Dla większości ludzi dzieciństwo jest symbolem czystości, niewinności, witalności i szczęścia. Kto nie chciałby wrócić do tamtych czasów, kiedy wszystko było śmiechem i miłością? Kiedy waszym największym zmartwieniem było to, co przygotowała na deser mama? Co się stanie, gdy okaże się, że wciąż mamy w sobie to wewnętrzne dziecko?
Może kiedy okazujemy radość i cieszymy się drobnymi szczegółami w życiu, po prostu wyrażamy potrzebę dopuszczenia do głosu nasze wewnętrzne dziecko? Musimy go od czasu do czasu słuchać.
Wasza witalność to wasze wewnętrzne dziecko, które do Was przemawia!
Starość to coś więcej niż tylko fizyczna zmiana, to także postawa. Kiedy tracisz swoją ciekawość, jak by powiedział José Saramago, przestajesz być dzieckiem. Może dlatego wszyscy tęsknimy za tymi czasami, kiedy widzimy uśmiechniętego malucha, ponieważ to dziecko nie ma zmartwień ani obowiązków.
Jednym z wymogów dorosłości jest patrzenie w przyszłość i uznanie, że to, co robimy dzisiaj z biegiem czasu będzie miało swoje konsekwencje. Bycie dorosłym oznacza także bycie odpowiedzialnym za nasze własne działania i opiekowanie się ludźmi, których kochamy.
Pamiętajcie o tym, ale nie zapominajcie o swoim wewnętrznym dziecku, to, które popycha was do kreatywności, do odnowienia, do tego, by nigdy nie przestać być młodym. Dzięki waszemu wewnętrznemu dziecku nigdy nie przestajecie wierzyć w życie.
Kiedy ostatnio myśleliście o tym, co naprawdę sprawia wam radość?
Mały Książę Antoine’a de Saint-Exupéry’ego to cenna lekcja na temat tego, kim jesteśmy: dorosłymi, którzy zapomnieli o sobie. Dzięki takim książkom jesteśmy w stanie zrozumieć, że wszyscy mamy w sobie wewnętrzne dziecko, które cieszy się drobnymi rzeczami w życiu, które akceptuje to, kim jesteśmy.
To prawda, że ”najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”.
Dorośli poradzili mi, abym porzucił rysowanie węży zamkniętych oraz otwartych i abym się raczej zajął geografią, historią, arytmetyką i gramatyką. Dorośli nigdy nie potrafią sami zrozumieć. A dzieci bardzo męczy konieczność stałego objaśniania.
-Antoine de Saint-Exupéry, “Mały Książę”-
Gdybyśmy byli bardziej tolerancyjni wobec tej części nas, która prosi byśmy zdystansowali się od negatywnego świata dorosłych, zdamy sobie również sprawę, że czasami to, co nas uszczęśliwia, jest dalekie od oczywistości.
Dlatego też zyskanie niewinnego, świeżego spojrzenia może pomóc wam uświadomić to sobie znacznie wcześniej, niż gdybyście patrzeli na świat w sposób zwyczajny.
Zaakceptuj swoje wewnętrzne dziecko i spójrz na świat nowymi oczami
Dorosłość może być niczym innym, jak tylko zmianą perspektywy. Zwłaszcza biorąc pod uwagę, że jesteśmy zaskoczeni wszystkim, co nas otacza i strachem przed czymś, co odbiega od normy. Czyż nie jest prawdą, że zwykłe rzeczy można zobaczyć nadzwyczajnymi oczami?
Może to właśnie jest klucz do rozwiązania zagadki: być zdumionym światem tak, jakby każdego dnia widziało się go po raz pierwszy, jak ktoś, kto ma otrzymać największe szczęście w swoim życiu. W ten sposób docenisz to, czego zwykle nie widzisz wokół siebie.
Nie ma nic złego w wypuszczeniu na wolność swojego wewnętrznego dziecka. To nie znaczy, że należy wyrzec się swojej dorosłej strony.
Osiągacie tylko równowagę między dwoma częściami, które pozwalają wam jednocześnie zajmować się życiem, jak i akceptować niezwykłe rzeczy, które w nim zachodzą.
Patrzenie na świat oczami dorosłych jest konieczne, ale malowanie go przy użyciu szczegółów widzianych przez wasze wewnętrznego dziecko jest niesamowite.
“Patrzymy na otchłań starości, a dzieci zachodzą nas od tyłu i wpychają do niej”.
-Gómez de la Serna, Greguerías-
Wykażcie się rozsądkiem i słuchajcie swojego wewnętrznego dziecka, ponieważ może was nauczyć więcej niż wam się wydaje. A wszystkie te nauki doprowadzą cię do szczęścia. Nie traćcie zaciekawienia światem, chęci do dobrej zabawy lub swojej niewinności.
Przeanalizujcie świat tak, jak zrobił to Mały Książę. Spróbujcie dotrzeć do miejsca, w którym oczy wam w tym nie przeszkodzą.