Zmienić się i pozostać takim samym - czy to możliwe?

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Julia Marquez Arrico.

Ostatnia aktualizacja: 24 lutego, 2023

Czy możliwe jest zmienić się i pozostać takim samym? Ile razy ktoś kazał nam “nigdy się nie zmieniać”? W tym sensie zmiana może być postrzegana jako negatywna lub jako słabość. “Zmieniło się, to już nie to samo”. Zmiana jest konieczna, naturalna i niezbędna do przeżycia. Mimo to wielu postrzega ją jako coś negatywnego. Ale co, jeśli przyznamy, że można zmienić się i pozostać takim samym?

Gdy mamy do czynienia z koniecznością wprowadzenia zmian, opieramy się tej potrzebie wewnętrznie lub zewnętrznie. Ten rodzaj oporu działa przeciwko zmianie. Opór może być kontynuowany, gdy zmiana zostanie zaaplikowana i gdy nadal będzie kontynuowana. Czy to możliwe, że te zmiany, te transformacje pozwalają nam zachować naszą istotę?

W tym artykule zajmiemy się tematem osobistej zmiany. Postaramy się zrozumieć, dlaczego istnieje opór przed zmianami i dlaczego czasami ich nie pochwalamy. Na koniec postaramy się podać powody, które wspierają ideę, że czasem możemy się zmienić, a także pozostać bez zmian.

Dlaczego niektórzy ludzie opierają się zmianom i postrzegają je jako słabość?

Opieranie się zmianom jest normalne. Wszystkie systemy mają wewnętrzne siły, które dążą do trwałości i stabilności. Oznacza to, że utrzymanie naszej codziennej dynamiki (choć jest to problematyczne) jest łatwiejsze niż tworzenie innej lub nowej dynamicznej alternatywy. Mamy już pewne nawyki i inni dostosowali się do naszych nawyków. Rutyna pozwala być przewidywalnym. Procedury pozwalają innym wiedzieć to, czego można od nas oczekiwać. Dlatego krótkoterminowa trwałość jest zwykle wygodniejsza niż zmiana. To dlatego ludzie tak się temu sprzeciwiają.

Z drugiej strony, ludzie opierają się zmianom, ponieważ w miarę upływu czasu przyzwyczajają się do nawyków i mechanizmów radzenia sobie z sytuacjami. Spędzają dużo czasu, tworząc psychologiczne narzędzia do zarządzania trudnymi momentami. Nawet jeśli te narzędzia nie są odpowiednie, chętnie je wykorzystają, ponieważ są one ich własną, osobistą twórczością.

W ten sposób powstaje oporność na zmiany. Niektórzy postrzegają zmianę jako słabość, ponieważ jeśli tak długo zachowujesz się w określony sposób, dlaczego musisz się zmienić? Jak już powiedzieliśmy, ludzie wokół nas czują się spokojniej i bardziej komfortowo, jeśli potrafią przewidzieć nasze postawy, reakcje i zachowania. Jeśli się zmienimy, to przewidywanie jest prawie niemożliwe. Dlatego też, nie zdając sobie z tego sprawy, osoby wokół nas szukają również trwałości i stabilności. Mogą sprzeciwić się z pewnym oporem wobec zmian, które wprowadzamy.

Ludzie widzą zmianę jako słabość również z innych powodów. Osoba zmieniająca zdanie może sprawić, że inni postrzegają ją jako niepewną, zmienną i nieprzewidywalną. Jednak na dłuższą metę, zmiana naszej błędnej opinii jest w rzeczywistości inteligentną i odważną decyzją. Jeśli nie jesteśmy w stanie zmienić naszych opinii, stajemy się więźniami naszej własnej sprzeczności: myślenia w pewien sposób i obrony czegoś przeciwnego.

