Czy zastanawiałeś się kiedyś, skąd się bierze nuda u dzieci? Wbrew pozorom to nie jest takie oczywiste zagadnienie. Ludzki mózg jest zaprojektowany do ciągłego szukania stymulacji.
Na przykład trudno jest z kimś porozmawiać, jeśli masz z tyłu telewizor. Twoje oczy nieświadomie uciekają, aby zbadać zmieniające się obrazy na ekranie, niezależnie od wyświetlanej treści. To ciągła zmiana, którą żywi się nasz mózg, a każda zmiana jest informacją, jakkolwiek trywialna i bezużyteczna może się nam wydawać.
Jeśli tak wygląda to u dorosłych, wyobraź sobie, co dzieje się w mózgu dziecka: ta potrzeba stymulacji praktycznie nie ma granic. Dlatego nuda u dzieci pojawia się znacznie wcześniej.
Nuda u dzieci
Niestety zbyt często używamy telewizji, telefonu lub tabletu jako podstawowego narzędzia do zaspokojenia tej potrzeby. Pociąga to za sobą wysokie koszty, ponieważ po usunięciu takiej nadmiernej stymulacji u dziecka jego mózg nie odpoczywa. A raczej nie chce odpoczywać i nadal prosi o stymulację.
To wtedy pojawia się zdanie, zazwyczaj wypowiadane smutnym, melancholijnym tonem i z pewnym wyrazem protestu: „Nudzę się!” Zaledwie dwie minuty po wyłączeniu telewizji dziecku zawala się jego świat. Nie znajduje bowiem nic porównywalnego do strumienia sensorycznego, który własnie mu odebrano.
Dla rodziców jednak posiadanie tych narzędzi jest bardzo wygodne. Pochłaniają one bowiem całą uwagę dzieci i maluchy nie przeszkadzają rodzicom. Na każdym stole w barze, kawiarni lub restauracji łatwo jest zobaczyć urządzenie multimedialne w rękach milusińskich. A dorośli w tym czasie mogą spokojnie rozmawiać.
Istnieje wiele samochodów, które mają na tylnych siedzeniach ekrany wideo, których jedynym celem jest zapobieganie znudzeniu się pasażera, A przy okazji kierowca i pasażer mogą spokojnie rozmawiać.
Wydaje się, że wszystkie nasze wysiłki, aby zapobiec nudzie u dzieci, podejmujemy bardziej dla siebie niż dla nich. Ale czy rzeczywiście tak źle jest się nudzić? Co oznacza nuda u dzieci?
Pamiętam, kiedy kiedy byłem mały, kiedy telefony komórkowe i tablety dopiero czekały na swojego wynalazcę, siedziało w samochodzie i wyglądało przez okno. I to wszystko. Tylko się patrzyło i słuchało. I na tym polegała magia podróży – bez niczyjego udziału.
Właśnie tam mogłeś zobaczyć pięknego konia galopującego obok samochodu albo brązowego rumaka z długą szyją i czarną grzywę skaczącego przez wszystkie przeszkody, jakie napotykał w terenie. Uruchomiała się wyobraźnia, tak doceniana przez pedagogów i tak zaniedbywana przez resztę.
Nuda u dzieci może być świetną okazją do pobudzenia wyobraźni.
Jak poznać i zwiększyć zdolności wyobraźni u dzieci
Jak więc zwiększyć wyobraźnię u dzieci?
Poddaj dziecko próbie. Pozwól, żeby się nudziło. Pozwól mu szukać takiej stymulacji, jakiej potrzebuje jego mózg. W przypadku trudności dziecka możesz spróbować wdrożyć niektóre z następujących kluczy:
- Zachęć go do zabawy z czymś, co nie ma baterii. Nie narzucaj mu tego jako kary, ale przedstaw jako grę lub wyzwanie.
- Aby dać mu wzór do naśladowania, zrób to samo. W tym czasie nie używaj telewizji ani żadnego innego elementu multimedialnego.
- Nie oferuj mu alternatyw, pozwól mu samemu poszukać tego, co najbardziej go stymuluje.
- Jeśli wybierze jedną ze swoich zabawek, przyjrzyj się uważnie, jaki to typ. Czy to będą figurki ludzików lub zwierząt, czy małe samochodziki, puzzle, zabawki konstrukcyjne, jakieś zajęcia plastyczne czy może czytanie… Twoje dziecko dowie się, czym lubi się bawić i będzie mogło zwiększyć swoją wyobraźnię, rozszerzając te rodzaje zabaw.
- Jeśli zauważysz, że trudno mu się dobrze bawić, pobaw się z nim. Ale stopniowo, w krótkich odcinkach czasu, pozostaw dziecko same. W ten sposób oduczy się bycia zależnym od twojej obecności.
- Jeśli nie znajdzie niczego, co go w końcu zainteresuje, pomóż mu przeorganizować jego zabawki. Będzie dobry moment, aby wyrzucić wszystko, czego już nie używa. Oddaj je jakiejś organizacji i zaangażuj w to swoje dziecko.
- Nagradzaj jego autonomię w zarządzaniu czasem wolnym. Zainteresuj się tym, co robi, jak to robi, jakie ma nowe projekty i czego potrzebuje, aby je zrealizować.
- Stwórz cotygodniowy harmonogram czasu, który twoje dziecko możesz poświęcić urządzeniom multimedialnym, które masz w domu (telewizja, telefon komórkowy, tablet) i wprowadź go w życie.
Podsumowanie
Nie wszystkie dzieci są takie same. I niektóre mogą jednak nie zareagować dobrze na odebranie lub skrócenie godzin, w których pozwalasz, na przykład, na telewizję. Nuda u takich dzieci będzie trudniejsza do opanowania.
W takich właśnie przypadkach rodzicie muszą podjąć ciężka pracę, aby nie ulegać ciągłemu naleganiu małoletniego. W rzeczywistości to wysoka intensywność i częstotliwość gniewu, protestów i krytyki ujawnią, w jakim stopniu nasza interwencja była konieczna.