łabędzie żyją w Ninie i nie są w stanie osiągnąć równowagi i harmonii.

Nina nie posiada postaci ojca, a jej matka całkowicie ją kontroluje. Jest oczywiste, że w jej kruchej osobowości jest wiele luk. Nowy rywal i poszukiwanie ciemnej strony, której wymaga rola czarnego łabędzia sprawi, że Nina zacznie wykazywać pierwsze objawy psychozy. Nina angażuje się w wewnętrzną walkę między dwoma łabędziami, które żyją w jej wnętrzu, a jej relacje z matką i otoczeniem stają się coraz trudniejsze.

Druga strona baletu

Oprócz żądań roli i rywalizacji z Lily, Nina musi zmierzyć się z mniej przyjaznym aspektem baletu i świata. Nigdy nie miała tak ważnej roli i w konsekwencji nie była świadoma otaczającej ją ciemności. Podczas jej wieczoru z Lily widzimy, że Nina nie wie nic o życiu nocnym ani o narkotykach. Ponieważ Nina nigdy nie była narażona na takie sytuacje i zawsze pozostawała pod opieką matki, bohaterka filmu nie jest w stanie kontrolować samej siebie. Nie jest zdolna do decydowania o sobie, ani o tym co jest dla niej najlepsze.

Z drugiej strony, w samej firmie widzimy, że jej relacje również nie są całkiem zdrowe. Tancerze zostają zastąpieni, gdy osiągają pewien wiek. Zawsze istnieje rywalizacja pomiędzy tancerzami, jeśli chodzi o nową rolę. Ponadto najpotężniejsi mężczyźni, tacy jak dyrektor firmy, mogą nadużywać i wywierać presję na tancerzach. Jest to coś, co przypomina nam ruch Me Too, który ma miejsce dzisiaj w świecie kina.

Postać Niny w filmie Czarny Łabędź jest również bardzo podobna do Normana Batesa, bohatera filmu Psychoza, szczególnie ze względu na jej związek z matką. Nadopiekuńczość i ciemność świata rozrywki prowadzą Ninę do braku równowagi, niestabilności i samozniszczenia.

Czarny Łabędź jest odbiciem psychozy w świecie baletu. To niebezpieczne poszukiwanie doskonałości, tej doskonałości, którą podziwiamy w spektaklu. Jesteśmy zdumieni jako widzowie, gdy widzimy dzieło sztuki, ale zupełnie nie zdajemy sobie sprawy z drogi, przez którą podążali artyści, aby dotrzeć do miejsca w którym się znajdują. Rezultatem jest doskonałość, jednak ta droga była najprawdopodobniej pełna cierni.

Psychoza: co to jest, co ją powoduje i jak ją leczyć

Psychoza według definicji słownika medycznego KMLE to zaburzenie psychiczne, w którym funkcjonowanie umysłu jest osłabione na tyle, że pojawiają się rażące zakłócenia zdolności do sprostania zwykłym wymaganiom życia. Przeczytaj więcej »