Jak sobie wybaczyć? Pokonanie przeszłości wymaga psycho-emocjonalnego kunsztu. Prawdę mówiąc, ból przeszłości, przez który czujesz się winny, jest jak luźna nić w Twojej egzystencjalnej tkaninie życia. Jeśli ją pociągniesz, poczujesz, że wszystko może zacząć się rozpadać. Nie jest dobrze żyć z nieustanną udręką, z tym wewnętrznym ciężarem, który po prostu nie pozwala Ci iść naprzód.
Kompozytor Fryderyk Chopin mawiał, że nie ma sensu wracać do tego, co było kiedyś i czego już nie ma. To prawda. Wszyscy wiemy, że ciągłe spoglądanie wstecz na czas, który już nie istnieje, nie jest właściwe. Jednak nasze umysły są przebiegłe i lubią wcierać sól w nasze rany.
Co możesz zrobić w takich okolicznościach? Po pierwsze, musisz nie dać się wciągnąć w wyniszczający wzorzec dyktowany przez samokaranie się. Możesz opracować odpowiednie zasoby, aby poradzić sobie z tą rzeczywistością psychologiczną. Przyjrzymy się temu bliżej.
Do poczucia winy często dołącza się uczucie wstydu. Niezwykle trudno jest oddzielić jedno od drugiego. Dlatego, gdy stajesz twarzą w twarz ze swoją przeszłością, musisz wiedzieć, jak radzić sobie z obydwoma wymiarami.
Jak sobie wybaczyć?
Odkąd byłeś dzieckiem, uczono Cię, jak ważne jest, by nie nienawidzić innych i przebaczać im. Wcześniej czy później uświadomiłeś sobie, że kiedy przestaniesz okazywać pogardę lub urazę innym, wyzdrowiejesz, poczujesz ulgę i będziesz w stanie iść naprzód. Jednak nikt nigdy Cię nie nauczył, że trzeba też umieć wybaczyć sobie.
Możesz się zastanawiać, dlaczego miałbyś sobie wybaczać? Odpowiedź jest prosta: w trosce o Twoje zdrowie psychiczne. To fakt, że każdy w pewnym momencie swojego życia popełnia błędy, których żałuje. Czasami zawodzisz i krzywdzisz innych swoimi decyzjami. Prowadzi to do sytuacji, których później będziesz żałować. Popełnianie błędów jest ludzkie. Jednak ciągłe obwinianie się za nie jest niezdrowe.
King’s College London i University of Manchester przeprowadziły badania, które wykazały, że w wielu przypadkach przyczyną poważnej depresji jest poczucie winy.
Dlatego zrozumienie, jak sobie wybaczyć i przezwyciężyć przeszłość, jest jednym z najlepszych narzędzi zapobiegania temu zaburzeniu nastroju.
Akceptacja i odpowiedzialność: jesteś sobą, zarówno po to, by popełniać błędy, jak i wyleczyć się z nich
Jeśli chodzi o przezwyciężenie traumatycznej przeszłości, którą tak długo wlokłeś się za sobą, pamiętaj o jednej rzeczy. Chociaż to, co się wydarzyło, było złe, nie wiedziałeś, że się wydarzy i nie miałeś takiego doświadczenia, jakie masz teraz. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że masz prawo popełniać błędy, ale masz też obowiązek leczyć swoje rany.
Z tego powodu musisz przestać się wstydzić błędu lub porażki. Przestań karmić uczucia nienawiści i krytyki do samego siebie. Zamiast tego spróbuj zrozumieć, co się stało, umieszczając to we właściwym układzie odniesienia. Co skłoniło Cię do podjęcia decyzji, którą podjąłeś? Co działo się w tym momencie, że postąpiłeś w ten sposób?
Wszystko ma swoje wytłumaczenie, a zrozumienie tego pozwoli Ci zobaczyć to z innej, bardziej logicznej i nie tak emocjonalnej perspektywy. Pamiętaj, samozrozumienie ułatwia przebaczenie samemu sobie.
