Gdy życie przelatuje przed oczami – co się dzieje w mózgu?

Jest wielu ludzi, którzy w krytycznych i groźnych momentach widzieli przed sobą różne fragmenty swojego życia. To jak karuzela migawek z ich cyklu życia. Niektórzy postrzegają to zjawisko jako nadprzyrodzone i nienaukowe. Jednak nauka od dziesięcioleci bada zjawiska takie jak to, gdy życie przelatuje przed oczami.

W rzeczywistości istnieją tysiące doniesień dotyczących tego typu zdarzeń. Jednym z pierwszych w historii był szwajcarski geolog Albert Heim. W 1892 spadł z klifu podczas wspinaczki na górę. Podczas tego spektakularnego upadku miał wrażenie, że jest z dala od rzeczywistej sytuacji, w której jego ciało zostało mocno poobijane. W czasie, kiedy spadał, doznając wielu kontuzji, życie przeleciało mu przed oczami.

Incydent, z którego szczęśliwie został uratowany, sprawił, że stał się pionierem w badaniu przeżyć poprzedzających sytuacje, które są bliskie śmierci wśród alpinistów. Jego praca do dziś pozostaje punktem odniesienia.

Nasza wizja czasu ulega zmianie, kiedy przechodzimy przez doświadczenia, w których zagrożone jest nasze życie.

Ludzie, którzy zmieniają się po doświadczeniu z pogranicza

Rodzaje doświadczeń, w których życie przelatuje ludziom przed oczami, mogą być niezwykle różnorodne. Mogą to być na przykład wypadek, przebywanie na sali operacyjnej lub inna groźna sytuacja może spowodować, że mózg wejdzie w ten rodzaj transu. Co więcej, ci, którzy doświadczają tego rodzaju wydarzeń, zawsze zmieniają się na całe życie.

Rzeczywiście, istnieją pewne aspekty osobowości, które mają tendencję do zmiany w wyniku tych doświadczeń. Niektóre osoby przestają bać się śmierci i stają się świadome piękna życia. Mogą zmienić zawód, a nawet całkowicie przewartościować swoje życie. Zwykle stają się bardziej etyczne, humanitarne i nieskomplikowane.

Jest to całkowicie zrozumiałe po przeżyciu traumatycznego wydarzenia. Jednak to, co generuje niezliczone pytania, to mentalne retrospekcje. Powrót do chwil, w których ludzie ocierają się o śmierć.

Przyjrzyjmy się niektórym prawdopodobnym odpowiedziom.

Stres mózgu i zaburzenia czasu

W 2017 r . grupa izraelskich naukowców z Hadassah Hebrew University w Jerozolimie opublikowała badanie, w którym dokonali przeglądu istniejących przypadków na ten temat. Osoby, które doświadczyły sytuacji, w której życie przelatuje przed oczami, doświadczyły efektu sytuacji skrajnego stresu na poziomie mózgu.

Wydaje się, że w tych momentach czas w umyśle przestaje istnieć. Przeszłość i teraźniejszość zajmują tę samą płaszczyznę i nakładają się na siebie. Dlatego nasze przeszłe życia przeplatają się bezpośrednio z rzeczywistością. To teoria doskonale wpisująca się w idee Immanuela Kanta.

Według Kanta czas jest konstrukcją ludzkiego umysłu. Jakkolwiek naciągane może się to wydawać, wielu neurologów akceptuje ten pomysł jako słuszny. Wierzą, że postrzeganie czasu i jego organizacja to nic innego jak wytwory naszej własnej świadomości.

Odhamowanie korowe między korą przedczołową a hipokampem

Wyobraź sobie mózg w momencie wielkiego zagrożenia. Stoi w obliczu śmierci, a poziom jego aktywności jest tak intensywny, chaotyczny i nadmierny, że następuje odhamowanie korowe. W konsekwencji kora przedczołowa (kluczowa do poznania lub podejmowania decyzji) i hipokamp (odpowiedzialny za pamięć) zaczynają działać inaczej niż zwykle. Z tego powodu zachodzą zmiany w prawidłowym uwalnianiu GABA.

Ten neuroprzekaźnik hamuje wiele funkcji ośrodkowego układu nerwowego. Jednak w sytuacjach skrajnego zagrożenia przestaje działać. Dlatego hipokamp „zrzuca” dużą liczbę wspomnień w korze przedczołowej. To wyjaśnia, dlaczego wydają się one być tak żywe, prawdziwe i intensywne.

Są tacy, którzy gdy ich życie przelatuje przed oczami, stykają się ze scenami z przeszłości, których wcześniej nawet nie pamiętali.

Gdy życie przelatuje przed oczami…

Słynny neurolog, Oliver Sacks, zwrócił uwagę na to, że doświadczenie sytuacji, w której życie przelatuje przed oczami, są prawie ulotne, zanim staną się „niezwykle złożonymi” typami halucynacji. Psychiatra Bruce Greyson, jedna z postaci, która dogłębnie badała tego typu zjawiska, wspomniał o innym aspekcie.

Wskazał, że do tej pory hipotezy neurologiczne nie dają jasnego wyjaśnienia, dlaczego to zjawisko występuje. Najwyraźniej istnieje granica z naszym mentalnym wszechświatem, która wciąż jeszcze nam umyka. Co więcej, poza próbą dociekania dlaczego, warto skoncentrować się na pytaniu „w jakim celu?”.

Pierwszą rzeczą, którą musisz zrobić, jeśli doświadczyłeś tego typu zdarzenia, jest potwierdzenie go. To nie jest zjawisko paranormalne. Nie masz też do czynienia z zaburzeniem psychicznym. To prawdziwe i konkretne doświadczenie, które trudno zrozumieć. Czasami możesz nawet potrzebować wsparcia psychologicznego.

Nie tylko z powodu samego stanu podobnego do transu, ale z powodu tego, co następuje później. Dr Greyson leczył byłych oficerów wojska i policji, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia pracy, ponieważ pomysł zranienia lub konieczności fizycznej konfrontacji z kimś nagle stał się dla nie do zniesienia.

W takich przypadkach zawsze zalecane jest profesjonalne wsparcie. Zdarzenia te zachodzą na co dzień i prawie zawsze mają znaczący wpływ na tych, którzy ich doświadczają.