Kreatywność i zaburzenia afektywne dwubiegunowe: co je łączy?

Wielu artystów twierdziło, że ich mania i depresja pozwoliły im w sposób bardziej intensywny łączyć się ze światem swoich emocji. Taka wewnętrzna świadomość sprawiła, że ludzie zaczęli uważać iż kreatywność i zaburzenia afektywne dwubiegunowe są ze sobą mocno związane.

Zastanawiając się nad tym co łączyć kreatywność i zaburzenia afektywne dwubiegunowe należy przede wszystkim należy wyjaśnić jeden aspekt. Większość kreatywnych osób na cierpi z powodu jakichkolwiek zaburzeń nastroju.

Warto również podkreślić, że nie jest łatwo zdiagnozować zaburzenia afektywne dwubiegunowe. Dlatego też nie jesteśmy w stanie powiedzieć którzy z wielkich artystów na nie cierpieli.

Biorąc pod uwagę smutne życie i inne wskazówki pozostawione w niezapomnianych pracach uważa się, że dotknęły one takie osoby jak Van Gogh, Virginia Woolf i Ernest Hemingway.

Często wpadamy w pułapkę przyklejania łatek i wiązania geniuszu z szaleństwem. Poza tym często wiążemy również zaburzenia dwubiegunowe z wyjątkową kreatywnością. Jednak żadne z tych stwierdzeń nie jest prawdzie.

Zaburzenia afektywne dwubiegunowe to nie dar, a problematyczne schorzenie. Poza tym nie możemy zapominać, że szaleńcy to nie jedyne osoby, które chodzą do psychiatrów i psychologów. Pojawiają się u nich również osoby, które czują zbyt wiele i zanurzają się w swoje emocje w sposób intensywny oraz niekontrolowany.

Kreatywność i zaburzenia afektywne dwubiegunowe: co mówi o nich nauka?

Jeśli chcesz zanurzyć się głębiej w związek między kreatywnością a zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, możesz przeczytać prace Kay Redfield Jamison. Ta psychiatra zapewnia bezpośrednie i odkrywcze świadectwo na temat tego schorzenia. Sama na nie cierpi.

Jej świadectwa umieszczone w jej książkach, takich jak Niespokojny umysł, są wzbogacające ponieważ oferują perspektywę osobistą, ludzką i kliniczną.

Życie dr Kay Redfield zmieniło się całkowicie gdy zaczęła cierpieć z powodu tego schorzenia. Doświadczyła wielu okresów całkowitego maniakalnego szczęścia. Jednak doświadczyła także okresów złości, podczas których dręczyły ją skomplikowane objawy psychotyczne.

Stwierdza, że chociaż w tych okresach czuła się niezwykle kreatywna, przekroczyła przez próg depresji, a nawet kilka razy próbowała się zabić.

Mając to na uwadze, należy podkreślić, że chociaż wiele osób uważa, że jedyna pozytywna kwestia związana z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi to wynikająca z nich kreatywność, to zazwyczaj ma ona ogromną cenę. Wielu pacjentów, którzy cierpią z powodu tych zaburzeń, koniec końców odbiera sobie życie.

Żaden podarunek nie jest wart aż tak dużej ceny. Dr Kay Redfield doskonale zdawała sobie z tego sprawę. Dlatego też poświęciła swoje życie profesjonalne badaniu tego schorzenia. Chciała zwłaszcza zrozumieć związek między kreatywnością i zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi.

Przyjrzyjmy się temu, co na ten temat mówi nauka.

Pierwsze badanie, które badało kreatywność i zaburzenia psychiczne

W latach 70. przeprowadzono pierwsze badania empiryczne na temat kreatywności i zaburzeń psychicznych. Uniwersytet Iowa postawił hipotezę, że schizofrenia jest połączona z kreatywnością. Zbadali dużą grupę znanych artystów, pisarzy i muzyków.

Wyniki rzuciły światło to tą kwestię. Odkryto, że schizofrenia nie była w najmniejszym stopniu związana z kreatywnością. Jednak odkryto związek między zaburzeniami nastroju, takimi jak ciężkie zaburzenia depresyjne i zespół maniakalny, a kreatywnością. Ponad połowa badanych podmiotów cierpiała na te schorzenia.

Mania i bardziej połączony mózg

Dr Redfield zaczęła badać zaburzenia afektywne dwubiegunowe w latach 90. Odkryła następujące kwestie:

• Bardzo intensywne nastroje stymulują procesy kreatywne.
• Podczas epizodów maniakalnych podnosi się poziom entuzjazmu, energii i pewności siebie. Poza tym w mózgu zachodzą zmiany. Zwiększa się zwłaszcza prędkość przetwarzania myśli oraz umiejętność kojarzenia i wytwarzania nowych pomysłów.
• Osoby nimi dotknięte czują większe niż zazwyczaj przyzwolenie na wykraczanie poza to, co zostało ustalone.
• Osoby z manią lub hipomanią praktycznie nie odczuwają potrzeby snu. Opanowują je euforia, dobre samopoczucie i intensywne, a jednocześnie trudne emocje.
• Podczas faz maniakalnych i kreatywnych osoby nimi dotknięte starają się zdusić depresyjne udręki. Ich próby uciszenia lub odepchnięcia depresji jeszcze bardziej napędzają procesy kreatywne.

Nie każda osoba z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi jest kreatywna

Wszystkie badania podkreślają, że nie każda osoba cierpiąca na to schorzenie jest kreatywna. Co więcej, jak już wspomnieliśmy, większość kreatywnych osób nie jest dotknięta zaburzeniami psychicznymi.

Pod tym względem dr Kay Redfield Jamison podkreśliła również, że osoby cierpiące na to zaburzenie twierdzą, że są o wiele bardziej kreatywne podczas remisji lub gdy ich objawy są łagodne lub nieobecne.

Dlaczego tak się dzieje? Kiedy mają depresję, nie są w stanie pracować, a podczas epizodów maniakalnych lub psychotycznych ich umysł pędzi z prędkością światła. Kreatywność potrzebuje umysłu, który jest obudzony, ale zarazem przytomny, skoncentrowany i rozluźniony.