Film "Jak zostać królem" i zaburzenia mowy

Napisane i zweryfikowane przez krytyk filmowy Leah Padalino.

Ostatnia aktualizacja: 14 września, 2023

Jak zostać królem to brytyjski film z 2010 roku w reżyserii Toma Hoopera z udziałem Colina Firtha. Zdobył on Oscara dla najlepszego aktora / aktorki dzięki roli George’a VI. W innych rolach możemy podziwiać Geoffreya Rusha i Helenę Bohnham Carter.

Film “Jak zostać królem” otrzymał świetne recenzje, w których chwalono przede wszystkim poziom aktorstwa. Ale oprócz ich błyskotliwej pracy, powinniśmy podkreślić znaczenie strojów i kinematografii, które przeniosły nas do epoki króla Jerzego VI.

“Jak zostać królem”, historia o jąkaniu

Film “Jak zostać królem” (oryg. The King’s Speech) przybliża nas do najbardziej prywatnych aspektów życia historycznej postaci króla Wielkiej Brytanii, Jerzego VI. I robi to w imponujący sposób. Jego doskonała fabuła oraz wysoka jakość artystyczna sprawiły, że film zdobył Oscara za najlepszy scenariusz.

Jest to z pewnością znakomite dzieło sztuki, które zbliża nas do zapomnianego problemu w filmach: jąkania. Poprzez historyczny charakter, zanurzamy się w niepewności i niepokoju, który dominuje życie ludzi cierpiących na to zaburzenie komunikacji.

Strach przed wystąpieniami publicznymi, niepokój, który on przekazuje i podstawowe techniki tamtych czasów sprawiają, że Jerzy VI jest człowiekiem niepewnym, wypełnionym lękami. Duchy te powodują, że czuje się on niezdolny do wygłoszenia mowy odpowiedniej do swojej pozycji politycznej. A ostatecznie nawet do pełnienia funkcji króla.

Z pomocą logopedy, Lionela Logue, Jerzy VI rozpoczyna terapię. Nie tylko pomaga mu ona w problemie komunikacyjnym, ale też sprawia, że ​​angażuje się w silną przyjaźń z Logue. Dzięki temu będzie w stanie poznać swoje najgłębsze lęki.

Jednocześnie widzowie filmu widzą bardziej ludzką stronę rodziny królewskiej. I cieszą się także razem z królem z wyzwań, jakie mu Logue proponuje, wprowadzając nie tylko problemy związane z jąkaniem, ale także z historią XX wieku. Niezbyt zaskakujący, ale elegancki i przyjemny: to właśnie “Jak zostać królem”. Film, który, jak na ironię, odbiera nam mowę…

Jerzy VI i Lionel Logue

Jerzy VI, zwany jako Bertie przez swoją rodzinę, został nieoczekiwanie królem: był drugim synem króla Jerzego V, dlatego też jego starszy brat, Edward VIII, powinien wstąpić na tron i faktycznie rządził on przez krótki okres czasu.

Jego wykształcenie było surowe i godne brytyjskiej rodziny królewskiej, ale młody Jerzy zawsze wiedział, że nie chce być królem. Zatem presja i odpowiedzialność zawsze spoczywały na jego starszym bracie. Jego pierwsze problemy z komunikacją pojawiły się już w dzieciństwie, jak to ma miejsce w przypadku większości dzieci w wieku 4 lub 5 lat.

Jego pozycja jako księcia Yorku, syna króla i członka brytyjskiej rodziny królewskiej, postawiła go w sytuacjach, w których musiał wygłaszać przemówienia w publicznych wydarzeniach. Lęk powodował, że jego jąkanie było jeszcze gorsze.

Jerzy doświadczył strachu przed publicznym przemawianiem. Próbował terapii kontaktując się z wieloma lekarzami. Istosując zalecane metody, które miały wyleczyć jego jąkanie. Ale bez powodzenia.

Lionel Logue nie posiadał dyplomu medycznego. Ale w czasie swojego życia w Australii uzyskał dyplom z retoryki i sztuk scenicznych. A po I wojnie światowej całkowicie poświęcił się terapii logopedycznej. Rozpoczął pracę w Londynie, gdzie “odnalazł go” książę Yorku.

Logue zdiagnozował u Bertiego niedostateczną koordynację między krtanią a przeponą, co pomogło przyszłemu królowi pokonać jąkanie dzięki ćwiczeniom relaksacyjnym, specjalnym “łamaczom języka” i innym rzadziej stosowanym praktykom.

