Sutra serca: buddyjski tekst pełen mądrości

Bardzo interesującym jest fakt, że tak krótki tekst został tak dobrze zbadany przez buddystów i zidentyfikowany jako jedna z nauk, których zrozumienie wymaga całego życia. Sutra serca ma tylko 14 wersetów, oryginalnie napisanych w sanskrycie. Kończy się mantrą sklasyfikowaną jako bardzo potężna.

Uważa się, że sutra serca pochodzi z I wieku, choć niektórzy uważają, że może być starsza. Mówi o kilku głównych koncepcjach buddyzmu, takich jak pustka, brak przywiązania, współczucie, forma, wola i świadomość.

„Wszystkie złe czyny pochodzą z umysłu. Jeśli umysł się zmieni, jak to zło może pozostać?”

-Budda-

Pustka i sutra serca

Prawie cała sutra serca koncentruje się na koncepcji pustki, ale ma to inne znaczenie niż „nic” rozumiane w kulturze Zachodu.

Pustka nie jest nieobecnością lub brakiem, ponieważ pustka spowodowana tym, czego nie ma lub kogo nie ma jest pełna tej nieobecności. To samo dzieje się z brakiem: nie jest pustką, ale jest pełen wyobrażonej obecności tego, czego brakuje.

Kiedy buddyści mówią o pustce, mają na myśli, że nic, co istnieje, nie ma wewnętrznej rzeczywistości. Oznacza to, że wszystko się zmienia i mutuje, to znaczy jest i przestać być. To, co postrzegamy zmysłami to tylko pozór rzeczy. Dlatego wydaje nam się, że cała rzeczywistość jest „pełna”, ale nie jest.

Pustka ma związek ze stałą zmiennością wszystkiego, co istnieje. Nic nie ustaje ani nie różni się całkowicie od reszty, nie jest czyste, nie jest nieczyste, kompletne ani wadliwe.

Istnieją formacje mentalne, które prowadzą nas do postrzegania rzeczywistości taką, jak ją widzimy. Jednak te formacje mentalne nie są rzeczywistością, ponieważ ta ostatnia jest niezależna i zmienia się przez cały czas bez naszego postrzegania.

Enigmatyczna mantra

W przeciwieństwie do tego, co myślą niektórzy mantry nie są magicznymi słowami, które przyciągają szczęście lub mają na celu osiągnięcie określonych celów. W buddyzmie są to sposoby na osiągnięcie pewnych poziomów medytacji. Jej funkcją jest przyczynianie się do przebudzenia świadomości.

Mantra, z którą kończy się sutra serca jest następująca: Gate gate Pāragate Pārasaṃgate’ Bodhi svāhā.

Jest napisana w sanskrycie, a jej tłumaczenie brzmiałoby następująco: „Odejść, odejść, odejść odejść w górę, obudzić się. Niech tak będzie”. Są też tacy, którzy przetłumaczyli to w następujący sposób: „Odszedł, odszedł, poszedł dalej. Całkowicie odsłonięty, rozebrany. Obudzony. Zbawienie!”.

Znawcy tego tematu zwracają uwagę, że sanskryckie słowo brama odnosi się właśnie do pustki, ale na poziomie osobistym. Odpowiednik koncepcji „nie-ja”. To, co odchodzi to jaźń.

Mantra jest wezwaniem do uwolnienia siebie, co jest uważane za źródło nieporozumień i cierpienia. W tym przypadku jaźń stałaby się synonimem „ego”. Chodzi o to, aby ego rozproszyło się i pojawiła pustka.

Czego uczy nas sutra serca

Chociaż sutra serca jest tekstem o wielkiej złożoności w zasadzie pokazuje ona sposób osiągnięcia „przebudzenia” lub „zbawienia”, a to polega na porzuceniu ego. Musimy być puści w środku, aby mieć dostęp do percepcji i zrozumienia rzeczywistości.

Innymi słowy, każdemu, kto kieruje się wzrokiem, słuchem, dotykiem itp., a także umysłem nie jest dane zrozumieć przeznaczenie lub rzeczywistość. Podobnie, każdemu, kto zdoła uwolnić się od zmysłów i dynamiki swojego umysłu udaje się połączyć z rzeczywistością i zrozumieć ją nie jako akt intelektualny, ale w kategoriach doświadczenia transcendentalnego.

Przebudzenie jest właśnie tym stanem, w którym przestajemy postrzegać świat za pomocą ograniczonych środków, takich jak zmysły i sam umysł. Oświecenie oznacza pełne zrozumienie, które z kolei niesie ze sobą dwie wielkie cnoty buddystów: brak przywiązania i współczucie.