Racjonalna irracjonalność: wierzyć w to, w co chcemy wierzyć

Racjonalna irracjonalność to koncepcja zaproponowana przez ekonomistę Bryana Caplana w celu opisania zjawiska, które próbowały przeanalizować różne podejścia psychologiczne. Chodzi o fakt, że jako istoty ludzkie zachowujemy się z dużą dozą irracjonalności. Innymi słowy, w dużej mierze nie kierujemy się rozumem.

Koncepcja racjonalnej irracjonalności sugerowana przez Caplana głosi, że przekonania i zachowania są często postrzegane jako irracjonalne, ale w głębi duszy mają swoją logikę. Caplan sugeruje, że nie są posłuszne oczywistemu rozumowi, ale stosują się do innych form racjonalności.

Ostatecznie racjonalna irracjonalność twierdzi, że przekształcamy nasze przekonania w argumenty, często mające wiele dowodów przeciwnych. Zjawisko to zwykle występuje na polu religii i polityki. W historii nauki również pojawiały się sytuacje, do których można odnieść to pojęcie. Przyjrzyjmy się temu bliżej.

„Problem z ludźmi nie polega na tym, że nie wiedzą, ale na tym, że wiedzą tak dużo, że jest na odwrót”.

-Josh Billings-

Racjonalna irracjonalność

Bryan Caplan twierdzi, że istnieją dwa rodzaje racjonalności: epistemiczna i instrumentalna. Pierwsza jest racjonalna przez duże R: nasze przekonania starają się dostosować do sprawdzalnej „prawdy”. Unikamy nieprawdy i zachowujemy otwarte umysły na nowe dowody. Jeśli dowody są sprzeczne z naszymi przekonaniami, porzucamy je.

Drugi rodzaj to racjonalność instrumentalna. W tym przypadku wierzymy, że to, co nam odpowiada, jest prawdą. Nie jest to hipokryzja ani oportunizm. Po prostu naturalnie decydujemy się wierzyć w to, co chcemy, aby było prawdą, ponieważ ułatwia nam to osiągnięcie naszych celów.

Bryan Caplan zwraca uwagę, że racjonalna irracjonalność jest konfigurowana, gdy pojawia się napięcie. Na przykład rozum epistemiczny jest sprzeczny z rozumem instrumentalnym i odwrotnie. Jest to okoliczność, która występuje nie tylko indywidualnie, ale także zbiorowo. Caplan wskazuje, że jest to bardziej prawdopodobne, gdy istnieją dwie okoliczności:

• Jest więcej preferencji niż przekonań. Dzieje się tak, gdy coś jest niezwykle atrakcyjne i spycha istniejące przekonania na dalszy plan. Na przykład popularny staje się gatunek kiepskiej muzyki. Zaczyna być ona postrzegana jako dobra, ponieważ jest tak popularna.
• Posiadanie błędnego przekonania nie pociąga za sobą wysokich kosztów. Innymi słowy, można kontynuować błąd bez negatywnych konsekwencji.

Irracjonalność to nie dwójmyślenie

Racjonalna irracjonalność jest często mylona z dwójmyśleniem, w którym jednostka celowo decyduje się uwierzyć w coś, co uważa za fałszywe. Wręcz przeciwnie, teoria irracjonalnej racjonalności zakłada, że ludzie rozluźniają swoje standardy intelektualne, gdy koszty posiadania błędnych przekonań są niskie.

Preferencje i przekonania

Dlaczego preferencje w końcu zajmują miejsce racjonalnych przekonań? Podejście racjonalnej irracjonalności utrzymuje, że pojawia się ona, gdy pojawiają się nowe przekonania, które są tak atrakcyjne, że rozluźniają ludzkie kryteria prawdy.

Z reguły dzieje się tak, gdy spełniony jest jeden lub więcej z następujących warunków:

• Nastawienie na własny interes. Wiara w coś przynosi osobiste korzyści tym, którzy w to wierzą lub grupie, z którą się identyfikują. Na przykład, jeśli jesteś weganinem, będziesz skłonny wierzyć w to, co mówią inni weganie, nawet jeśli jest to naciągane.
• Przekonania o własnym wizerunku. Istnieje tendencja do zastanowienia się bardziej nad tym, co potwierdza Twój obraz siebie lub ten, który chcesz przyjąć i zaprojektować. Na przykład, jeśli chcesz wyglądać odważnie, jest bardziej prawdopodobne, że uwierzysz we wszystko, co sugeruje, że jesteś odważny, bez względu na to, jak głupie to może być.
• Wierzenia przez powiązania społeczne. Masz tendencję do zachowywania przekonań, które pozwalają Ci pozostać częścią grupy lub uzyskać dostęp do grupy, do której chcesz dołączyć.
• Błąd spójności. Masz tendencję do wierzyć w nowe pomysły, które pasują do Twoich istniejących, nawet jeśli nie ma na to dowodów.

Uwierz w to, w co chcesz wierzyć…

Teoria racjonalnej irracjonalności głosi, że często wierzysz w to, w co chcesz wierzyć, nawet jeśli istnieją dowody, że to nieprawda. Dzieje się tak, ponieważ czerpiesz pewną korzyść z tego rodzaju niezamierzonego samooszukiwania się. Pewne zainteresowanie Cię satysfakcjonuje i dlatego trzymasz się swojego zdania.

Ma to wielkie implikacje, zwłaszcza na arenie politycznej. Na przykład wiele osób wybiera nieodpowiednich liderów, ale nikt nie potrafi wyjaśnić, dlaczego. Teoria racjonalnej irracjonalności wyjaśnia przyczyny występowania tego zjawiska.

Ostatecznie, z kolektywnego punktu widzenia, waga przyciągania jest warta więcej niż idea. To jest powód, dla którego szalone przekonania są często narzucane zbiorowo. Oferują coś (raj, zbawienie, wyjątkowe samopoczucie), co staje się to tak atrakcyjne, że wyrzekamy się wobec tego rozumu.