Megalofobia: strach przed dużymi przedmiotami

Czy czujesz się wyjątkowo niespokojny, gdy znajdujesz się w pobliżu dużego obiektu, takiego jak na przykład budynek lub ciężarówka? Jeśli tak, może to być megalofobia, rzadki rodzaj fobii.

Osoby cierpiące na to zaburzenie czują się wyjątkowo nieswojo, gdy znajdują się blisko dużych obiektów. To poważny problem, którego nie należy lekceważyć i który wymaga profesjonalnej uwagi.

Istnieją różne teorie, które w różny sposób wyjaśniają ten irracjonalny strach. Ogólny konsensus jest taki, że istnieje kilka czynników, które mogą w tym uczestniczyć. W związku z tym jest również kilka proponowanych rozwiązań.

Megalofobia

W sensie etymologicznym termin ten pochodzi od greckiego słowa „mega”, co oznacza „wielki” i „fobia”, co oznacza „strach”.

Osoby cierpiące na megalofobię odczuwają silny niepokój w sytuacjach związanych z dużymi przedmiotami. Na przykład osoba chora może czuć się przerażona, przechodząc obok wieżowca lub dźwigu. To samo może się zdarzyć, jeśli natknie się na duże zwierzę, takie jak słoń lub żyrafa.

W DSM-5 zaburzenie to jest klasyfikowane jako rodzaj zaburzenia lękowego. Zgodnie z instrukcją, aby je zdiagnozować, pacjent musi wykazywać kilka z następujących cech:

• Intensywny strach lub niepokój w obecności ekstremalnie dużych obiektów.
• Niepokój lub strach, które prawie zawsze pojawiają się natychmiast.
• Osoba aktywnie unika sytuacji związanych z dużymi przedmiotami.
• Strach trwa co najmniej sześć miesięcy.
• Odczuwany jest klinicznie istotny dyskomfort, który przeszkadza w codziennym życiu. Na przykład zaburza pracę, studia, spotkania towarzyskie i tym podobne.
• Stanu nie można wytłumaczyć inną chorobą, taką jak lęk napadowy lub tym podobne.

W 2018 r. Eaton, Bienvenu i Miloyan przeprowadzili badanie, które wykazało, że określone fobie dotykają od 3 do 15 procent światowej populacji. Jednak najczęstsze są te związane ze zwierzętami i lękiem wysokości. W rezultacie możemy powiedzieć, że megalofobia nie jest powszechnym zaburzeniem.

Megalofobia: przyczyny

Podobnie jak w przypadku innych zaburzeń psychicznych, nie ma jednego pojedynczego czynnika, który generuje tę fobię. Z jednej strony modele psychologiczne, takie jak model poznawczo-behawioralny, rozumieją to jako zachowanie wyuczone. Innymi słowy, chory nauczył się, że duże przedmioty są w jakiś sposób niebezpieczne i dlatego tak na nie reaguje.

Z drugiej strony są tacy, którzy sugerują, że tego rodzaju strach może mieć składnik biologiczny. Należy pamiętać, że nasz gatunek jest produktem milionów lat ewolucji. Nawet dzisiaj zachowujemy wiele instynktów naszych przodków, które kiedyś służyły naszemu przetrwaniu. Dlatego mówi się, że ta fobia może być związana z genetycznym instynktem unikania dużych rzeczy, ponieważ są one potencjalnie niebezpieczne.

Jednak ekspresję genów mogą zmieniać czynniki środowiskowe. Dlatego też niektórzy twierdzą, że megalofobia może być połączeniem tego wrodzonego instynktu i procesu uczenia się.

Leczenie

Aby opracować odpowiedni plan leczenia, osoba cierpiąca na fobię musi najpierw uzyskać diagnozę od wykwalifikowanego specjalisty. Gdy to zrobi, kolejne kroki będą się różnić w zależności od indywidualnego przypadku. Zaburzenia psychiczne przejawiają się inaczej u każdej osoby.

W ciężkich przypadkach można przepisać leki przeciwlękowe, aby regulować objawy, takie jak tachykardia, pocenie się, drżenie i tym podobne. To pozwoli choremu lepiej funkcjonować w swoim środowisku i skorzystać z innych terapii, takich jak psychoterapia. Terapia psychologiczna może mieć dwa cele. Jednym z nich byłoby edukowanie pacjenta, aby lepiej zrozumiał swoje problemy. Drugim celem byłoby zmniejszenie i wyeliminowanie irracjonalnego strachu za pomocą różnych technik.

Jedną z najczęstszych alternatyw jest technika ekspozycji na bodźce budzące lęk. Na przykład systematyczne odczulanie polega na stopniowym wystawianiu pacjenta na to, co powoduje jego lęk. Psycholog lub psychiatra może zacząć ćwiczyć wyobraźnię danej osoby, najpierw za pomocą zdjęć dużych obiektów, a na końcu przez rzeczywiste obiekty. Chodzi o to, aby w miarę postępu sesji zwiększać poziom ekspozycji pacjenta.

Zabiegi oparte na technikach ekspozycji mają dość wysoki wskaźnik sukcesu. W 2008 roku Wolizsky-Taylor i in. przeprowadził metaanalizę, która wykazała, że ten rodzaj terapii jest skuteczniejszy niż placebo i inne opcje. Po wielu sesjach pozytywne efekty wzrosły.

Co zrobić, jeśli uważasz, że masz megalofobię

Jeśli uważasz, że możesz cierpieć na megalofobię, potrzebujesz profesjonalnej pomocy. Fobia ta może faktycznie uniemożliwić Ci spokojne życie. Na przykład możesz mieć problemy z dostaniem się do pracy, jeśli Twoje biuro znajduje się w naprawdę dużym budynku.

Oprócz zakłócania normalnego funkcjonowania, stan ten często pojawia się wraz z innymi zaburzeniami psychicznymi. Dlatego najlepszą opcją jest skorzystanie z leczenia w celu złagodzenia odczuwanego dyskomfortu, a ostatecznie przezwyciężenia go.