Zazdrość to uczucie bądź stan, który jest daleki od przyjemności. Pojawia się u nas, gdy rozmyślamy nad tym, co ma lub osiągnęła druga osoba.
Co ciekawe, hiszpański termin zazdrość (“envidia”) pochodzi z łacińskiego słowa: “invidere”, co tłumaczy się dosłownie na: “spoglądać złym wzrokiem”. Osoba zazdrosna spogląda złym spojrzeniem na cechy, sukcesy, osiągnięcia i rzeczy posiadane przez drugich.
Wszystko to może wywoływać w zazdrosnej osobie nieprzyjemne uczucie głębokiego braku satysfakcji.
Bycie zazdrosnym to coś, co wolimy zachować dla siebie i nie chcemy się do tego zwykle przyznawać. Rzadko kiedy słyszymy, żeby ktoś całkiem na poważnie powiedział, że Ci czegoś zazdrości.
Bardzo wstydzimy się przyznać przed samym sobą i przed innymi, że dobrobyt drugiego człowieka może w nas wywołać wewnętrzne złe samopoczucie, a nawet wrogość w stosunku do niego.
Przy innych okazjach staramy się usprawiedliwić odczuwaną przez nas zazdrość poprzez ocenianie i osądzanie. Osądzanie, które nawet jeśli ma jakieś podstawy, jest podszyte naszym stanem uczuciowym, co sprawia, że nie jesteśmy obiektywni w naszej ocenie.
Ten mechanizm sprawia, że zazdrość toruje drogę oczernianiu lub plotkowaniu na temat drugiego człowieka.
Osoba zazdrosna spogląda złym wzrokiem na cechy, sukcesy lub rzeczy posiadane przez inne osoby. Są one dla tego człowieka źródłem nieprzyjemnych uczuć oraz głębokiego braku satysfakcji.
Bardzo trudno spotkać osobę, która nigdy w swoim życiu nie czuła zazdrości. Choć prawie nikt się do tego nie przyznaje, można zauważyć pewien mechanizm. Ktoś, kto przez jakiś czas osiąga sukces za sukcesem, z czasem staje się obiektem złośliwych plotek i krytyki.
Zazdrość – jest zdrowa czy zawsze kryje w sobie rywalizację?
W naszym życiu pojawiają się czasem sytuacje, które w jakiś sposób wiążą się z zazdrością, ale należą do innych mechanizmów i mają odmienne niż zazdrość korzenie. Bywa, że mówimy, że komuś zazdrościmy, ponieważ zwyczajnie podziwiamy jego cechy i to, w jaki sposób je wykorzystuje.
Chcielibyśmy zwyczajnie być tacy jak ta osoba. Nie chodzi tu o zazdrość, lecz o pragnienie polepszenia samego siebie wzorując się na osobie, która dopisuje w tym, nad czym akurat pracujemy.
W innych przypadkach pojawiają się jednak u nas negatywne uczucia, na przykład oburzenie sukcesami danej osoby, ponieważ wydaje nam się, że na to nie zasługuje. Bywa również, że naszym zdaniem człowiek ten nie jest przygotowany na wykonywanie funkcji, jaka została mu przyznana.
Ten sposób myślenia również niekoniecznie musi stanowić przykrywkę dla zazdrości. Bywa, że istnieją obiektywne powody, dla których mamy takie lub inne zdanie.
Prawdopodobieństwo bycia obiektywnym zwiększa się, jeżeli osoba o której mówimy nie jest nam bliska, a środowisko, w jakim działa jest całkiem odmienne od naszego.
Nie zawsze krytyka pochodzi od ludzi zazdrosnych. Istnieją inne czynniki, które łatwo wziąć za zazdrość, na przykład gorliwość w działaniu czy chęć bycia lepszym człowiekiem.
Czasami nie chodzi o zazdrość, lecz o strach przed tym, by innym wiodło się dobrze. Bywa, że boimy się, iż gdy ktoś osiągnie już pewien status, może nam w jakiś sposób zaszkodzić.
Bywa też, że jesteśmy zazdrośni o danego człowieka. Cierpimy, gdy ktoś obdarza czułością, uwagą lub podziwem kogoś innego, choć chcielibyśmy bardzo, by było to tylko dla nas.
Zazdrość może również pojawić się, gdy człowiek, do którego żywimy niechęć czy mściwość osiąga sukces, pieniądze, sławę i pozycję. Generalnie rzecz ujmując postawa taka nie ma sensu, ponieważ osoba względem której żywimy te uczucia zupełnie nie zdaje sobie z tego sprawy, a szkodę wyrządzamy sami sobie.
Zazdrość jest ściśle powiązana z zachłannością i egoizmem
Zachłanność i egoizm to dwie cechy osobowości ściśle powiązane z zazdrością. Przez zachłanność właśnie człowiek nie jest w stanie pogodzić się z faktem, że ktoś inny spotyka się z uznaniem ogółu.
