Cytaty z książki o tytule Biegnąca z wilkami nasuwają nam refleksje o pierwotnych, dzikich instynktach kryjących się we wnętrzu każdej kobiety. Wiele z nich tłumi ten instynkt bądź całkowicie o nim zapomina.
Książka Biegnąca z wilkami zaprasza nas do rozważań nad doświadczeniem kobiety w perspektywie natury, sztuki i jej wewnętrznego przeżycia. Sprawia, że ponownie wchodzimy w kontakt z drzemiącą w nas dziką wilczycą. Wilczycą, która sprawia, że dojrzewamy, rozwijamy się i stajemy się wolne.
Clarissa Pinkola Estés, autorka książki, psychoanalityk szkoły Junga i doktor psychologii klinicznej, spędziła ponad dwadzieścia lat nadając ostateczną formę tej niezwykle znanej postaci.
Książka Biegnąca z wilkami to znacznie więcej niż dzieło literackie. Mamy do czynienia z opracowaniem głębokim, treściwym, fascynującym i pełnym niezwykłej wiedzy. Łączy ono w sobie wiedzę pierwotną przekazywaną z ust do ust z inspirującymi opowieściami psychologicznymi. Spełnia również funkcję pedagogiczną, wspomagając nasz rozwój osobisty.
Nic zatem dziwnego, że wiele cytatów z książki Biegnąca z wilkami stanowi autentyczną Biblię dla ludzi zainteresowanych zgłębieniem swojej własnej osobowości, pracą nad swoim usposobieniem i wzmacnianiem mocnych stron. Ma to również związek z leczeniem blizn i wewnętrznych ran emocjonalnych, które czasem dziedziczymy po naszych przodkach bądź nabywamy z czasem, wskutek naszych doświadczeń.
Praca ta to długa wędrówka pełna ścieżek mających na celu uniknięcie “pułapek” – tych znanych i mniej znanych. Są to te same pułapki, które nie pozwalają nam wrócić do domu, do naszej esencji, naszych instynktów. Przeszkody zagradzające nam drogę do tej dzikiej kobiety połączonej ze swoją percepcją, ze swoim wolnym duchem i zdolnością do okazywania uczuć…
Biegnąca z wilkami – cytaty skłaniające do refleksji
Cytaty z książki Biegnąca z wilkami przypominają nam o wielu ważnych kwestiach. Pierwsza z nich to fakt, że niezależnie od tego, jak bardzo wyrafinowana wydaje się kobieta, mimo wszystko podąża za naturalnymi, wszczepionymi instynktami. Jest to istota dzika, która na wiele różnych sposobów usiłuje wrócić do pierwotnej esencji swojego ja. Aby odzyskać równowagę w swojej pozycji na świecie, musi dotrzeć do swojego wnętrza.
Kolejna kwestia o jakiej musimy pamiętać to fakt, że nie możemy tłumić w sobie naszej natury. Jak wyjaśnia autorka książki Clarissa Pinkola Estés, we wnętrzu każdej kobiety tkwi potężna siła, wir dobrych instynktów, kreatywności, namiętności i pierwotnej, wszczepionej wiedzy. Jest to wielki dar, który często nasze własne społeczeństwo usiłuje nam odebrać, aby nas “udomowić”.
Jest to niewątpliwie bardzo głęboka refleksja, o której nie wolno nam zapomnieć. To własnie przypomina nam książka Biegnąca z wilkami. Przyjrzyjmy się tej kwestii nieco bliżej.
1. Być sobą
“Będąc sobą skazujemy się na wygnanie przez wiele osób. Jeżeli jednak dopasowujemy się do woli innych ludzi, skazujemy się na wygnanie przez nas samych”
Zdanie to stanowi pierwszy krok do rozwoju osobistego i niewątpliwej samorealizacji. Odwaga, by być sobą niezależnie od okoliczności, w jakich się znajdujemy, w dowolnym kontekście i niezależnie od towarzyszących nam ludzi pomaga nam uchronić naszą własną tożsamość.
Dzięki temu stajemy się znowu sobą. Wracamy do swojej własnej esencji, do dzikiej kobiety, która nie da się oswoić. Oddalamy od siebie pułapki i ogrodzenia ograbiające nas z wolności osobistej.
2. Być silną
“Być silna nie oznacza ćwiczyć mięśnie bądź sprężystość ciała. Oznacza raczej odkrycie naszej jasnej strony bez uciekania przed nią. Oznacza żyć aktywnie w zgodzie z naszą dziką, nieokiełznaną naturą i w zgodzie z samą sobą, na swój własny sposób. Oznacza umieć uczyć się i bronić tego, co wiemy. Oznacza utrzymać się przy życiu”
Jest to jedno ze zdań jakie występuje w książce Biegnąca z wilkami. Aż po dziś dzień kobietę określa się jako istotę kruchą, jako słabą płeć. Delikatność i podatność na zranienie to określenia, które zawsze łączy się z postacią kobiecą. Nasza kultura – tak bardzo niedojrzała – nie pojmuje do końca znaczenia siły.
Nie jest silny tem, kto unosi potężne ciężary swoimi ramionami, lecz ten, kto wytrzymuje w wyścigu. Silny jest człowiek stawiający czoła, ten, kto nie ucieka, kto bez lęku okazuje swoją tożsamość, kto się nie poddaje, kto żyje z radością i nie traci zapału.