Twoje przeszłe Ja nie jest Twoim obecnym Ja. Nie wiedziałeś, co się wydarzy, nie miałeś obecnej perspektywy i doświadczenia. Wybacz swojej starej wersji. To pozwoli Ci ukształtować mądrzejszego i bardziej dojrzałego Ciebie.
Bądź świadomy swojego oporu: czas puścić przeszłość
Jeśli chodzi o wybaczenie sobie i pokonanie przeszłości, musisz uświadomić sobie swój opór. Składa się z tych mentalnych przeszkód, które powstrzymują Cię przed pójściem do przodu, które działają jak kotwice psychologiczne. Na przykład niektórzy ludzie nigdy nie przestają karmić się poczuciem winy, dzień po dniu. Z drugiej strony inni mogą popaść w uzależniające zachowania.
Priorytetem jest sporządzenie „inwentarza” tych myśli, emocji i zachowań, które uniemożliwiają Ci pójście dalej.
Przytul swoją wrażliwość i ucz się na doświadczeniach
Masz prawo do porażki, popełnienia zarówno małych, jak i dużych błędów. Jesteś człowiekiem, możesz być omylny i bezbronny. Możesz nawet pokazać światu, że Twoja gorsza strona później tego żałuje.
Życie się zmienia. Oznacza przejście od najgorszego do najlepszego, inteligentne wykorzystywanie swoich mocnych i słabych stron. Pozwolenie na to, aby tak się stało, daje Ci możliwość uczenia się. Skorzystaj z tego.
Twoja przeszłość pomaga kształtować osobę, którą jesteś dzisiaj. Każde nacięcie, pęknięcie i mały guzek kreślą niezwykłe piękno, które musisz docenić. Jesteś doskonały, więc zacznij wybaczać sobie, akceptując każdy niuans swoich przeszłych i obecnych doświadczeń.
Jeśli chodzi o wybaczenie sobie i pokonanie przeszłości, szukaj rekompensaty
Każde przebaczenie wymaga wypłaty odszkodowania. Oznacza to, że jeśli uważasz, że Twoje zachowanie spowodowało komuś ból i czujesz się winny z tego powodu, przestań cierpieć i poproś tę osobę o przebaczenie.
Ponadto, jeśli nosisz w sobie urazę i żal, pomyśl o działaniach, które pozwolą Ci to w jakiś sposób naprawić. Pokaż samemu sobie, że nauczyłeś się z doświadczenia i że możesz się doskonalić.
Jeśli chodzi o wybaczenie sobie i pokonywanie przeszłości, ideałem jest poruszanie się w kierunku nowych zachowań i celów. Wtedy odkryjesz, że jesteś lepszą osobą, niż myślisz, że jesteś.
Świętuj chwilę pożegnania, czas zacząć od nowa
Istnieje kilka niezwykle ciekawych rytuałów terapeutycznych, które ułatwiają przebaczenie sobie i rozpoczęcie nowego etapu. Jednym z przykładów jest powiedzenie na głos czegoś w stylu „Wybaczam sobie i daję sobie nową szansę na szczęście”. W takich przypadkach zwykle pomaga również krótka wycieczka lub danie sobie czasu na odpoczynek i refleksję.
W tej małej ceremonii lub rytuale pożegnania puszczasz starego siebie – tego, który obwinia się za przeszłość – i witasz nowego – osobę, która uczyła się na błędach i z nadzieją oczekuje jutra. Spróbuj tego!
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Wohl, M. J. A., Pychyl, T.A., & Bennett, S.H. (2010) I forgive myself, now I can study: How self-forgiveness for procrastinating can reduce future procrastination. Personality and Individual Differences (2010), doi:10.1016/j.paid.2010.01.029
- Zahn, R., Lythe, K. E., Gethin, J. A., Green, S., Deakin, J. F., Young, A. H., & Moll, J. (2015). The role of self-blame and worthlessness in the psychopathology of major depressive disorder. Journal of affective disorders, 186, 337–341. https://doi.org/10.1016/j.jad.2015.08.001