Ragnar Lodbrok - refleksje legendarnego bohatera
Gdyby nie serial telewizyjny Wikingowie (Michael Hirst, 2013), wiele osób nie wiedziałoby, kim był Ragnar Lodbrok, jak nazywali się nordyccy bogowie i jak wyglądały tradycje Wikingów. Niektórzy na pewno znają kulturę Wikingów, ale serial ten stał się źródłem informacji dla innych i wzbudził duże zainteresowanie tą tematyką.
Serial, pierwotnie wyprodukowany dla The History Channel, zyskał aprobatę historyków ze względu na dobrą dokumentację. Opowiada o przygodach Ragnara Lodbroka, wojownika, którego ciekawość doprowadziła do odkrywania nowych terytoriów i ostatecznie do zostania królem. Twórcy, jak w przypadku większości seriali, skorzystali z wielu swobód twórczych, mimo ich źródeł historiograficznych. Ponadto, biorąc pod uwagę, że serial jest oparty na średniowiecznych tekstach, legendarny komponent jest wyraźnie widoczny.
Ragnar jest fascynującą postacią z wielu powodów, ale jego główną cechą jest jego ogromna ciekawość, podobnie jak chęć do nauki i rozwoju. Nie zawsze jest to jednak dobre podejście. Jego postać jest zmitologizowana, jak wszyscy bohaterowie, więc jego odwaga wydaje się być wyjątkowa, a jego natura graniczy z nieśmiertelnością.
[umieścić]https://youtu.be/xdm7Z3TQhDg[/umieścić]
Ragnar Lodbrok – źródła historii
W średniowieczu konieczne było stosowanie przekazu ustnego historii, ze względu na panujący analfabetyzm. Minstrele recytowali wiersze i piosenki w formie rozrywki dla siebie i innych. Chociaż wiele z tych dzieł dotrwało do naszej epoki dzięki wciąż istniejącym rękopisom, ich rozpowszechnianie odbywało się głównie ustnie. Autorzy tworzyli wiersze, ponieważ był to łatwy sposób na zapamiętanie historii.
Minstrele wprowadzili epizody epickich pieśni, czyli średniowiecznych eposów, które opowiadają o wyczynach bohatera w celu wychwalania jego wartości i cnót. W Europie jest kilka przykładów: Nibelungenlied, w Niemczech; La Chanson de Roland we Francji; Beowulf w Anglii i El Cantar de Mio Cid w Hiszpanii.
Cnoty tych bohaterów kojarzyły się niegdyś z honorem i odwagą, ale były też naznaczone wiarą. Dlatego w średniowiecznych tekstach historiograficznych wydarzenia historyczne przeplatają się z elementami o charakterze mitologiczno-religijnym. Istnieją zatem przykłady, takie jak Estoria de España (Historia Hiszpanii) czy Pierwsza Kronika Generalna Alfonsa X.
Serial
Serial Wikingowie ma swoje korzenie w jednym z najbardziej znanych średniowiecznych tekstów w historii Danii: Gesta Danorum. Tekst ten pochodzi z XII wieku i jest przypisywany historykowi Saxo Grammaticusowi. Opowiada historię Danii i wyjaśnia religię nordycką. Postać o imieniu Ragnar Lodbrok pojawia się zarówno w Gesta Danorum, a także w niektórych sagach. Historia jego życia nie jest znana, ale twierdził on, że jest potomkiem boga Odyna. Udało mu się zwiedzić różne chrześcijańskie miasta i miał kilka żon i dzieci, które również dokonały wielkich wyczynów. W końcu niedaleko pada jabłko od jabłoni.
W historii Ragnara Lodbroka świat legend i rzeczywistość przeplatają się ze sobą. Trudno jest określić, kiedy żył, ponieważ niektóre źródła różnią się w określaniu jego lat panowania. Profesor Rory McTurk w swojej książce Studies in Ragnar’s Saga Lodbrókar i jej główne skandynawskie analogi sugeruje, że obecna opowieść o Ragnarze jest w rzeczywistości połączeniem losów różnych królów Wikingów.
Ewolucja Ragnara Lodbroka
Pomijając źródła historiograficzne, skupimy się na postaci odzwierciedlonej w serialu. Jest to postać, której mimo skromnego pochodzenia udaje się zdobyć władzę. Ragnar bardzo ewoluuje od pierwszego do ostatniego odcinka. Dlatego też, kierując się chronologią zaproponowaną przez serial, można wyróżnić cztery etapy jego panowania.
Skromne pochodzenie
Poznajemy młodego Ragnara, który mieszka ze swoją żoną Lagerthą i ich dziećmi Björnem i Gydą. Jest rolnikiem, ale pragnie odkrywać nowe światy, kierując się pragnieniem zdobycia wiedzy. To pragnienie doprowadzi go do rzucenia wyzwania ustalonym prawom i do okazania nieposłuszeństwa hrabiemu Haraldsonowi, aby móc osiągnąć swój cel: poprowadzić ekspedycję. Możemy zaobserwować pewną rywalizację między Ragnarem a jego bratem Rollo, która w przyszłości nabiera znaczenia. Poprzez swoją podróż mężczyzna dociera do dzisiejszej Anglii i nawiązuje kontakt z chrześcijaństwem. Z początku gardził wyznawcami tej religii, ale w końcu obudziła one jego ciekawość.