Proces zmiany naszych opinii

Podobnie, zmiana naszych opinii jest wynikiem procesu refleksyjnego. Proces ten rozpoczyna się gdy otrzymujemy nowe informacje, a następnie zaczynamy postrzegać rzeczywistość w nowy sposób z powodu tych nowych informacji. W końcu zdajemy sobie sprawę, że to, co wcześniej uważaliśmy, już nam nie pomaga i dlatego nie jest już prawidłowe. W naszych umysłach ta nowa informacja jest świetna! To co, definiuje nas jako ludzi, to umiejętność podejmowania decyzji w oparciu o inteligencję.

Proces zmiany implikuje osobistą metamorfozę, która obejmuje wiele naszych pomysłów i charakterystyk. Kiedy się zmieniamy, możemy czuć się tak, jakbyśmy wyrzucali część tego, kim byliśmy. Inni mogą postrzegać tę zmianę jako słabość.

Zmienić się i pozostać takim samym: możliwe wyzwanie

W większości przypadków proces osobistej zmiany stara się wydobyć z każdej osoby to, co najlepsze. W rzeczywistości, to co znamy jako zmianę jest wynikiem uwolnienia się ludzi od ich łańcuchów, ograniczeń i obaw. Tak naprawdę się nie zmieniamy, po prostu usuwamy bariery, które trzymały nas z dala od naszego prawdziwego ja. Jesteśmy wierni sobie, pozwalając nam samym na swobodę latania.

W jaki sposób można zatem zmienić się i jednocześnie pozostać takim samym? Możemy to zrobić rozglądając się wokół siebie. Powinniśmy patrzeć na rzeczywistość z różnych punktów widzenia, jednocześnie wiedząc, jak docenić wyjątkowe różnice w każdym doświadczeniu. Na tej podstawie musimy wybrać, jak się zachowywać, co myśleć i co mówić w zależności od sytuacji i tego jak się czujemy. Powinniśmy być w stanie działać bez uprzedzeń i sztywnych reguł, które zmuszają nas do ciągłego działania w taki sam sposób.

Aby móc się zmienić i pozostać takim samym, musimy pozostawić wszelkie reguły lub wymogi. Musimy świadomie wybrać najlepszy sposób, aby w danym momencie pokazać się światu. Pozwala to jednostce być wiernym własnej istocie. Od tego momentu możemy się zmienić, ale także w pewnym sensie pozostać takim samym. Wybranie sposobu ustawienia siebie według tego co czujesz a nie zgodnie z tym co “musisz zrobić” jest najbardziej wyzwalającym i uzasadnionym sposobem pozostania wiernym samemu sobie.

Filozofia wschodu i sztuka zmieniania się, pozostając takim samym

Filozofia Wschodu wyjaśnia, że ​​ludzie nie powinni się zatrzymywać. Musimy określić własne ograniczenia i je pokonać. W ten sposób otwieramy przestrzeń, w której nasza prawdziwa istota pojawia się, ujawnia i rozwija.

Różni filozofowie Wschodu wyjaśniają, że zmiana i pozostanie takim samym nie jest umiejętnością, którą można nauczyć się łatwo lub szybko. Wymaga to ciągłego wysiłku, ponieważ nasz system psychologiczny stara się pozostać stabilny i z mocnymi filarami.

Według Roberta Spencera i jego książki Siła Wojownika, musimy przyzwyczaić się do obsługi różnych punktów widzenia, aby zachować elastyczność. Pozwoli nam to uniknąć niebezpieczeństwa zakotwiczenia się w jednej perspektywie. Tylko odpowiedni trening w tego rodzaju gimnastyce umysłowej prowadzi do spontaniczności. Jeśli ćwiczenie zostanie przerwane, nasz umysł szybko spróbuje się zabezpieczyć gdy zostanie uwięziony w łańcuchach własnych myśli.

Podsumowując, chciałbym podzielić się metaforą, która wyjaśnia jak można zmienić się i pozostać takim samym.

Co by się stało, gdybyś był jak woda?