Uzdrawiające rozmowy – w jaki sposób wykorzystać ich potencjał

Czy potrafisz prowadzić takie rozmowy, które po złym dniu pozwalają Ci wrócić do siebie? Niektórzy są biegli w sztuce dialogu i empatii. To postacie, które zapewniają Ci spokój, w chwilach, gdy Twój świat staje się chaotyczny i wywrócony do góry nogami. Z takimi osobami prowadzisz rozmowy, które są wymianą pomysłów, emocji i myśli. Są to uzdrawiające rozmowy, w których słuchanie, szacunek i harmonia płyną między Wami bez przeszkód.

Wiedza o tym, jak umiejętnie prowadzić uzdrawiające rozmowy, jest kamieniem węgielnym w każdym rodzaju związku, czy to rodzinnym, uczuciowym czy zawodowym. Dzięki tej kompetencji społecznej dochodzisz do porozumień, wzmacniasz więzi i pozostawiasz wzbogacający ślad w innych. Nic tak nie decyduje o relacjach międzyludzkich, jak dobra komunikacja.

Uzdrawiające rozmowy to rodzaj komunikacji, który przewyższa wszystkie inne. Pomaga leczyć, łagodzić, przywracać dobre samopoczucie i pocieszać. Co więcej, nie trzeba być przeszkolonym i zarejestrowanym terapeutą, aby stosować go w codziennym życiu. Wszyscy tak naprawdę powinniśmy mówić i słuchać w bardziej znaczący sposób, z wyraźnym celem pomagania innym.

Powinniśmy starać się prowadzić mniej rozmów powierzchownych, a więcej uzdrawiających.

Uzdrawiające rozmowy

Uzdrawiająca rozmowa to głęboki dialog mający na celu przywrócenie relacji między dwojgiem ludzi lub udzielenie emocjonalnego wsparcia. Sztuka ta nie jest zwykłą wymianą wiadomości. Co więcej, aby ją opanować, musisz poznać poszczególne jej elementy i nauczyć się stosować je na co dzień.

Niektórzy mają doskonałe umiejętności dialogowe, ale ich mowa nie leczy. To dlatego, że w modalności interlokucji bycie dowcipnym, błyskotliwym lub posiadanie świetnych umiejętności oratorskich nie jest istotne. Uzdrawiające rozmowy to takie, które uwzględniają współczucie, szacunek i aktywne słuchanie.

Jak powiedział psychoterapeuta Carl Rogers, dobry dialog to taki, który potrafi zmienić ludzi na lepsze. Jednak wywołanie wzbogacającej zmiany w drugiej osobie wymaga najpierw pracy nad sobą. Oto klucze, które pomogą Ci to osiągnąć.

1. Słuchaj i bądź pokorny

Michael Lehmann, profesor na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie, w Journal of Positive Psychology opublikował interesujące wyniki przeprowadzonych badań. Twierdził, że pokora może zostać aktywowana w ludziach, gdy nauczą się słuchać innych.

Ci, którzy praktykują aktywne słuchanie, mają serce i umysł, które wiedzą, jak połączyć się z wrażliwością i złożonością osoby, przed którą stoją. To dlatego, że rozpoznają je również u siebie. Uzdrawianie i naprawa musi odbywać się w całkowicie bezinteresowny sposób. Ponadto musicie umieć słuchać się nawzajem w aktywny i zaangażowany sposób.

Zawsze pamiętaj, że największym wrogiem komunikacji i współczucia jest arogancja. Pokora jest wartością interpersonalną, która pozwala łączyć się z innymi w celu uzdrowienia.

Uzdrawiające dialogi wykluczają stosowanie monologów. Propagują odpowiednią wzajemność opartą na szacunku, więzi emocjonalnej, przepływie myśli i refleksji.

2. Bądź schronieniem dla drugiej osoby

Co to znaczy być dla kogoś schronieniem? Jest to wymiar, nad którym wszyscy powinniśmy pracować. Bycie schronieniem dla kogoś oznacza dbanie o swoje słowa, wyrażenia i postawy, aby móc potwierdzić emocjonalną rzeczywistość rozmówcy. Musi on być pewny, że nie zamierzasz osądzać ani krytykować tego, co usłyszysz. Pokaż mu, że komunikujesz się szczerze i że doceniasz każde słowo, które wypowiada.

Możesz poprawić tę umiejętność, zwracając uwagę na następujące kwestie:

• Dbaj o dobór słów. Pamiętaj, że wszystko, co mówisz, oddziałuje na drugą osobę.
• Nie spiesz się z odpowiedzią. Zostaw kilka sekund ciszy i ustal priorytety, które rozmówca chce Ci przekazać.
• Nie oceniaj ani nie zadawaj pytań. Potwierdź to, co wyraża druga osoba.

3. Pytania rozbudzające świadomość emocjonalną

„Jak się czujesz? Jaka była dla Ciebie ta sytuacja? Pytania, które mają na celu rozbudzenie świadomości emocjonalnej, ułatwiają drugiej osobie nawiązanie kontaktu ze sobą i wyrażenie swoich uczuć. Wszyscy idziemy przez życie uwikłani w węzły niepokoju i trudności.

Z tego powodu rozmowa z przyjacielem, w której zapytasz go, jak się czuje lub jakie emocje w tej chwili przeżywa, może zmienić wszystko. To nie jest przesłuchanie. Po prostu chcesz, żeby uwolnił swoje napięcie i ubrał w słowa to, co leży mu na sercu.

4. Nie bój się okazywać własnej wrażliwości

Uzdrawiające rozmowy są wzajemne. Dlatego, chociaż Twoim pragnieniem jest pocieszenie innych, Ty również poczujesz się uzdrowiony i wzbogacony przez ten rodzaj komunikacji. Nie wahaj się więc okazywać własnej wrażliwości. Rzeczywiście, powinniście dzielić się swoimi uczuciami i pocieszać się wzajemnie.

Tylko pozwalając sobie na bycie bezbronnym, możesz zmaksymalizować swoje współczujące i uzdrawiające zachowania.

5. Głębia i refleksja

Powierzchowna i mało znacząca komunikacja, daleka od wzmacniania więzi, karmi drugą osobę niepewnością. Nie ma mentalnego ani emocjonalnego związku między tymi, którzy nie starają się zgłębiać tematu. Wręcz przeciwnie, wolą szybko zakończyć rozmowę lub skierować dialog na aspekty mało istotne.

Uzdrawiające rozmowy szukają głębi, budzą refleksję, otwierają nasze umysły i promują nowe punkty widzenia. Obejmują one filozofowanie, zabawę nowymi pomysłami i wzajemne wzbogacanie się o nasze różne perspektywy.

6. Zamknięcie rozmowy

„Co mogę od teraz zrobić, żeby wszystko było w porządku? Czego ode mnie potrzebujesz? Jak mogę Ci pomóc? Jakie masz cele? Czy chciałbyś porozmawiać później?”.

Kiedy między wami toczy się dobry dialog, zwłaszcza taki, który uzdrawia i pociesza, upewnij się, że dobrze podsumowujesz i zamykasz rozmowę. W ten sposób wzmacniasz interakcję i przypominasz drugiej osobie, że jeśli będzie Cię potrzebować, będziesz do dyspozycji.

Każda zdrowa i uzdrawiająca rozmowa jest ćwiczeniem doskonale wyważonego dawania i otrzymywania. Od czasu do czasu zastosowanie tej formy komunikacji z ludźmi, których kochasz, będzie zarówno przydatne, jak i satysfakcjonujące. Koniecznie to wypróbuj.