Mit Achillesa: nawet najlepsi mają słabe punkty

Niewiele mitów jest bardziej znanych i wykorzystywanych niż mit Achillesa. Ale co właściwie mówi nam mitologia o tej postaci?

Mit Achillesa mówi o pierwowzorze epickiego bohatera. Istota prawie doskonała i praktycznie nienaruszalna, ale jednocześnie śmiertelna. Achilles był najwybitniejszą postacią wojny trojańskiej i jednym z najważniejszych bohaterów Iliady.

Ten wojownik był również znany jako „ten o lekkich stopach”, ponieważ uważano go za najszybszego ze wszystkich ludzi. Mit Achillesa wskazywał, że nazywano go również najpiękniejszym ze wszystkich bohaterów, którzy brali udział w wojnie trojańskiej.

Mit Achillesa odbił się w świadomości ludzkiej tak bardzo, że nawet zostawił trwały ślad w anatomii człowieka. Ścięgno Achillesa, które znajduje się z tyłu nogi, otrzymało swoją nazwę właśnie na pamiątkę tego mitologicznego bohatera, który był czczony w różnych regionach starożytnego świata.

Skąd pochodzi mit Achillesa

Zgodnie z mitem Achillesa ten bohater miał bardzo szczególne pochodzenie. Jego matką była nereida Tetyda, nimfa morska, córka Nereusa, strażnika mórz. Jak głosi mit, Tetyda była obdarzona niezrównanym pięknem. Wychowywała się u Hery, żony Zeusa. Mimo to sam Zeus chciał ją zdobyć, a także Neptun, bóg i władca oceanów.

Mówi się, że tytan Prometeusz dał Zeusowi wyrocznię, która rzuciła przerażającą przepowiednię. Powiedział, że Tetyda pocznie i urodzi syna o wielkich zdolnościach. Dodał, że z czasem stanie się tak potężny, że będzie mógł przejąć rządy ojca. Wobec takiej przepowiedni Zeus i Posejdon zrezygnowali z zainteresowania Tetydą.

W końcu piękna nimfa poślubiła śmiertelnika imieniem Peleus, który był księciem. W tym momencie mit Achillesa ma dwie wersje. Najbardziej znana mówi, że jego matka, wiedząc, że jej syn będzie wielkim bohaterem, chciała uczynić go nieśmiertelnym i odpornym na wszelkie ciosy.

Aby to zrobić, zabrała go nad wody jeziora Styks, która prowadziła do piekła, i zanurzyła go w jego wodach. Jednak trzymała go za piętę i dlatego ten obszar jej ciała pozostał bezbronny.

Inna wersja wskazuje, że Tetyda posmarowała ciało swojego syna ambrozją, boską substancją, a następnie podpaliła je, aby spalić śmiertelne części jego ciała. Jej mąż odkrył to i przerażony odebrał jej dziecko siłą, powodując zwęglenie pięty. Z tego powodu Tetyda opuściła dom i pozostawił męża i syna własnemu losowi.

 Niezrównany bohater

Jako dziecko Achilles wykazywał dużą szybkość i siłę. Pokazał również aż nazbyt twardy charakter a także żądzę chwały i przemocy. Jego wielkim nauczycielem był Feniks, mądry i odważny centaur. W dzieciństwie Achilles poznał Patroklosa, z którym przyjaźnił się do końca życia. Później został uczniem centaura Chirona i w ten sposób zakończył swoje szkolenie.

Aby uchronić Achillesa przed wojną, jego ojciec wysłał go na dwór króla Likomedesa, w przebraniu kobiety. Przebywał tam przez jakiś czas i tam również począł swojego jedynego syna o imieniu Pyrrusa czy też Neoptolemosa. Tam też odkrył go Odyseusz i zaprosił, aby towarzyszył mu w ratowaniu Heleny w Troi.

Mit Achillesa mówi, że jego uczestnictwo wojnie trojańskiej pokazało jego wielkie zdolności i wywołało strach wśród wrogów. Wyczyny tego półboga przeszły do ​​legendy, głównie wtedy, gdy pokonał Cienosa, syna Posejdona, i Troilusa, syna Apolla.

Śmierć bohatera

Wojna trojańska była długa i krwawa. Achilles był siejącym największy postrach a zarazem najpiękniejszym z wojowników. Nie znał strachu, a wręcz przeciwnie, wszyscy się go bali. Wielu wojowników uciekło, zanim musiało stawić mu czoła, ponieważ uważano go za niezwyciężonego.

W takich właśnie okolicznościach to okoliczności jego przyjaciel z dzieciństwa, Patroklos, został powalony przez wrogów na polu bitwy.

Mit Achillesa mówi, że od tego czasu bohater walczył jeszcze bardziej zaciekle i bez współczucia. Jego jedynym celem było pomścić śmierć swojego przyjaciela, który zginął z rąk Hektora. Hefajstos, bóg ognia i kuźni, wykonał specjalną zbroję, aby go chronić, ponieważ wyrocznia ogłosiła, że ​​umrze po walce z Hektorem, w której wygrał.

Jakiś czas później jednak Parys, kierowany przez Apollina, dzięki któremu poznał jedyny słaby punkt wojownika, zranił Achillesa w piętę  zatrutą strzałą. Bohater zmarł i był opłakiwany przez 17 dni przez swoją matkę Tetydę i przez inne Nereidy, jej siostry. Paradoks polega na tym, że już wcześniej Achilles pokazał, że chce szybko żyć i umrzeć młodo.