Uważność dla dzieci otwiera im świat przed możliwościami, które pomagają być zdrowymi i szczęśliwymi. Może to poprawić skupianie się i ćwiczyć ich mózgi w empatii, spokoju i zarządzaniu emocjami.
Ponadto, wprowadzanie naszych dzieci w świat medytacji ułatwia im kontakt z samym sobą. Chodzi o to, że łatwiej im dostosować się do każdej sytuacji, zwłaszcza tych, z którymi mają do czynienia każdego dnia.
Wiemy, że podczas naszego skomplikowanego, codziennego dorosłego życia uważność dla dzieci ma wiele zalet. To, z czym mamy do czynienia – na poziomie zawodowym i osobistym – pozostawia na nas znak. Dodaje to stresu i niepokoju do naszego życia. Aby sobie z tym poradzić, medytacja i strategie uważności są pomocne, oczyszczające i skuteczne.
“Zapewnijmy bezpieczną przestrzeń dla naszych dzieci. Przestrzeń wolną od stresu i niepokoju. Użyjmy uważności, aby nauczyć ich, gdzie jest ich środek. Pomóżmy im osiągnąć spokojną przestrzeń, w której mogą lepiej zrozumieć swoje emocje.”
Ponieważ uważność i inne techniki są tak przydatne dla dorosłych, dlaczego nie nauczymy ich dzieci? Co ciekawe, istnieje już wiele szkół na całym świecie, które włączają tę praktykę do planu lekcji. Obejmuje to ćwiczenia oddechowe, medytacyjne oraz zajęcia z uważności podczas codziennej rutyny. Pomagają one rozwijać się dzieciom dużo łatwiej i szybciej.
Ważne jest jednak, abyśmy ustalali ćwiczenia tego rodzaju od najmłodszych lat. Wszyscy wiemy na przykład, jak ciężkie może być wykonywanie ćwiczeń relaksacyjnych z gimnazjalistami po raz pierwszy. W
szkołach, które uwzględniają uważność, dzieci w wieku 3 i 4 traktują takie zajęcia jak coś normalnego. Są przyzwyczajeni do spędzania czasu w ciszy lub koncentracji na własnym oddechu. W tym sensie mają przewagę i mogą szybciej awansować w rozwoju innych umiejętności.
Zobaczmy jak i w jaki sposób możemy pomóc dzieciom w tej obszernej i bardzo korzystnej praktyce…
Uważność dla dzieci – korzyści i wyzwania
Wiele krajów z dobrze rozwiniętymi systemami edukacji rozpoznaje zalety uważności dla dzieci. Wielka Brytania, Kanada, Holandia, Stany Zjednoczone i Australia planują włączyć je do ogólnego programu nauczania.
Do 2020 r. praktyka uważności powinna być już w każdej szkole. W tej chwili wprowadzają ją stopniowo do zajęć z bardzo małymi dziećmi. Celem tego, jest wykorzystanie podatnych na naukę mózgów małych dzieci.
Jeśli zastanawiasz się, jaki jest najlepszy wiek, aby zacząć wcielać uważność dla dzieci, musimy zaznaczyć jeden mały szczegół. Idealnie jest zacząć od około 3 roku życia. Jednakże, jeśli chcemy uzyskać rezultaty, musimy być konsekwentni, aby stało się nawykiem. Wtedy dopiero to zacznie działać. Przyjrzyjmy się bliżej temu pomysłowi.
Jestem zainteresowany światem, który mnie otacza
Głównym celem uważności dla dzieci jest obudzenie ich ciekawości i uwagi. Chcemy, aby ich zdolność do zdumiewania się nigdy nie zniknęła. To samo dotyczy ich zainteresowania z łączeniem się świata zewnętrznego z ich otwartym, zrelaksowanym i pewnym siebie wewnętrznym Ja.
Jestem bardziej świadomy mojego otoczenia
Ponadto, zdolność do lepszego skupiania uwagi na konkretnych rzeczach zwiększa koncentrację. Jest to kluczowe w naszym nadmiernie stymulowanym świecie. Małe dzieci nie mają stabilnych lub rozsądnych filtrów do radzenia sobie z takimi atakami na zmysły.
Rozumiem, kontroluję i ukierunkowuję negatywne emocje
Z drugiej strony, tak jak wspomnieliśmy wcześniej, uważność jest czymś więcej niż serią ćwiczeń, którą przyjmujemy jako sposób na życie. Jej techniki, filozofia i ukierunkowanie może prowokować w nas zmiany, które mogą zmienić naszą perspektywę.
Z kolei jeśli chodzi o dzieci, będą one w stanie lepiej radzić sobie z negatywnymi emocjami od najmłodszych lat. Będą rozumieć, skąd bierze się ich gniew lub smutek. W rezultacie będą w stanie ukierunkować je we właściwy sposób.
To z kolei poprawi ich umiejętności społeczne i sposób, w jaki odnoszą się do innych ludzi. W związku z tym będą oni w stanie uniknąć ataków przemocy i aktów agresji podczas lekcji.
