Teorie Karen Horney dotyczące psychoanalizy
Teorie Karen Horney dotyczące psychoanalizy bezpośrednio podważyły prace Freuda. Była wybitną postacią i jedną z nielicznych psychoanalityczek XX wieku.
Karen Horney nie zgadzała się z teorią seksualności Freuda jako decydującej dla rozwoju umysłowego. Zamiast tego uważała, że kultura odgrywa ogromną rolę w kształtowaniu osobowości człowieka.
Teorie Karen Horney dotyczące psychoanalizy wskazują, że poczucie opuszczenia w dzieciństwie może wpływać na rozwój umysłowy. Niektóre z najbardziej znanych dzieł Horney to „Neurotyczna osobowość naszych czasów” i „Nerwica a rozwój człowieka”.
„Na szczęście analiza nie jest jedynym sposobem rozwiązywania wewnętrznych konfliktów. Samo życie nadal pozostaje bardzo skutecznym terapeutą ”.
-Karen Horney-
Wczesne życie Karen Horney
Ta psychoanalityk urodziła się jako Karen Danielson 16 września 1885 roku w Hamburgu w Niemczech. Jej tata był kapitanem marynarki, a matka zajmowała się domem. Miała pięcioro rodzeństwa.
Matka Karen nie kochała swojego męża i to naprawdę wpłynęło na młodą Karen. Matka zachęcała ją do studiowania medycyny, aby przełamać role płciowe. Pracując na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie poznała Karla Abrahama, który wprowadził ją w psychoanalizę.
Zmiana koncepcji
Karen wyszła za mąż za Oskara Horneya. Jednak jej małżeństwo nie było satysfakcjonujące seksualnie i to ją przygnębiło. Abraham myślał, że jej problemy krążyły wokół kazirodczego pragnienia ojca, czemu ona jednak zaprzeczała. W wyniku trudności na tym tle Karen zmieniła swoje poglądy na temat psychoanalizy.
Kiedy wybuchła II wojna światowa, Karen przeniosła się do Stanów Zjednoczonych.
Teorie Karen Horney dotyczące psychoanalizy
Karen Horney całkowicie odrzuciła teorię zazdrości o członek Freuda. Przede wszystkim uważała, że kompleks niższości kobiet i zahamowania seksualne nie wynikają z anatomicznych skłonności. Według Karen są one z pewnością wynikiem restrykcyjnej edukacji, która zaprzeczała ich kobiecości.
Horney zgodziła się, że dzieciństwo ma decydujące znaczenie dla manifestacji nerwicy. W związku z tym uważała również, że miłość rodzicielska lub jej brak decyduje o zdrowiu psychicznym jednostki.
Karen przede wszystkim stwierdziła, że jeśli rodzice nie zaspokajają potrzeb uczuciowych swoich dzieci, może pojawić się frustracja i nieśmiałość z powodu wrogości, którą dziecko odczuwa. Wrogość prowadzi do skłonności do autodestrukcji i utrudnia nawiązywanie przyjaźni. A wszystko to może prowadzić do odczuwania niepokoju.
Od psychoanalizy do humanizmu
Karen Horney założyła National Association for the Advancement of Psychoanalysis w Stanach Zjednoczonych. Postacie takie jak Erich Fromm, Harry Sullivan i Margaret Mead były tam stałymi gośćmi.
Erich Fromm i jego humanistyczna filozofia wywarli na Horney wielkie wrażenie. Jednak ich związek charakteryzował zazdrość i spory, dlatego przestali ze sobą współpracować.
Dzisiejszy artykuł zamkniemy stwierdzeniem, że Karen Horney jest uznawana za jedną z założycielek humanizmu.