Inteligencja emocjonalna - 5 zachowań, które wskazują na jej brak

Inteligencja emocjonalna to zdolność, która jest ceniona coraz bardziej. Udowodniono już że decyduje o tym, jak dobrze żyjemy. Ci, którzy ją rozwijają, są bardziej skuteczni we wszystkich aspektach życia, ale przede wszystkim są bardziej szczęśliwi. Inteligencja emocjonalna pomoże ci w wielu momentach twojego życia.

Brak inteligencji emocjonalnej powoduje wiele komplikacji. Nie ma znaczenia, czy potrafisz rozwiązywać zagadki współczesnej fizyki, jeśli w końcu i tak poczujesz się sfrustrowany. Kogo obchodzi, że jesteś w stanie zarobić dużo pieniędzy, skoro w ostatecznym rozrachunku czujesz tylko udrękę lub smutek.

Inteligencja emocjonalna i życiowy sukces

Bycie emocjonalnie inteligentnym nie oznacza osiągnięcia sukcesu we wszystkim. Nie oznacza również, że będziesz roztaczał nieodparty urok lub będziesz cieszyć się popularnością. Ta zdolność wiąże się bardziej z samokontrolą i pewnością siebie. Są to postawy kultywowane wewnętrznie, ale odzwierciedlane w naszym zewnętrznym zachowaniu i przynoszące im bardziej asertywne postawy.

Jednocześnie często pojawiają się pewne cechy wskazujące na brak inteligencji emocjonalnej. Znajdziesz je w osobach, które odniosły ogromny sukces, ale także tych, którym się to nie udało. Teraz porozmawiamy o pięciu cechach, które najczęściej wiążą się z brakiem inteligencji emocjonalnej.

Uczucie zdenerwowania, gdy ktoś nie rozumie tego, co próbujesz mu wytłumaczyć

Są ludzie, którzy stają się bardzo spięci, gdy ktoś nie rozumie tego, co próbują powiedzieć. Najgorsze jest to, że obwiniają za to tę drugą osobę. Używają takich zwrotów, jak “Czy to naprawdę takie trudne do zrozumienia? lub “Każdy mógłby to zrozumieć”. W ten sposób przechodzą z sytuacji pełnej napięcia do agresywnej.

Ta cecha ujawnia, że ​taki człowiek jest mało podatny na jakiekolwiek zmiany i prawdopodobnie nastawiony egoistycznie. Jest to ktoś, komu trudno zrozumieć, że są różne sposoby przetwarzania i przyswajania informacji. Nie przyjmuje również do wiadomości, że jego sposób tłumaczenia może być wadliwy. Wyrządza wiele szkody w sytuacji, która mogłaby zostać rozwiązana dzięki zaledwie paru minutom cierpliwości.

Naśmiewanie się ze wszystkich dookoła i liczenie na to, że to zaakceptują

Istnieje duża różnica pomiędzy śmianiem się z kimś a wyśmiewaniem kogoś. Ci, którzy rozwinęli inteligencję emocjonalną, rozpoznają tę różnicę. Ale nie tylko to – potrafią wyczuć, kiedy żart jest powodem czyjegoś dyskomfortu.

Człowiek, który nie posiada inteligencji emocjonalnej skończy na obwinianiu innych. Będzie uważał, że jeśli drugiej osobie żart nie przypadł do gustu, to jest ona nadmiernie wrażliwa i “zgorzkniała”.

Nie zdaje sobie nawet sprawy, że jego dowcipy mogą nie być wcale takie śmieszne lub też być zwyczajnie obraźliwe. Nie rozumie także, że inni mogą się różnić i nie muszą przyjmować wszystkich żartów wybuchami śmiechu.

Odmowa wzięcia pod uwagę różnych opinii

Na dłuższą metę wszyscy zgadzamy się z tym, co nazywa się “systemem przekonań”. Są to pomysły biorące się z wykształcenia jakie otrzymaliśmy, jak również z naszych doświadczeń i wynikające z naszej własnej osobowości. Tworzymy koncepcję rzeczywistości, która służy nam za punkt odniesienia.

Jednak w niektórych przypadkach ten system przekonań może przyjąć postać skorupy. W tym przypadku nasz pogląd na świat nie jest owocem osobistego rozwoju, lecz raczej nierozpoznaną neurozą. Dlatego też każda opinia, która różni się od naszej, jest postrzegana jako zagrożenie, nawet przed dokonaniem analizy, czy jest istotna, czy też nie.

4. Obwinianie innych o nasze niepowodzenia

Ta cecha może być podsumowana poprzez sparafrazowanie biblijnego powiedzenia, że ​​niektórzy widzą źdźbło w czyimś oku, podczas sami nie widzą belki. Istnieją problemy, które są tylko nasze, ale są i takie, które dzielimy z partnerem, grupa osób lub rodziną.

Czasem w tym otoczeniu pojawiają się ludzie, którzy, gdy coś im się nie udaje, zrzucają winę na innych.

Jest to cecha jaka pozostała z braku poczucia bezpieczeństwa w okresie dzieciństwa. Osoba taka myśli po pierwsze, że błąd jest czymś fatalnym. Po drugie, celem jest określenie, kto jest winny, a nie dlaczego coś się nie udało.

Dla tych, których rozwój emocjonalny poszedł we właściwym kierunku, błąd jest postrzegany jako coś normalnego, coś, co po lepszym zrozumieniu będzie okazją do osobistego rozwoju. Zamiast szukać winnego, szukają przyczyn i rozwiązań.

5. Odczuwanie nienawiści do pracy jaką wykonujemy

Większość z nas spędza dużą część swego życia w pracy. To jest rzeczywistość, której nie możemy uniknąć. Chociaż nie jest to jedyny aspekt naszej egzystencji, to jednak zajmuje dużo czasu i energii i czymś niewłaściwym byłoby postrzeganie jej jako czegoś, co jest tylko przykrą koniecznością.

Każda praca, czy prosta, czy też trudna ma na nas wpływ. Kiedy staje się zadaniem, którego nienawidzimy i  nie możemy dłużej wytrzymać, nie ma powodu, aby to dalej robić. Każdy powinien powziąć postanowienie, że będzie szukał pracy, która pozwoli mu w jakiś sposób się rozwijać.

Inteligencja emocjonalna jest czymś, co można rozwijać. Dla niektórych będzie to łatwiejsze, dla innych bardziej skomplikowane. Ale  ​wszyscy ludzie mają prawo i obowiązek aby żyć lepszym życiem. Dlatego warto podjąć wysiłek, by zwiększyć nasz poziom inteligencji, którą będziemy mogli zastosować do wszystkich naszych działań.