Panowanie
Początkowo Ragnar chciał znaleźć osadę, w której mógłby się wzbogacić i zdobyć żyzną ziemię pod uprawę. Spotkał króla Ecberta z Wessex, postać, z którą dzielił ciekawość i przywództwo. Relacja między Ecbertem i Ragnarem stała się fundamentalna i połączyła ich w fascynacji chrześcijaninem Athelstanem. Ragnar doszedł później do władzy i ostatecznie został królem.
Od tego czasu jego siła nadal rosła, ale jednocześnie stracił kilka podstawowych elementów swojego życia. Jego córka Gyda zmarła, a on rozstał się z Lagerthą.
Spadek
Decyzje Wikingów są silnie uwarunkowane przeczuciami wieszcza. Ragnarowi było pisane posiadać wiele dzieci, a ponieważ Lagertha nie mogła mu ich dać, uznał, że księżniczka Aslaug będzie idealną kandydatką, aby pomóc mu wypełnić jego misję. Pochłonęła go niestety korupcja, a jego przywództwo osłabło, gdy podczas jednej z jego podróży zaatakowano jego rodzinne miasto. Co więcej, ugoda w Anglii nie powiodła się, ponieważ wszystko to było pułapką Ecberta.
Rozczarowanie
Mimo, że Ragnar Lodbrok miał na swoim koncie wiele osiągnięć, część wypraw naznaczonych była tragedią. Ragnar miał również problem z narkotykami, co doprowadziło go do utraty przywództwa i samokontroli. W jego ostatnich dniach czuje głębokie rozczarowanie i akceptację śmierci, jego ostatecznego przeznaczenia. W tym momencie publiczność jest świadkiem jednego z najbardziej fascynujących momentów w całym serialu. To rozmowa umierającego pijanego Ragnara z królem Ecbertem. Obaj są równi sobie, jako ambitni ludzie, którzy kiedyś odnosili sukcesy, ale zbliżają się do końca. Ta scena zawiera jeden z najlepiej rozwiniętych dialogów, w którym omawiają oni swoje przekonania, przyjmują swoje przeznaczenie i wyznają swoje grzechy.
Ragnar Lodbrok – przeznaczenie i wolna wola
Jedną z najciekawszych kwestii, które rozwijają się w Wikingach, jest wolna wola. Wszyscy Wikingowie udają się do wieszcza, aby poznać swoją przyszłość. Wieszcz, kluczowa postać w życiu Wikingów, odpowiada na ich wątpliwości niejasnymi i niejednoznacznymi frazami, które dają początek niezliczonym interpretacjom i z kolei determinują decyzje bohaterów.
Traktując twierdzenia wieszczów jako prawdziwe, bohaterowie postępują zgodnie z nimi, aby niejako motywować wypełnienie się przepowiedni. Ragnar początkowo akceptuje słowa, które słyszy. Jednak z czasem ogarnia go pewien sceptycyzm.
Kontakt z chrześcijaństwem sprawia, że Ragnar wątpi i kwestionuje swoją wiarę. Chrześcijaństwo otworzyło się przed nim jako odkrycie, jako droga do wiedzy, której pragnął. Ragnar jest ciekawą osobą i dlatego nie dziwi fakt, że szukał religii, aby zrozumieć świat i znaleźć własne przeznaczenie.
[umieścić]https://youtu.be/mBE_xY-LaZc[/umieścić]
W jego odkupieniu jego charakterystyczna ciekawość prowadzi jedynie do rozczarowania i sceptycyzmu. Ragnar już w nic nie wierzy, ani w chrześcijańską koncepcję nieba, ani w nordycką Walhallę. Tak przynajmniej widzi to publiczność w jego wyjątkowej rozmowie z Ecbertem. Co by się stało, gdyby nie było boga? A jeśli po śmierci nic nie ma? Ten dialog, godny niezależnej analizy, prowadzi do pytań transcendentalnych. Sprawia, że zastanawiasz się nad własną wolną wolą i przeznaczeniem.
Wniosek dotyczący Ragnara Lodbroka
Wreszcie, w drodze na śmierć, Ragnar prowadził kolejny znakomity dialog z wieszczem o wolności swojego przeznaczenia. Zakwestionował prawdziwość jego twierdzeń. Ragnar Lodbrok to postać, która oprócz tego, że cieszy się swoimi wyczynami, prowadzi Cię do epickiego zakończenia, pełnego potężnych refleksji, które zachęcają do zwątpienia i nakreślenia własnego losu.
“Władza jest niebezpieczna. Niszczy najlepszych i przyciąga najgorszych.”
-Ragnar Lodbrok-