Mamy coś, co przechodzi razem z nami przez całe życie, przez wszystkie odwiedzone miejsca i te, do których w pewnym momencie będziemy chcieli wrócić. To bagaż, który czyni nas wyjątkowymi, ponieważ zawiera w swoim środku wszystkie nasze marzenia, nadzieje, a przede wszystkim nasze załączniki.
Bagaż, z którym wybieramy się na każdą wycieczkę.
Do tej walizki pakujemy wszystkie emocje, powodujące drżenie od samego naszego wnętrza w obliczu ludzi, które wywołują w nas to uczucie. Ciężko to dostrzec, ale ono jest. Przychodzi i kroczy razem z nami, będąc w stanie dużo o nas powiedzieć.
“Ludzkie uczucia za każdym razem wywołują trzepotanie w moim sercu jak po raz pierwszy.”
-Ella Fitzgerald-
Załączniki, które mamy, czynią nas emocjonalnie i duchowo wyjątkowymi. Są to oznaki bardzo osobistych związków, pokazujące stopień emocjonalnego kontaktu w nich. Dlatego tak chętnie dzielimy się doświadczeniami z bliskimi, gdy jesteśmy daleko: ponieważ przez cały czas trzymamy ich w swoim sercu, w formie miłości i nostalgii.
Załączniki i NIE pożegnanie
Przyjeżdżajamy na dworzec, na lotnisko lub wsiadamy do samochodu i otwieramy się na nowe doświadczenia. Nie ma znaczenia, czy będą trwały kilka miesięcy, czy może parę lat, czy nawet kilka godzin. Zawsze przygotowujemy nasz bagaż w ten sam sposób.
Następnie wypełniamy nasz bagaż przedmiotami materialnymi, które będą nam potrzebne: odzież, urządzenia elektroniczne, dokumenty i, w zależności od długości podróży, jakieś drobne przypomnienia o domu, takie jak zdjęcia i pocztówki. Po tym, w pewnym momencie przechodzimy przez moment pożegnania.
Nazywają to “bezsensownym pożegnaniem”. Tak jakbyśmy na zawsze zostawiali z tyłu ludzi, które fizycznie z nami nie jadą. Zasadniczo nie opuszczamy ich, nie wyrzucamy z naszego życia. Wiemy, jak mocno może zaszkodzić takie krótkotrwałe pożegnanie.
“Przemierzamy pół świata, by powiedzieć “do widzenia”. Żeby, nawet jeśli długo nam zajmie, będziemy chcieli wrócić” […]
-Elvira Sastre-
Właśnie dlatego na tym dworcu lub lotnisku odwracamy się od kogoś, spodziewając się całym sercem na szybki powrót i ciepłe powitalne uściski.
Te pożegnania są szczególnie trudne, ponieważ zapadają tak głęboko, jak nigdy wcześniej: to przestrzenne nawiasy uczucia, które przebija się przez czas.
Bagaż i jego załączniki obronią nas przed zimnem tam, dokąd jedziemy i uchronią przed poczuciem pustki i samotności.
Uczucie w pożegnaniu
Wyjazd gdzieś indziej i zostawienie swego domu to bardzo odważny krok. Oznacza on, że ustawiamy się w pozycję, z którą jeszcze nie mieliśmy do czynienia. A do tego wszystkiego, ludzie, którzy zazwyczaj pomagali stawić czoła naszym problemom, nie będą już mogli okazać nam wsparcia.
Jeśli podróż się przedłuża, odkryjesz przykładowo, iż przygoda nagle zaczyna filtrować bagaż, który od początku był pełny załączników. Inaczej mówiąc, zdajemy sobie sprawę, że czasami nasze krótkie pożegnania nie są tak krótkie, jak myśleliśmy. Albo, że wsadziliśmy niektórych osób do “walizki” bez naszej wiedzy.
Zaczynamy znowu zbierać i napełniać bagaż oraz jego wartość. Aż wreszcie zrozumiemy, że nie ma w nim miejsca dla wszystkiego, że materialne rzeczy zajmowały najmniejszą przestrzeń, i że z im większą wagą sobie poradzimy, tym będziemy silniejsi.
Emocjonalny bagaż jest cięższy niż inne
Dom istnieje wewnątrz nas, nie na zewnątrz. Nie jest ciałem fizycznym. Po powrocie popatrz na ludzi, którym powiedziałeś “do widzenia”. I właśnie w nich zobaczysz swój dom, swoją istotę.
Na końcu zawsze będzie nas czekał kieliszek wina z przyjacielem, z którym piliśmy jakiś czas temu we Włoszech, uścisk, któremu zawdzięczamy kumplowi ze studiów, rozmowa z nieznajomym gdzieś w Genewie, i wspomnienia, które będą Ci pomagać podczas smutnych deszczowych dni…
“Jakość podróży mierzy się liczbą wspomnień, które zbierasz po drodze”
-Benito Taibo-
To będzie nasz bagaż i prezentujemy siebie innym w podobny sposób: będziemy mówić nie o ubraniach, które przywieźliśmy, tylko o rzeczach pobranych dzięki innym ludziom.
Jest to kolejny znak, że miłość i uczucia trzymają się w małym kawałku naszych serc. Rzeczy, które dotyczą innych ludzi: niewidzialne, łączące nas i dają sens naszemu istnieniu.
Ilustracje wstawione dzięki uprzejmości Claudii Temblay.