Z pewnością nieraz doświadczyłeś radości jaką daje podróżowanie. Kiedy zwiedzasz nowe okolice, poznajesz nowych ludzi Twój umysł się rozszerza. Stajesz się bardziej otwarty i tolerancyjny. Nie na darmo mówi się, że podróże kształcą. Nasze życie przypomina podróżowanie.
Podróżowanie stanowi autentyczny sposób na poznawanie świata, ale to nie wszystko. Pomaga również zajrzeć w głąb siebie i dostrzec uprzedzenia, które za każdym razem zabieramy ze sobą w naszym podróżnym bagażu.
Wielu ludzi automatycznie zakłada, że ich sposób postrzegania świata, ich podejście do życia i towarzyszących mu problemów jest prawidłowe, najwłaściwsze. Kiedy jednak udajemy się w podróż zauważamy jak “dziwni” wydają się być inni i jak “dziwni” potrafimy być my sami.
Przeczytaj również podobny artykuł: Pogodzenie: akceptowanie przeszłości i otwartość na przyszłość
“Jak dziwne zwyczaje mają ci obcy”, “Dlaczego to robią?”, “To, co robi jest żenujące”, i tym podobne frazy, być może miałeś okazję usłyszeć wśród otaczających Cię osób. Być może jednak to właśnie Ty byłeś lub jesteś ich częstym autorem.
Podróżowanie, a największe uprzedzenie: “to ja mam rację…”
Podróżowanie ma to do siebie, że dostarcza nam wielu informacji napływających do nas stale z otoczenia. Zazwyczaj są to rzeczy zupełnie dla nas nowe. Właśnie tutaj pojawia się problem, który nazwiemy kierunkowaniem interpretacji.
Przeczytaj również podobny artykuł: Dziś mój umysł znajdzie dobra, które przygotowało życie
To, czego nauczano nas od dzieciństwa, co wydaje nam się znajome, do czego jesteśmy przyzwyczajeni, zawsze wydaje nam się właściwe i normalne. Jest to tak oczywiste, że nawet specjalnie tego nie analizujemy, nie poddajemy ocenie.
To zupełnie tak, jakbyśmy chcieli ustalać jak należy robić to, czy tamto i oceniać jaki sposób wykonania danej czynności jest właściwy, a jaki nie. Ale kiedy spojrzeć na to z boku, obiektywnym okiem, szybko dojdziemy do słusznego wniosku, że takie działanie nie ma najmniejszego sensu.
Na przykład jeżeli jesteś osobą spokojną i zrównoważoną, zastanów się nad tym, co czułeś kiedy ostatnio coś tak bardzo Cię rozgniewało, że straciłeś panowanie nad sobą. Z pewnością Twoje zachowanie zaskoczyło Cię. To dlatego, że osoby spokojne nie mają w zwyczaju wybuchać gniewem.
Choć w tym przypadku możesz stwierdzić, że najbardziej naturalny, znany Ci sposób postępowania to zachowywanie spokoju, nie zmienia to faktu, że wściekłość, obrażanie się i wybuchowość, również stanowią ludzkie cechy, które z kolei ktoś inny może uznawać za zupełnie oczywiste i naturalne.
Przeczytaj również podobny artykuł: O kraju, w którym nie ma tego, co sprawia, że każdego dnia cierpimy
Wniosek jest oczywisty, nasze różne odcienie osobowości stoją za tym, kim w rzeczywistości jesteśmy. Nie możemy negować zachowań stanowiących część nas tylko dlatego, że nie mamy w zwyczaju manifestować ich w naszym codziennym życiu.
To, co nasze, co znane, do czego się przyzwyczailiśmy, stanowi “to co normalne”.
Nasza kultura nas kształtuje, ale nie określa kim jesteśmy
Podróżowanie sprawia, że dzieje się z nami coś zupełnie podobnego. Udając się w podróż nie możemy z góry założyć, że wszystko to, co nasze jest prawidłowe i pożądane, a to, co poznajemy, co okazuje się zupełnie nowe, zdaje się być rezultatem pomyłki, niedopracowania, nie ma sensu.
Przeczytaj również podobny artykuł: W jaki sposób odnosimy się do przedstawicieli innych kultur?
Dziedzictwo kulturalne w środowisku krajobrazowym i socjalnym kształtują zarówno osoby, jak i ich zwyczaje.
Przeczytaj również podobny artykuł: Chroniczne niezadowolenie jest toksyczne dla Twej duszy
Już od najwcześniejszego dzieciństwa nasze otoczenie wywiera na nas stały wpływ kształtując nas czy tego chcemy, czy nie. Kiedy więc stykamy się z osobami, które nie dorastały w naszym środowisku, staje się to prawdziwym doświadczeniem.
Wychodzimy z tego, co jest nam znane, opuszczamy strefę bezpieczeństwa i zaczynamy poznawać nieznane, próbujemy innego spojrzenia. Poddajemy weryfikacji sposób, w jaki ukształtowało nas nasze otoczenie.
W miarę jak jesteśmy zdolni obserwować nowe otoczenie oczami pełnymi ciekawości, a nie uprzedzeń, stawiamy wielki krok w stronę tolerancji.
Przeczytaj również podobny artykuł: Każdego dnia pokonuj jedno uprzedzenie
Myślenie, że wyłącznie nasze postrzeganie otoczenia jest właściwe i prawidłowe, stanowi dowód na to, że jesteśmy bardzo ograniczeni w sposobie rozumowania. Najprawdopodobniej trudno będzie w jakikolwiek sposób nas wzbogacić.
Z powodu zamknięcia się na odmienne spojrzenie będziemy się stawać coraz bardziej ograniczeni. Intelektualne ubóstwo zawita do naszej duszy, bo wnętrze człowieka staje się tym bogatsze, im więcej lekcji wyciągnął w konfrontacji z innymi ludźmi o odmiennym spojrzeniu.
Podróżowanie przez życie z ciekawością, bez uprzedzeń
Gdybyśmy tylko mogli przestać patrzeć na czubek swojego nosa i zacząć dostrzegać to, co jeszcze przed nami. Patrzeć spojrzeniem pełnym szczodrości, godności, zdrowej ciekawości.
Przeczytaj również podobny artykuł: Wielkość danej osoby – co w rzeczywistości ją definiuje?
Takie spojrzenie, czyste, niezmącone żadnym uprzedzeniem zamienia podróżowanie w przemierzanie cudzych dusz, zaglądanie do cudzych umysłów, rozumienie innego sposobu na życie. Odrzucam uprzedzenia, by ujrzeć Ciebie, nieznajomy i przyjąć z otwartymi ramionami, z duszą gotową do nauki.
Teraz będziesz mógł segregować doświadczenia. Będziesz miał czas na to, by kształtować siebie według tego, co oferuje cały świat, a nie tylko dane środowisko. Teraz to Ty, odrzuciwszy uprzedzenia możesz stać się tym, kim zechcesz.
Przeczytaj również podobny artykuł: Nostalgia kontra teraźniejszość: gdy przeszłość zastępuje rzeczywistość
Ale jeśli spotykasz się ze światem mając oczy zamknięte, to choć stanie przed Tobą wszystko, nie będziesz mógł dostrzec niczego. Z tego powodu z kolei nie wyciągniesz dla siebie żadnej lekcji, nic się w Tobie nie zmieni. Cóż to za ciemność.
Otwórz więc oczy, a odrzuciwszy wszelkie znamiona uprzedzeń ciesz się tym, co podróżowanie zapewnia ludziom o otwartych umysłach. Ciesz się innymi ludźmi. Ciesz się tolerancją.