Ostatecznie, dzięki uznaniu ze strony króla, Logue został założycielem Royal College of the Speech and Language Therapists w 1944 roku.

Terapia Logue’a

W filmie podążamy za terapią Logue’a i osiągnięciami przyszłego króla. Sesje terapeutyczne stały się bazą dla wielkiej przyjaźni, która trwała przez całe życie.  Bertie znalazł w Logue’u sojusznika, kogoś, komu może zaufać i komu może wyjawić swoje największe obawy.

Terapia nie polega wyłącznie na płukaniu lub wprowadzaniu kamyków do ust, jak sugerowali inni lekarze, ale chodzi o odkrycie, dlaczego Bertie stracił zdolność swobodnego wypowiadania się. Początkowo książę wykazuje niechęć do metod Logue’a, nie chce być traktowany jak zwykły człowiek i chce być nazywany “Jego Królewską Wysokością”.

Jednak Logue nazywa go Bertie, podobnie jak jego najbliżsi krewni, odmawiając udzielenia mu specjalnego traktowania. Wreszcie Logue zdobywa jego zaufanie i odkrywamy smutną przeszłość Berniego.

Dzieciństwo pełne znęcania się czy śmierć jednego z jego braci. .Jego surowa edukacja i wymagania dotyczące etykiety dworskiej sprawiły, że Jerzy VI był człowiekiem wątpiącym w siebie, niezdolnym do wygłoszenia publicznej mowy, a nawet był zmuszony korzystać z prawej ręki, choć był leworęczny.

“Jak zostać królem”, oprócz pogłębiania tego zaburzenia komunikacji, pokazuje nam najtrudniejszą stronę rodziny królewskiej i bycie osobą publiczną od urodzenia. Jednocześnie przyjaźń obu postaci sprawia, że Jerzy VI przybliża się do rzeczywistości swojego ludu, do życia tych, którymi rządzi.

Jak sam stwierdza w jednej z pierwszych sesji: jego wiedza o świecie nie istnieje, zna on tylko życie wewnątrz pałacu.

“Jak zostać królem”, czyli głos ludu

David Seidler, autor scenariusza, cierpiał z powodu jąkania w dzieciństwie i stwierdził, że Jerzy VI jest inspirujący. Dlatego postanowił zbadać, jak pokonał on swój problem i porozmawiać z synem Logue’a, który podzielił się z nim notatkami ojca.

Dodatkowo jeden z jego wnuków, Mark Logue, napisał książkę “The King’s Speech: How One Man Saved the British Monarchy“, która stała się inspiracją do tytułu filmu. Produkcja została opóźniona o kilka lat i przeciągnęła się do roku 2010, kiedy mogliśmy wreszcie docenić wspaniały wynik końcowy.

Dzięki doskonałej jakości filmu i jego wykonawców, mamy teraz okazję zbliżyć się do tej królewskiej postaci, jąkającego się człowieka, który stał się głosem imperium w bardzo delikatnym momencie, tuż po wybuchu II wojny światowej.

Była to chwila, w której ważne było, aby liderzy mieli charyzmę, by przekazywać spokój swoim obywatelom, w momencie, w którym Jerzy VI musiał stawić czoła swoim największym lękom i przejąć kontrolę nad nieoczekiwaną sytuacją. Został bowiem królem Wielkiej Brytanii

Jąkanie a przemowy publiczne

Czy jąkający się człowiek może stać się wielkim mówcą publicznym? Demostenes, o którym mowa w filmie, już z wielkim wysiłkiem to zrobił w starożytnej Grecji. George VI, dzięki nieustającej pomocy Logue’a i wsparciu jego żony, był w stanie przekazać spokój, którego tak bardzo potrzebowali Brytyjczycy.

W jednej scenie filmu widzimy, jak Jerzy VI słyszy przemowę Hitlera i chociaż nie rozumie języka, wygląda niepewnie, gdy widzi jego charyzmę.

Sceny z przemówień są tak realne, że niemal możemy poczuć niepokój króla przed mikrofonem, stojąc przed krytycznym spojrzeniem jego publiczności. “Jak zostać królem” to wspaniałe dzieło, które zabiera nas w podróż do przeszłości i zaprasza nas do spotkania z jednym z najczęstszych lęków.