“Uważność jest narzędziem, które pomaga naszym dzieciom nabrać więcej człowieczeństwa. Aby pomóc im stać się nie tylko pracownikami i konsumentami, ale także rozwijać od najmłodszych lat zdolność bycia obecnym w świecie i uświadamiania sobie, jak piękne i kruche jest życie.
“Dziecko jest ojcem człowieka” – pisał angielski poeta Wordsworth. Osobiście jestem przekonany (w tej chwili nie mam dowodów lub badań, aby ci to udowodnić), że uważność może pomóc naszym dzieciom stać się lepszymi dorosłymi. “
–Christophe André, psychiatra w szpitalu świętej Anny w Paryżu-
Uważność dla dzieci – zabawne i przydatne techniki, które pomogą nam zacząć
Zanim zaczniemy, musimy coś wyjaśnić. Uważność dla dzieci nie ogranicza się do nauczania ich medytacji, relaksu i oddechu. Jest to coś głębszego niż to. Nie możemy zapominać, że uważność wiąże się także z dietą, pracą, relacjami, a nawet sportem!
Zobaczmy, jakie techniki możemy rozwinąć, aby zintegrować tę filozofię z życiem dzieci. Są dwa wymagania – jest to zabawne jak i proste. Oto niektóre z technik, które możemy używać z dziećmi w wieku od 3 do 6 lat.
Jestem Supermenem lub Wonder Woman
- Zacznij od powiedzenia dzieciom, że powinny stać w pozie “mam tę moc”, tak jakby były superbohaterami. Powinny stać, z wyprostowanymi plecami, rękami na biodrach i co najważniejsze, z zamkniętymi oczami.
- Zamienią się w superbohaterów, którzy mają super zmysły!
- Niech słuchają wszystkich dźwięków wokół nich przez 5 minut, w całkowitej ciszy. Muszą być bardzo czujni i zrelaksowani, aby mogli włączyć swoje radary na wszystkie dźwięki, tak małe, jakimi tylko mogą być…
Uczę się oddychać razem z moim pluszakiem
Nie ma nic lepszego niż pluszak, który uczy oddychania. Postępuj zgodnie z tymi instrukcjami.
- Czas drzemki to idealny moment, aby nauczyć ich swobodnego oddychania.
- Powiedz dzieciom, aby położyły swojego pluszaka lub lalkę na swoim brzuchu.
- Następnie powiedz im, aby wdychali powietrze przez nos, licząc do czterech. Powinni zaobserwować, jak podnosi się ich brzuch, a wraz z nim ich pluszak.
- Niech wstrzymają oddech przez 3 sekundy, a następnie wydychają powietrze przez usta. Powiedz im, żeby obserwowali jak ich pluszak znowu opada.
Pogoda i moje emocje
“Uważność i spokój żabki” to wspaniała książka Eline Snel. Oferuje ona interesujące techniki dla rodziców do medytacji ze swoimi dziećmi. Autor proponuje nam interesującą technikę, która pomaga dzieciom rozpoznawać swoje emocje. Zaleca uczniom, aby odnosili się ze swoimi emocjami (takie jak smutek, złość czy radość) do pogody.
- Aby to zrobić, mówimy im, że zamierzamy zagrać w grę “prezenter prognozy pogody”.
- Muszą zamknąć oczy i zapytać samego siebie “jaka jest dzisiaj pogoda w środku mnie?” Jeśli jest słonecznie, nic mi nie jest; jeżeli pada deszcz, to jestem smutny; jeśli jestem burzą z piorunem, to dlatego, że jestem zły.
Spacer pod tytułem “zwracamy uwagę”
Uważność dla dzieci nie odbywa się tylko wtedy, gdy siedzą. Nasze maluchy są aktywne i reagujące. Są spragnieni doświadczeń i wiecznie ciekawi. Potrzebują kontaktu fizycznego, gier i ciągłej interakcji. Musimy więc dostosować uważność do ich codziennych potrzeb i rytmu.
Bardzo efektywnym ćwiczeniem, które możemy z nimi wykonywać każdego dnia, jest “chodźmy na spacer”. Po szkole lub gdy jesteś poza domem, zachęć ich do zwracania uwagi na otoczenie. Możesz powiedzieć takie rzeczy jak “Zdaję sobie sprawę, że…”, “Widzę, że…”, “Odkrywam, że…”.
Chodzi o to, aby zachęcić ich do otwarcia się na otoczenie, bez względu na to, jak małe lub nieistotne może się ono wydawać. “Zauważyłem, że słyszę, jak ktoś śmieje się w oddali”, “zauważyłem, że ten człowiek był smutny” “Zdaję sobie sprawę, że w tym gnieździe słyszę pisklęta, które płaczą za matką”, “Zauważyłem, że chmura blokuje słońce…”
Podsumowując, wiemy, że istnieje wiele, wiele więcej ćwiczeń uważności, których możemy uczyć dzieci. Znajdź te, które najlepiej pasują do ich osobowości i wieku. Ponadto, nie zapominaj, że musimy być dla nich dobrym przykładem spokoju, równowagi i trwałego uczucia.
“W dzisiejszym pośpiechu wszyscy myślimy za dużo, szukamy za dużo, chcemy za dużo i zapominamy o radości zwykłej egzystencji.”