Samoprzywództwo, czyli sztuka spełniania marzeń

Przed wejściem na pozycję lidera grupy trzeba opanować samoprzywództwo, czyli nauczyć się orientować własne działania na konkretny cel.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Valeria Sabater.

Ostatnia aktualizacja: 10 grudnia, 2021

Samoprzywództwo to sztuka intencjonalnego wpływania na nasze emocje i myśli. Polega na orientowaniu wszystkich zasobów, motywacji i energii na zamierzony cel. Kompetencję tę może rozwijać każdy z nas. To narzędzie do spełniania marzeń i zapewniania sobie dobrego samopoczucia.

Na dźwięk słowa przywództwo wyobrażamy sobie figurę inspirującą grupę do osiągnięcia konkretnego celu. Przywództwo to projektowanie wpływu z wewnątrz do zewnątrz. Pierwszym krokiem jednak powinno być przejęcie kontroli nad własnym wnętrzem.

Samoprzywództwo nie jest pojęciem nowym. Pojawiło się po raz pierwszy w latach 80., a stworzył je Charles Manz, profesor Uniwersytetu Masssachussets specjalizujący się w dziedzinie zachowania ludzi. Od tamtej pory konsolidowało się i łączyło z prądami takimi jak inteligencja emocjonalna.

Chociaż termin ten jest szczególnie użyteczny na polu korporacyjnym i w dziedzinie zasobów ludzkich, przekłada się bezpośrednio na indywidualne zdrowie psychiczne. Samoprzywództwo to podążanie do sukcesu.

Żyjemy w czasach skoncentrowanych na rozwoju osobistym, który polega na pracy nad różnymi wymiarami ludzkiego istnienia.

Samoprzywództwo: na czym polega?

Koncepcja samoprzywództwa pojawiła się już ponad cztery dekady temu z konkretnego powodu. Trenując czy motywując kogoś do przejęcia funkcji lidera zapominano bowiem o najważniejszym aspekcie.

Nikt nie może stać się dobrym liderem, jeśli najpierw nie pozna dobrze siebie i nie opanuje sztuki zarządzania własnymi emocjami oraz nie nauczy się orientować swoich działań na konkretne cele.

Zaniedbywanie tych aspektów to przyczyna porażek ponoszonych przez grupy. Jak prowadzić innych i inspirować ich do osiągania celów, gdy samemu nie potrafi się kontrolować własnego życia?

Sokrates podkreślał, że nie da się być mistrzem, jeśli nie zna się samego siebie. Nie można bowiem wpływać na innych bez kontroli nad samym sobą.

Obecnie badania nad tego typu wpływaniem na siebie samego są coraz częstsze.  Badania takie jak to przeprowadzone na uniwersytecie w Arizonie zagłębiają się w postrzeganie tego aspektu przez różne kultury.

Co więcej, książki takie jak S elf-Leadership: how to become a more successful, efficient, and effective leader from the inside out napisana przez Andrew Bryanta i Anę Kazan podpowiadają nam, jak dążyć do samoprzywództwa.

Poznanie siebie samego

Jak wskazywał Benjamin Franklin istnieją trzy niezwykle trudne w obróbce materiały: stal, diament i wnętrze człowieka.  Niewiele zadań wymaga od nas tak dużo jak poznanie siebie samego i zrozumienie własnej konstrukcji. 

Wiąże się to ze słabościami i ograniczeniami. Dochodzi do tego eksplorowanie własnego potencjału i potrzeb oraz ustalanie kim jesteśmy i dokąd zmierzamy.

Autentyczne i pełne poznanie siebie samego to podstawa samoprzywództwa.

Intencje: czego pragnę?

Czego chcesz od życia? Czego oczekujesz od siebie samego? Intencja to projektowanie celu i orientacja na jego osiągnięcie. Bez konkretnej wizji wszelkie działania tracą sens. Potrzebujemy określonych celów, by móc skierować na nie nasze nadzieje i energię.

Samoświadomość: co dzieje się w moim wnętrzu?

Samoświadomość to cecha nierozłącznie powiązana z samoprzywództwem. Wymiar ten pozwala nam na świadome konstruowanie relacji ze światem, panowanie nad emocjami oraz zachowaniem i podejmowaniem decyzji.

Praca nad samoświadomością budzi w nas zdolność do spoglądania w swoje wnętrze oraz odkodowywania, rozumienia i regulowania zachodzących w nim procesów.

Samoskuteczność: znajomość własnej wartości

Samoskuteczność to ciekawa koncepcja, którą stworzył psycholog Albert Bandura. Odnosi się ona do naszego postrzegania własnej zdolności do poprawnego i skutecznego wykonywania zadań.

Samoprzywództwo wymaga świadomości, że niezależnie od okoliczności dysponujemy zasobami, by poradzić sobie z sytuacją. Takie poczucie sprawczości pomaga bowiem radzić sobie z wyzwaniami oraz zapewnia poczucie bezpieczeństwa i motywację.

Zarządzenie samym sobą: zdyscyplinowany umysł

Zdolność do generowania nawyków, rutyny i odpowiedniego zarządzania czasem to kompetencje konieczne do rozwiązywania codziennych problemów w kreatywny sposób.

Chodzi więc o umiejętność odpowiedniego reagowania w każdej sytuacji w sposób autonomiczny i niezależny od innych, bez oczekiwania, że ktoś nas uratuje. Wszystkie te wymiary składają się zatem na zarządzanie samym sobą, które jest kluczowe dla samoprzywództwa.

Podsumowując, samoprzywództwo to potężne narzędzie, w które warto zainwestować czas i wysiłek. Praca nad sobą to zatem warunek konieczny do rozwoju osobistego, harmonii emocjonalnej i spełniania marzeń.