Dlaczego? Ponieważ osoby w swoim otoczeniu uznaje za równe sobie lub mniej ważne. Nie znosi więc, gdy inni otrzymują uznanie za zasługi oraz pochwały. Dzieje się tak do tego stopnia, że z zazdrości porównujemy się z drugimi, usiłując zweryfikować i dowartościować samych siebie.
Egoizm z kolei podpowiada nam, byśmy na siłę starali się zagarnąć wszystko dla siebie. Jest to postawa, przez którą skupiamy się tylko i wyłącznie na sobie, ignorując potrzeby innych ludzi. Przez to ich uczucia, przeżycia i to, w jakim stanie się znajdują to coś, co spychamy na margines i nic dla nas nie znaczą.
To, co przeżyli i osiągnęli drudzy, traktujemy jak coś, co powinno być nasze i zostało nam skradzione. Uzyskali oni bowiem coś, co – według naszego poczucia sprawiedliwości – jest dla nas, a “oni zwyczajnie na to nie zasługują”.
Zachłanność i egoizm są ze sobą ściśle powiązane i nieodłącznie towarzyszą zazdrości. Są pobudzane potrzebą umacniania siebie oraz naszymi wrodzonymi mechanizmami obronnymi.
Zachłanność i egoizm to cechy, u których podłoża leży potrzeba dowartościowania siebie oraz mechanizmy obronne. Chcemy chronić siebie i swoje poczucie własnej wartości poprzez porównywanie się z innymi.
Zaczynamy zanurzać innych w naszych osądach, którym bardzo często brakuje obiektywizmu bądź są zdeformowane przez nasze własne naleciałości. Właśnie na tak przygotowanej scenie daje swój popis zazdrość.
7 oznak tego, że ktoś mi zazdrości
Prawdziwa przyjaźń to taka, w której ktoś pomaga Ci się rozwijać i być lepszym człowiekiem. Czy jednak zdarzyło Ci się kiedyś zastanawiać, czy Twoi przyjaciele po prostu Cię podziwiają, czy może są o coś zazdrośni?
Aby nieco ułatwić Ci ocenę sytuacji, przygotowaliśmy dla Ciebie listę 7 oznak, po których poznasz, że Twoi przyjaciele żywią w stosunku do Ciebie zazdrość:
- Twoi przyjaciele nie interesują się Tobą. Co więcej, oddalają się od Ciebie, gdy odnosisz jakiś duży sukces lub triumf.
- Bywa, że nie zachowują sekretów, jakie im powierzasz.
- Jeżeli Twój przyjaciel źle mówi przy Tobie o innych, jest bardzo prawdopodobne, że będzie również źle mówił o Tobie.
- Ukrywają prawdę za fałszywymi pochlebstwami i pochwałami w Twoim kierunku.
- Twoi przyjaciele źle mówią o osobach, które kochasz.
- Są przy Tobie w dobrych chwilach, ale w złych pozostawiają Cię samotnie.
- Nie szanują Twojej opinii.
7 rad co do tego, jak stawić czoła zazdrosnej osobie
Pierwszym i najważniejszym krokiem jest nauczyć się ją rozpoznawać. Czasami jest to bardzo łatwe, ale bywa, że sprawy stają się znacznie bardziej skomplikowane. Stąd też powyższa lista oznak zazdrośników.
Z drugiej jednak strony, gdy już nauczysz się rozpoznawać te osoby, musisz wiedzieć, jak stawić jej czoła. Oto kilka przydatnych rad:
- Skup się na negatywnych komentarzach, jakie robi w Twoim kierunku dana osoba. Gdy doliczysz się trzech, zakończ rozmowę.
- Otaczaj się ludźmi, którzy Cię wspierają. Dzięki temu zazdrośnik będzie miał mniej możliwości sprawienia, że poczujesz się źle. Nie będzie też w stanie ośmieszyć Cię przed grupą.
- Zaprzyjaźnij się ze znajomymi tej osoby. Sprawi to, że nie będzie aż tak pewna siebie.
- Powiedz otwarcie, że negatywne nastawienie danej osoby sprawia Ci dyskomfort. Być może poprawi swoje zachowanie, choć lepiej by było, żebyś na to nie liczył, aby uniknąć zawodu.
- Pochwal osobę, która Ci czegoś zazdrości. Dzięki temu ją rozbroisz.
- Podziel się z tą osobą informacją o Twoich wadach i trudnościach, jakie napotykasz. Dzięki temu przestanie uważać Cię za ideał i odciąży Cię ze swojej zazdrości.
- Pomóż jej stać się lepszym człowiekiem i zrobić postępy. Bywa bowiem, że zazdrość pojawia się u osób o niskim poczuciu własnej wartości.
Zastosuj proponowane przez nas kroki. Jeżeli jednak żaden z nich nie przyniesie spodziewanych rezultatów, najlepiej będzie oddalić się od danej osoby. Nie stanie się nic złego, jeżeli zmienisz znajomych lub przestaniesz się kontaktować z jedną osobą, która kiedyś była przyjacielem, ale teraz szkodzi Ci swoją zazdrością.
Mamy bowiem pełne prawo wybierać ludzi, którymi się otaczamy i z którymi chcemy spędzać czas.