Słodko-gorzkie życie i jego moc: jak reagować na niedoskonałości codzienności

W dzieciństwie zaczynasz internalizować pewne wymiary jako binarne. Ludzie są albo dobrzy, albo źli. Świat jest piękny lub brzydki. Życie jest szczęśliwe lub smutne. Jednak postrzeganie wszystkiego, co Cię otacza, przez tak redukcjonistyczny pryzmat, odbiera Ci możliwość dostrzeżenia subtelnego, ale fascynującego kalejdoskopu stanów pośrednich, które składają się na naszą egzystencję. Słodko-gorzkie życie ma swój urok i moc.

Możemy znaleźć pewne piękno w bólu i szczęście w niedoskonałości. To nieco komplikuje nasze życie. Jest tak, ponieważ jako ludzie reagujemy lepiej na proste idee niż te, które mają pewne krzywe lub zawierają niuanse. To jeden z powodów, dla których wielu z nas tęskni za wyidealizowanym bezpieczeństwem dzieciństwa.

Wcześniej czy później zdajesz sobie sprawę, że codzienność jest pełna niedociągnięć. Odkrywasz, że miłości, podobnie jak przyjaźnie, nie trwają wiecznie i często wygasają wcześniej, niż się spodziewasz. Zdajesz sobie również sprawę, że nie wszystkie marzenia się spełniają, wiele z Twoich życzeń zgubisz gdzieś po drodze i nie wszystkie Twoje wysiłki zostaną nagrodzone, lub nagroda będzie mniejsza, niż się spodziewałeś.

Aby osiągnąć dobrostan psychiczny, nie wystarczy założyć, że życie jest niedoskonałe. Musisz także nauczyć się, jak być szczęśliwym, pomimo życiowych wad i niedoskonałości. Musisz zaakceptować swoje słodko-gorzkie życie.

Nasza kultura od dawna wpaja nam przekonanie, że szczęście to słodycz i doskonałość i że wszyscy możemy osiągnąć ten stan.

Słodko-gorzkie życie: nowy trend na odwrócenie bólu

Susan Cain jest znaną amerykańską pisarką i mówczynią. Jest autorką książki The Power of Introverts (2012) i niedawno opublikowała kolejną, zatytułowaną Bittersweet (2022). W swojej pracy mówi, że od dziesięcioleci podkreślamy potrzebę doświadczania pozytywnych emocji walencyjnych, takich jak radość, euforia, zabawa i entuzjazm.

Te stany psycho-emocjonalne są promowane jako bezpośrednie ścieżki prowadzące do szczęścia i dobrego samopoczucia. Są to uczucia, których potrzebujemy, aby czuć się spełnionym, kompletnym i szczęśliwym. Jednak równocześnie smutek, melancholia, tęsknota i rozczarowanie są nieco zapomniane.

Susan Cain opisuje moc słodko-gorzkiej zdolności do doceniania i akceptowania niedoskonałości otaczającego nas świata. Twierdzi, że niezwykle trudno jest być szczęśliwym bez zaakceptowania, że takie są zasady gry – niezależnie od tego, czy nam się to podoba, czy nie. W końcu to dzięki takim doświadczeniom wielu z naszych najbardziej znanych artystów zdołało przemienić swój ból w sztukę.

Czy czujesz się komfortowo w deszczowy dzień?

Deszczowe dni mają też swoje miłe i pozytywne strony. Są to chwile, które zachęcają do skupienia się na sobie i intymności, a także bardzo potrzebnej introspekcji, w której możesz nawiązać kontakt z samym sobą i wyznaczyć sobie nowe cele. Słodko-gorzkie życie i jego moc zachęcają do dostrzeżenia piękna chwil, które dla wielu są niedoskonałe.

Spóźniony pociąg, odwołane spotkanie, nagła burza, która zmienia Twoje popołudniowe plany… Jeśli trzymasz się perfekcji i potrzeby, aby wszystko zawsze było idealne, jesteś skazany na cierpienie. Z drugiej strony, jeśli zaakceptujesz te rysy, które od czasu do czasu pojawiają się w Twoim codziennym życiu, będziesz w stanie dostrzec światło, które przez nie przebija. Docenisz inne perspektywy, a nawet wyciągniesz naukę z tych chwil.

Niedoskonałość i kreatywność jako forma katharsis

Pozwolenie sobie na doświadczenie i docenienie słodko-gorzkiego smaku życia to bycie częścią świata, który nie jest doskonały, ale jednocześnie jest niezwykle piękny, wyjaśnia Susan Cain. Takie podejście uczy nas również strategii reagowania na ból. W efekcie przekształcamy rozczarowanie, ból czy żal w sztukę.

Walt Whitman w swoich tekstach i wierszach mówił, że „Każda chwila światła i ciemności jest cudem”. Leonard Cohen uczynił swoją melancholię niezwykle żyznym terenem dla swojej sztuki. Jego porywająca muzyka jest pełna emocji, które nie są do końca pozytywne, ale są uzdrawiające.

Innymi słowy, miejsce, w którym czujesz cierpienie, jest tym samym miejscem, o które bardzo się troszczysz – wystarczająco, by działać.

-Susan Cain-

Moc słodko-gorzkiego smaku w zniuansowanym społeczeństwie analfabetów

Żyjemy w społeczeństwie, które jest przekonane, że szczęście oznacza sukces, podbój, osiągnięcia, towarzystwo, miłość i doskonałość. Dlatego od najmłodszych lat uczysz się, że przeciwieństwem radości jest smutek – okrągła twarz z odwróconym uśmiechem. Emocja, której nikt nie powinien pokazywać i za wszelką cenę unikać.

Nasz świat jest niepiśmienny, jeśli chodzi o uchwycenie i docenienie niuansów i wartości każdej emocji. Z tego powodu musimy edukować się o mocy słodko-gorzkiego życia. Smutek, melancholia i tęsknota to płótna, na których możemy znaleźć nowe i istotne znaczenia. Od niebieskiego koloru nadziei po czerń depresji – istnieje cała gama wartościowych, użytecznych i inspirujących odcieni.

Musimy poszerzyć nasze perspektywy i zrozumieć, że ból ma wiele form i że one również dopełniają nas jako istoty ludzkie. Właściwie tylko ci, którzy pozwalają sobie na podróżowanie po tych nieco bardziej szarych terytoriach, zdobywają wiedzę, której inni nie są w stanie zdobyć.