Zazdrość to emocja, która wynika z nadmiernego pragnienia bycia wyłącznym właścicielem czegoś lub kogoś. Zwykle myślimy o tym w kategoriach ludzi i miłości. Słownik definiuje słowo “zazdrość” jako “zazdrosną urazę przeciw rywalowi, osobę cieszącą się sukcesem lub korzyścią, itp., lub przeciwko sukcesowi albo przewadze samym w sobie”.
Nie mówimy tylko o partnerze lub współmałżonku. Zazdrosne zachowanie może się zdarzyć również w innych związkach, takich jak miłość rodzica do swoich dzieci lub w przyjaźni. Możesz nawet czuć zazdrość w stosunku do rzeczy, więc nie pożyczasz ich, ponieważ chcesz być jedyną osobą, która z nich korzysta. Uważasz je za rzeczy osobiste.
Kiedy zaczyna się zazdrość?
Zazdrość może się rozpocząć nawet w dzieciństwie. Dzieci mogą być zazdrosne o swoje rodzeństwo, próbując uzyskać wyłączne przywiązanie jednego lub obojga rodziców. Nie chcą dzielić się miłością swoich rodziców, ponieważ myślą, że to oznacza, iż będą jej miały mniej dla siebie.
Coś podobnego może się również zdarzyć w rodzicielstwie. Ojciec lub matka mogą obawiać się utraty miłości dziecka, jeśli zbytnio zbliży się do drugiego rodzica. Innym razem mogą chcieć dla siebie wszystkich uczuć dziecka, zazdrośni o to, że ich dziecko będzie chciało oddać swoją miłość i przywiązanie komuś innemu.
W okresie dojrzewania szczególnie powszechna jest zazdrość wśród przyjaciół. Właśnie wtedy młodzi ludzie zaczynają nawiązywać bliskie przyjaźnie i dzielą się z nimi niemal wszystkim. Kiedy nowy przyjaciel dołącza do grupy, mogą poczuć, że ich status jest zagrożony i odmówić rozszerzenia grupy przyjaciół lub podzielenia się swoją przyjaźnią z kimkolwiek innym.
Zazdrość w przypadku pary
Pary są zazwyczaj takim rodzajem związku, w którym najczęściej mamy do czynienia z zazdrością. W takich’ przypadkach, nadmierne pragnienie posiadania drugiej osoby, oprócz naszego wrodzonego egoizmu, potęgują kwestie wierności i niewierności.
Tradycyjnie społeczeństwo przedstawia kobiety jako bardziej zazdrosne niż mężczyźni. Dlatego często krzywo spogląda na mężczyzn, którzy odczuwają zazdrość. Kobieta zmienia status z “księżniczki” na “wiedźmę”.
Z tego powodu mężczyźni mogą czuć, że mają dużo więcej do stracenia w hipotetycznej “walce z zazdrością”. Dlatego też rzadko przyznają się, że są zazdrośni. Co prawda dzisiaj zmienia się to nieco, choć powoli. Uważamy, że ważne jest, aby te stereotypy dotyczące płci zmieniły się raz na zawsze.
Komunikacja i zaufanie oraz pokonanie zazdrości
Zazdrość jest niestety bardzo powszechna wśród kochanków. Nierzadko zdarza się, że jedna lub druga strona szpieguje lub pilnuje drugiej połowy. Ta sytuacja ciągłej nieufności tworzy napięcia. “Druga połowa” czuje się obserwowana. Zazwyczaj przyczyna takiego zachowania jest zupełnie nieuzasadniona.
Komunikacja i zaufanie to dwa najważniejsze filary relacji. Zazdrość naprawdę może zepsuć związek. Osoba, która ma jakieś podejrzenia zazwyczaj nie próbuje stłumić swoich obaw, zadając bezpośrednie pytania. Zamiast tego zachowuje się jak detektyw.
Za dużo zazdrości – gdy staje się ona chorobą
Badania mówią nam, że pewne typy osobowości są bardziej zazdrosne. Czym charakteryzują sie tacy ludzie? To osoby egocentryczne, nieufne, niepewne siebie i narcystyczne.
Z obsesyjną zazdrością mamy do czynienia wtedy, gdy zazdrosne myśli danej osoby są ciągłe i bardzo inwazyjne. Staje się kompulsywna. Ciągle sprawdza zachowanie partnera, wiele razy monitorując jego telefon. W skrajnych przypadkach zazdrość prowadzi do omamów, mimo to ludzie z tym schorzeniem zwykle nie podejrzewają, że są chorzy.
Gdy tylko natknie się na wiarygodny znak niewierności, zazdrosna strona stworzy w swoim umyśle cały scenariusz o rzekomej niewierności partnera. Może to trwać bez końca.
Jak pokonać nadmierną zazdrość
Pierwszym krokiem jest – jak w przypadku wielu innych problemów – przyjecie tego do wiadomości. Jeśli nie mamy świadomości takiego stanu, prawdopodobnie nie będziemy szukali pomocy. Może faktycznie masz powód do zazdrości, ale bywa i tak, że nie istnieją ku temu żadne podstawy.
Dobrym pomysłem jest zapisanie, jakie sytuacje sprawiają, że czujesz się zazdrosny, jakie są twoje myśli i zachowania oraz jakie mogą być tego konsekwencje. Za twoją zazdrością kryją się fałszywe myśli na temat związku i tego, jak postępuje ważna dla ciebie osoba. Po zebraniu tych informacji przeanalizuj je. Poszukaj dowodów, które potwierdzają twoje podejrzenia.
Co powinienem zrobić, jeśli czuję się zazdrosny?
Oto kilka podstawowych wskazówek, które mogą pomóc. Nie…
- sprawdzaj telefonu komórkowego twojego partnera. Naucz się szanować jego prywatność.
- sprawdzaj rachunków telefonicznych za połączenia wykonane przez twojego partnera. Jeśli będzie chciał cię oszukać, zrobi to niezależnie od tego, czy śledzisz jego rozmowy, czy nie.
- zadawaj swoim przyjaciołom lub współpracownikom pytań na temat partnera, aby udowodnić swoje podejrzenia.
- staraj się, aby twój partner czuł się źle, abyś ty mógł poczuł się lepiej. Łatwo się pocieszyć, mówiąc: “jeśli to sprawia mu ból, to oznacza, że musi mnie kochać”. To tylko powoduje rany i nie działa
- trzymaj swojego partnera z dala od swoich przyjaciół lub krewnych. To sprawia, że stajesz się bardziej obsesyjny i nie pomagasz w ten sposób zazdrości.
Zamiast tego…
- ufaj swojemu partnerowi. Nie przejmuj się możliwością, że cię oszuka. Im bardziej będziesz go prześladować zazdrosnymi komentarzami, tym bardziej prawdopodobne, że twój związek nie potrwa długo. Wtedy, oczywiście, będzie już za późno na cokolwiek.
Po przeczytaniu tych wskazówek i wprowadzeniu ich w życie, jeśli nadal jesteś zbyt zazdrosny, najlepszym rozwiązaniem jest skontaktowanie się z dobrym terapeutą, który ci pomoże. Podczas gdy zazdrośni ludzie są krytykowani, nie można zaprzeczyć, że cierpią i to cierpienie jest bardzo prawdziwe. Jeśli zazdrość wpływa na twoje życie w jakimkolwiek stopniu, nie wstydź się do tego przyznać. Poszukaj pomocy.