3. Oddalić się od wszystkich aby zbliżyć się do siebie
“Choć wygnanie nie jest czymś, czego pragniemy, niesie ze sobą pewne korzyści. Tak naprawdę obdarowuje nas wieloma cennymi darami. Bolesnymi ciosami pozbawia nas naszych słabości, wyostrza wewnętrzne postrzeganie, wzmacnia intuicję, umożliwia nam dogłębną obserwację…”
Termin “wygnanie” można rozumieć również jako akt porzucenia i pozostawienia za sobą wszystkiego tego, co znamy i jest nam bliskie. Pomoże nam to wyjść naprzeciw własnej samotności, niepewności i temu, co jest dziwne lub inne. Daje nam to wgląd w siebie, pewność siebie, umiejętność obserwowania, przyjmowania…
4. Skutki zaniedbania miłości własnej
“Nasz ukryty głód bycia kochaną nie jest niczym pięknym. Nasz brak robienia użytku z miłości bądź niewłaściwe używanie jej to również nic pięknego. Nasz brak lojalności i oddania świadczy o braku miłości, nasze własne oddzielenie się od naszego wnętrza jest szpetne, są to psychologiczne skazy, świadczące o brakach i infantylnych fantazjach”
Wiele cytatów z książki Biegnąca z wilkami porównuje zachowanie kobiet do zachowań wilków. Jednym z dowodów na prawdziwość tego twierdzenia jest fakt, że współczesna kobieta bardzo oddaliła się od swojej pierwotnej, dzikiej wersji. Zapomniała, kim jest i jak silna, wolna i niezależna jest wilczyca, która mieszka w jej wnętrzu.
Efekty braku miłości własnej są druzgoczące. Jeżeli żyjemy w świecie starając się nieustannie dopasować do sztywnego stereotypu sztucznej, uległej i zawsze poprawnej kobiety, skazujemy się na nieszczęśliwe życie.
Aby wrócić do pierwotnego stanu i na nowo odkryć swoją wewnętrzną, pierwotną siłę, powinniśmy skłonić się ku naturze i obserwować ją. To właśnie robili nasi przodkowie, dzięki czemu byli odważni, czujemy się ludźmi cennymi i jesteśmy w stanie zdobyć się na wielkie czyny.
5. Autentyczna miłość
“Miłość w swojej najpełniejszej formie stanowi serię śmierci i ponownych narodzin. Porzucamy jedną fazę, jeden aspekt miłości i wkraczamy w inną fazę. Namiętność umiera, a później wraca”
Miłość to jedyna siła, która nigdy nie gaśnie na zawsze. To siła niezmiennie przemieniająca się, rozszerzająca się i pokrywająca wszystkich. Pozwala nam dojrzeć, umiera i rodzi się na nowo. Czasami odbiera nam życie a potem nam je przywraca.
Dzieje się to codziennie, w naszych związkach. To tam właśnie namiętność zamienia się z nieśmiałością. Z czasem pojawia się dojrzały związek, a po bolesnym zerwaniu pojawia się miłość odnowiona i bardziej intensywna.
6. Dotknąć dna
“Najlepsza ziemia aby sadzić i sprawić, by wyrosło coś nowego znajduje się na samym dnie. W tym sensie dotknąć dna – choć bardzo bolesne – jest najlepszym, co może się nam przydarzyć, stanowi bowiem żyzną glebę gotową do sadzenia”
My ludzie bardzo boimy się dotknąć dna. Czy może być coś gorszego? Gdy docieramy do granic naszych sił, tracimy wszystko, nawet nadzieję. Co jednak możemy zrobić, gdy stracimy już wszystko? W tym momencie, dzieje się coś nowego, wręcz coś magicznego. Zmieniamy skórę, sposób zachowania i odcinamy martwy ciężar, by znów się wznieść. By wzrosnąć i stać się silniejszą osobą…
Jest to niewątpliwie jeden z najlepszych cytatów z książki Biegnąca z wilkami.
7. Autentyczny rozwój
“Jeżeli żyjemy tak jak oddychamy, biorąc i oddając, nie możemy się pomylić”
Zdanie to przywodzi nam na myśl nic innego jak właśnie cykl życia: brać, uczyć się, pozwalać odejść, akceptować, iść do przodu… Jest to droga, którą musimy podążyć, coś prostego i jednocześnie tak wrodzonego, zgodnego z naszą pierwotną, dziką naturą. Powinno to stać się stałym elementem naszego codziennego życia.
Podsumowując, zdania i cytaty z książki Biegnąca z wilkami stanowią zaledwie niewielką próbkę niezmierzonej głębi wiedzy, refleksji, opowieści i pierwotnej mądrości, na którą zawsze warto zwrócić uwagę. Zawsze bowiem uczy nas czegoś nowego i cennego. Wnosi do naszego życia motywację do rozwoju, dzięki czemu jesteśmy w stanie na nowo spotkać się z dziką kobietą, jaka mieszka wewnątrz nas…
“Wilczyca, Stara, Wiedząca, jest wewnątrz nas. Kwitnie w najgłębszych zakamarkach kobiecej psychiki. To właśnie jest esencja starodawnej Kobiety Dzikiej. Odkrywa ona, że jej dom to miejsce, w którym spotykają się duchy kobiet i duchy wilków, wchodząc ze sobą w kontakt. To tam właśnie całują się postacie Ja i Ty, to tam właśnie kobiety biegną z wilkami…”
-Clarissa Pinkola-