Mit Apollina – poznaj historię boga wróżb

Mit Apollina opowiada o najbardziej czczonym bogu greckiej starożytności, zaraz po Zeusie. Apollo był tak ważny, że jego kult przetrwał potajemnie aż do średniowiecza. W rzeczywistości nawet dzisiaj wiadomo, że wciąż ma naśladowców, którzy go wzywają.

Znaczenie, jakie ma mit Apollina, wiąże się z wielkimi mocami przypisywanymi temu bóstwu. Uważany był za boga sztuki, wróżb oraz nosiciela światła prawdy. Z drugiej strony uważano za władcę plag, epidemii i nagłej śmierci, ale także uzdrowienia i ochrony przed siłami zła.

Ponadto w micie Apollina temu bogu przyznano jednocześnie władzę nad pięknem, harmonią, równowagą, doskonałością. Inicjował okres dojrzałości u młodzieży, obył też obrońcą pasterzy, żeglarzy i łuczników, a także ostatecznym mistrzem łuku i strzały. Apollo to również bóg muzyki i poezji, władca muz i patron Wyroczni Delfickiej.

„Im bardziej się zaprze samego siebie, tym więcej otrzyma od bogów”

-Horacy-

Skąd pochodzi mit Apollina

Mit Apollina wskazuje, że bóg ten był synem Zeusa, najwyższego autorytetu na Olimpie, i tytanidy Leto. Zeus początkowo zainteresował się siostrą Leto, Asterią, i próbował ją zdobyć siłą. Przestraszona tytanida zamieniła się w przepiórkę, aby uciec przed natrętnym kochankiem. Kiedy nadal ją nękał, rzuciła się do morza i zamieniała się w wyspę Ortigia.

Następnie najwyższy bóg Olimpu skierował wzrok na Leto, która odwzajemniła jego uczucia. Zaszła w ciążę, ale Hera, prawowita żona Zeusa, dowiedziała się o przygodzie i rozpoczęła zaciekły pościg za Leto.

Zdradzona Hera poprosiła swoją córkę Ejlejtyję, boginię porodu i połogu, aby nie doszło do narodzin. Dlatego Leto cierpiała straszne bóle przez dziewięć dni, zanim w końcu doszło do rozwiązania. Zaszła jednak pewna zmiana.

Bogowie zlitowali się nad tytanidą. W rzeczywistości Leto spodziewała się bliźniaków, więc bogowie pozwolili urodzić się dziewczynce, Artemidzie, i błyskawicznie dorosnąć, aby mogła pomóc matce przy narodzinach jej brata, Apolla. I tak się stało.

Artemida była pod tak wielkim wrażeniem cierpienia matki, że postanowiła na zawsze pozostać dziewicą.

Fantastyczny Apollo

Kalwaria Leto nie skończyła się jednak wraz z narodzinami Apolla. Hera, wciąż wściekła z powodu zdrady, wysłała węża Pytona, aby zabił małą rodzinę. I tym razem bogowie, współczujący losowi Leto, sprawili, że Apollo dorósł w ciągu zaledwie czterech dni i skazał potwora na śmierć.

Apollo zniszczył Pytona, świętego węża, tysiącem strzał. Ponieważ było to boskie zwierzę, musiał dokonać pokuty za zabicie go, a tam, gdzie potwór upadł, zbudowano Wyrocznię Delficką. Apollo został patronem tego miejsca, by później szeptać przepowiednie do ucha pytiom lub wróżbitom.

Mit Apollina mówi, że zarówno on, jak i jego siostra pozostali obrońcami swojej matki na zawsze, ponieważ Hera nigdy nie przestała jej ścigać. Jakiś czas potem para bliźniaków zabiła giganta Titiusa, który próbował zgwałcić ich matkę. Zabili także 14 synów Níobe, którzy naśmiewali się z nieszczęsnej tytanidy.

Ludzki bóg

Mit Apollina mówi, że ten bóg miał liczne potomstwo, ale nie miał szczęścia w miłości. Zainteresował się Kassandrą, której dał dar prorokowania, ale ona go odrzuciła. Potem zakochał się w Dafne z powodu strzały Kupidyna, ale kiedy ona nie odpowiedziała na jego miłość, zamieniła się w drzewo.

Mit Apollina opowiada o kilku epizodach, w których bóg ten brał udział. Wiele z nich było aktami przemocy. Jeden z najbardziej znanych miał miejsce, gdy Zeus nakazał Cyklopom zabić Asklepiosa, syna Apolla. Owładnięty bólem bóg sztuki zabił Cyklopa i został za to ukarany. Zeus wysłał go do świata śmiertelników i musiał żyć jak oni i doświadczyć ich cierpienia.

Apollo także przepięknie grał na lirze i uczestniczył aktywnie w wojnie trojańskiej. Walczył tam po stronie Trojan i pomógł Parysowi zabić Achillesa, ponieważ ten zabił jego braci Hektora i Troilosa. Mit Apollina przeszedł prawie nienaruszony do mitologii rzymskiej, gdzie Apollo był jednym z najbardziej szanowanych i podziwianych bóstw.