Nasze dziedzictwo emocjonalne jest równie określone, jak nieprzejednane i imponujące. Czasami błędnie myślimy, że nasze życie rozpoczęło się, gdy po raz pierwszy zapłakaliśmy. Takie przekonanie jest mylne, ponieważ tak samo jak jesteśmy owocem połączenia jajeczka i plemnika, jesteśmy również produktem pewnej mieszaniny. Mieszaniny pragnień, fantazji, lęków i całej konstelacji emocji i percepcji. Zostały one zmieszane razem, aby dać początek nowemu życiu.
Obecnie zaczęto stosować koncepcję „powieści rodzinnej”. Od momentu narodzin dana osoba zaczyna pisać nową historię poprzez swoje czyny. Jeśli przyjrzysz się historiom każdego członka rodziny, znajdziesz istotne zbiegi okoliczności i wspólne cechy. Wydaje się nawet jakby każda z tych historii była rozdziałem jednej większej historii, napisanej przez różne pokolenia. Na tym właśnie polega dziedzictwo emocjonalne.
„Prawda bez miłości boli. Prawda z miłością leczy”.
-Anonim-
Ta sytuacja została pięknie przedstawiona w książce „Sto lat samotności”, której autorem jest Gabriel Garcia Marquez. Autor pokazuje w swojej książce, jak te same błędy są powtarzane przez kolejne pokolenia. Dzieje się tak, dopóki błąd nie stanie się rzeczywistością i zakończy się wraz z całym rodowodem. W szczególności dziedziczone po poprzednich pokoleniach są koszmary nocne, traumy i stłumione doświadczenia.
Dziedzictwo emocjonalne, które przechodzi z pokolenia na pokolenie
Dziedzictwo emocjonalne jest procesem, który przebiega bez naszej świadomości. Zazwyczaj nasze zakłopotanie lub strach wywołują sytuacje, które są ukryte lub mylące. Potomkowie kogoś, kto przeszedł nieleczoną traumę ponoszą ciężar jego stłumionego bólu. Czują obecność „czegoś dziwnego”, czegoś, co jak grawitacja ciągnie ich w dół, ale nie potrafią tego zdefiniować.
Na przykład wykorzystywana seksualnie prababka może pozostawić emocjonalny spadek wynikający ze skutków jej traumy, ale nie jej treść. Może się zdarzyć, że nawet jej dzieci, wnuki i prawnuki poczują echo pewnej nietolerancji wobec seksualności. Albo jawną nieufność wobec członków płci przeciwnej. Jej dziedzictwo emocjonalne może także przybrać formę poczucia beznadziejności, które nie nabiera kształtu.
Dowiedziono, że dziedzictwo emocjonalne może objawiać się jako choroba. Francuski psychoanalityk Francoise Dolto potwierdził ten wynik słowami: „Pierwsze pokolenie milczy, ale drugie pokolenie nosi to w swoim ciele”.
Podobnie jak dobrze jest nam znana „zbiorowa nieświadomość”, istnieje także „rodzinna nieświadomość”. W tego rodzaju nieświadomości rezydują wszystkie te stłumione, niewypowiedziane doświadczenia. Przeżycia, które w jakiś sposób zostały uciszone, ponieważ stanowiły temat tabu.
Może to być np. samobójstwo, aborcja, choroba psychiczna, morderstwo, bankructwo, nadużycia itd. Trauma ma tendencję do powtarzania się w następnym pokoleniu, dopóki nie zostanie zauważona i odpowiednio potraktowana.
Fizyczne i emocjonalne niewygody, które wydają się nie mieć żadnego wyjaśnienia, mogą być wezwaniem do uświadomienia sobie tych tajemnic lub stłumionych prawd. Tajemnic, które mogą nie być częścią Twojego życia, ale życia jednego z Twoich przodków.
Jak zrozumieć dziedzictwo emocjonalne
To naturalne, że w obliczu traumatycznego doświadczenia ludzie próbują je zapomnieć. Może wspomnienie jest zbyt bolesne. Może myślą, że nie będą w stanie cierpieć i pokonać tych wspomnień. Być może sytuacja zagraża godności, na przykład w przypadku wykorzystywania seksualnego. Dlatego, mimo że dana osoba jest ofiarą, postrzega to jako wstyd. Lub po prostu nie chce być osądzana przez innych. Właśnie dlatego przykre wydarzenie lub fakt zostają pogrzebane i uważa się za właściwe, aby go ponownie nie przeżywać.
Ten rodzaj zapomnienia jest iluzoryczny. W rzeczywistości nic nie zostaje zapomniane. Pamięć została po prostu stłumiona. Z kolei wszystko, co jest tłumione, powraca, w taki czy inny sposób. Najprawdopodobniej powróci, powtarzając się.
Oznacza to, że rodzina, która ucierpiała przez samobójstwo jednego z jej członków, prawdopodobnie odczuje cierpienie z tego powodu tego ponownie w następnym pokoleniu. Jeśli dane zdarzenie nie zostało na początku zauważone i zaakceptowane, będzie się unosić jak duch. W końcu jednak prędzej czy później pojawi się ponownie. To samo dzieje się z każdym rodzajem traumy.
Od zrozumienia do akceptacji
Każdy z nas musi się wiele dowiedzieć o swoich przodkach. Dziedzictwo emocjonalne, które nam przekazali jest o wiele szersze, niż zakładamy. Czasami nasi przodkowie krzywdzą nas, a my nawet nie wiemy dlaczego.
Może nie być tajemnicą, że pochodzimy z rodziny, która przeszła wiele perypetii, ale możemy nie wiedzieć, jaka jest nasza rola w tej opowieści, której jesteśmy częścią, kolejnym rozdziałem. Prawdopodobnie nasza rola została nam przypisana bez naszej wiedzy. Musimy utrwalać, powtarzać, chronić, zaprzeczać lub ukrywać ślady tych wydarzeń, które zostały zamienione w sekrety.
Wszystkie informacje, które możemy zebrać na temat naszych przodków to najlepsze dziedzictwo, jakie możemy otrzymać. Warto dowiedzieć się, skąd pochodzimy, kim byli ci ludzie, których nie poznaliśmy, ale którzy są genezą tego, kim jesteśmy. To fascynująca droga i nie można się na niej zgubić.
Podejmując to wyzwanie, robimy ważny krok w kierunku głębokiego zrozumienia. Odkryte i przyjęte dziedzictwo emocjonalne to sposób na bliższe zrozumienie naszej prawdziwej roli w świecie.