Nasze umysły mają potencjał, by bezpośrednio wpływać na nasze życie, w takim stopniu, że wpływa to na nasze codzienne czynności, a nawet działania świadomości. Aby wyjaśnić siłę, jaką nasz umysł jest w stanie wywierać na świat wokół nas, jako odniesienie weźmiemy film pod tytułem Trauma. Pokazuje on różne okoliczności, w których rzeczywistość nie odpowiada prawdzie.
Ta produkcja Netflixa wzbudziła wiele kontrowersji. Film otrzymał zarówno pozytywną, jak i negatywną krytykę. Nie można jednak zaprzeczyć, że jest to produkcja, która bezpośrednio angażuje nas, widzów, zmuszając do głębokiego zastanowienia się nad wszystkim, co dzieje się na ekranie.
Przyjrzymy się bliżej tej historii z psychologicznego punktu widzenia.
Trauma: thriller pełen napięcia i akcji
Akcja rozgrywa się w Stanach Zjednoczonych. Pewna rodzina podróżuje, aby celebrować Święto Dziękczynienia z bliskimi. Zatrzymują się na stacji benzynowej. W pewnym momencie główny bohater Ray Monroe, grany przez Sama Worthingtona, przestaje zwracać uwagę na swoją córkę. Dziewczynka wpada do dołu na opustoszałym placu budowy i łamie rękę.
Joanne Monroe (matka), grana przez Lily Rabe, widzi wypadek i razem pomagają córce. Następnie zabierają ją do szpitala, miejsca, w którym znikają zarówno matka, jak i córka. Szpital twierdzi, że nie mają żadnego dowodu, że kiedykolwiek były przyjęte na oddział.
Film zaliczany jest do gatunku thrillerów psychologicznych. Mówiąc najogólniej, stara się wywołać w widzu stan ciągłego napięcia. W efekcie przenosi na nas te same emocje, których doświadcza główny bohater, gdy nie wie, co się dzieje z jego rodziną.
„Umysł człowieka jest zdolny do wszystkiego”.
-Joseph Conrad-
Kiedy rzeczywistość nie odpowiada prawdzie
Bohater próbuje znaleźć jakiekolwiek dowody wskazujące, że jego żona i córka zostały przyjęte na szpitalną izbę przyjęć. Jako widzowie uczestniczymy z nim w tym procesie.
- Na nagraniach wideo ze szpitala wyraźnie widać, że matka i córka wchodzą do środka i przeprowadzają procedury niezbędne do przyjęcia dziecka. Ojciec zaczyna ich szukać. W ten sposób widzowie mogą postawić się w roli bohatera i jego prób interpretacji wydarzeń.
- Sceny są realistyczne. Wiemy, że dzieje się coś dziwnego. Ponadto uważamy, że ojciec może mieć rację. Jest tak pomimo faktu, że oskarża się go o bycie niezrównoważonym: mężczyzna czuje, że istnieje przeciwko niemu spisek.
- Przez cały film widzimy, jak ojciec w pewnych momentach traci kontrolę. W końcu udaje mu się znaleźć żonę i córkę na niedostępnym parterze. Tutaj następuje zakończenie historii. Ray tak naprawdę ich nie znalazł. To tylko obraz, który stworzył jego umysł.
Film Trauma rzuca nam wyzwanie, abyśmy sami zdecydowali, jaka część tego, co widzieliśmy, jest prawdą, a co tylko wytworem wyobraźni ojca. Innymi słowy, musimy zdecydować, czy wszystko jest spiskiem przeciwko niemu, czy wszystko dzieje się w jego umyśle. Obie opcje budzą wątpliwości i dokładnie takie emocje, jakie reżyser chce, abyśmy odczuwali.
Zakończenie filmu Trauma
Jeśli jeszcze nie widziałeś tego filmu, zrób to, a następnie wróć do artykułu, aby kontynuować czytanie.
Ostatecznie dowiadujemy się, że wszystko było owocem wyobraźni bohatera. Mężczyzna zamordował swoją żonę i córkę, ale wolał stworzyć alternatywną rzeczywistość, która nie była prawdziwa. Zdołał nawet przekonać samego siebie, że wydarzenia, które widzieliśmy, naprawdę miały miejsce, a my jako widzowie również byliśmy bezpośrednio w nie zaangażowani. Ray doznaje ataku psychozy, który prowadzi do zabójstwa. Jest to coś, z czym nie chce się zmierzyć i co powoduje u niego halucynacje.
Według psycholog Cristiny Blanco zaburzenie psychotyczne może powodować upośledzenie funkcji poznawczych i urojenia oraz może tworzyć rzeczywistość równoległą. Idąc tym samym tropem, dr Pedro Sánchez Escobedo z Autonomicznego Uniwersytetu Jukatanu potwierdza rodzaj realizmu, jaki reakcja psychotyczna może prezentować w umyśle człowieka, zniekształcając go w ten sposób.
Znajduje to odzwierciedlenie w filmie. Trauma to świetny thriller psychologiczny, zarówno jeśli chodzi o samą fabułę, jak i interpretację postaci. Ponadto jest skrupulatnie sfilmowany i doskonale współgra z emocjami, które odczuwamy jako widzowie wydarzeń.
Bibliografia
Wszystkie cytowane źródła zostały dokładnie sprawdzone przez nasz zespół, aby zapewnić ich jakość, wiarygodność, trafność i ważność. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i posiadającą dokładność naukową lub akademicką.
- Cortés Ruiz, María José y Gutiérrez-Zotes, Alfonso y Valero Oyarzábal, Joaquín y Jariod Pàmies, Manel y Labad Alquézar, Antonio (2010). Delirios y su relación con el temperamento y carácter en pacientes con trastorno psicótico. Psicothema, 22 (1), 84-91. [Fecha de Consulta 20 de Agosto de 2021]. ISSN: 0214-9915. Disponible en: https://www.redalyc.org/articulo.oa?id=72712699014
- García García, A. (2011). Psicología y cine: vidas cruzadas. UNED. Madrid.
- Sánchez Escobedo, P. (2008). Psicología clínica. Manual Moderno. México.