Traktuj swoje dzieci tak, jak sam chciałbyś być traktowany. Stłum ich lęki, nazwij te emocje, które same nie wiedzą jak wyrazić, poświęcaj im czas, pozwól im marzyć oraz spraw, żeby poczuły kim są naprawdę: najcenniejszymi osobami w Twoim świecie.
To ciekawe jak wiele matek i ojców w dzisiejszych czasach patrzy na wychowywanie dzieci z pewnym lękiem.
Zaczytują się w podręcznikach psychologicznych, uczą najnowszych teorii oraz szukają odpowiedzi na każdy problem w Internecie oraz od przyjaciół – rodziców lub nie – którzy znani są w towarzystwie jako guru wychowywania dzieci. Ci rodzice zapominają w pewien sposób, że należy posłuchać czegoś o wiele bardziej cennego: swojego naturalnego instynktu.
Dzieci nie chcą, aby się na nie krzyczało i nie rozumieją wyrzutów; Twoje dzieci zasługują na wysłuchanie, cierpliwość oraz czułość, ponieważ nie są one po to, by zostać “zdominowane”, są po to by je kochać.
Instynkt macierzyński czy naturalna zdolność ojca do wyczuwania potrzeb własnego dziecka to bez wątpienia najlepsza strategia, jeśli chodzi o wychowywanie. Dziecko przychodzi na świat z wrodzoną życzliwością, dlatego zasługuje na to, by być traktowane z szacunkiem.
Zastanów się nad tym.
Dzieci powinny być traktowane z miłością i bez lęku
Są matki i ojcowie, którzy obawiają się zawieść w roli rodzica. Myślą, że są nieudacznikami, jeśli nie zapewnią dzieciom najlepszego przyjęcia urodzinowego, nie umieszczą w najlepszej szkole lub nie kupią ubrań najlepszej marki. Aspirują do tego, by zaoferować im to, czego sami nigdy nie mieli.
To jasne, że każdy jest wolny kiedy przychodzi do tego jak wychować własne dziecko, jednak często zapominamy o tym jakie tak naprawdę są dzieci oraz co dzieje się w ich głowach. Myślimy tylko o tym co im zaoferować, bez uprzedniego zastanowienia się, czego tak naprawdę one potrzebują: nas.
- Dziecko nie jest miniaturowym dorosłym; to osoba która musi zrozumieć świat poprzez Ciebie oraz Twoje serce.
- Dziecko zawsze będzie działało kierowane potrzebą, a nie manipulacją czy złośliwością, jak dorosły. Musimy być wyczuleni na te potrzeby.
- Przede wszystkim, dziecko musi być traktowane z czułością. Nasze dzieci tak naprawdę nie potrzebują markowych ciuchów czy zabawek elektronicznych, którymi mogą bawić się w samotności. Potrzebują Twojego czasu, Twojego autorytetu, przytulenia na dobranoc oraz ręki, kiedy przechodzą przez ulicę.
Samoregulujące się wychowywanie: rozumienie i towarzyszenie
Samoregulujące się wychowanie oparte jest na teoriach przywiązania sformułowanych przez psychiatrę Wilhelma Reicha. Przedstawiają one serię kluczowych zasad, poprzez które można łatwiej znaleźć kontakt z dzieciństwem oraz potrzebami dziecka.
Ciekawą rzeczą jest to, że samoregulacja rozumiana jest tu jako synonim życia, potrzebę nawiązania pierwszego kontaktu z naszą własną złożonością, by zrozumieć, że również dziecko posiada swoje potrzeby. Posiada też wewnętrzne sprzeczności czasami wykreowane przez społeczeństwo, które nie rozumie dzieci.
Kluczowe zasady samoregulującego się wychowania
Samoregulujące się wychowanie mówi nam, że osoba, która traktowane była z szacunkiem w dzieciństwie oraz widziała jak rodzice odnosili się do siebie i do niej z życzliwością i zrozumieniem, sama staje się dorosłym pełnym szacunku wobec innych.
To wszystko pięknie brzmi, jednak jak to osiągnąć? W jaki sposób samoregulujące się wychowanie uczy nas, by ofiarować światu szczęśliwych dorosłych?
- Dziecko musi czuć się rozumiane oraz wspierane, szczególnie w trudnych momentach. Jeśli pojawia się frustracja, dziecko to przestanie czuć się zaadaptowane oraz połączone ze światem.
- Musimy wychowywać ze zdrowym przywiązaniem opartym na miłości i bliskości. W ten sposób dziecko stopniowo będzie czuć się wystarczająco pewnie, by skierować swoje kroki w stronę niezależności.
- Głos dziecka musi być zawszy wysłuchiwany, ono również powinno być brane pod uwagę kiedy się śmieje lub kiedy płacze, kiedy o coś pyta lub kiedy coś sugeruje.
- Samoregulujące się wychowanie odnosi się również do etapów dzieciństwa, m.in. aby nie rozpoczynać intelektualnej edukacji u dzieci poniżej 7 roku życia. Wczesny etap dzieciństwa powinien opierać się na odkrywaniu poprzez zabawy i gry.
- Nawiązywanie kontaktu ze swoim otoczeniem za pomocą pięciu zmysłów oraz ich relacje z dziećmi w swoim wieku poprzez zabawę daje również nam interesującą okazję do obserwowania i docenienia ich rozwoju psychospołecznego.
Niemniej jednak i niezależnie od tego jaką metodę wychowywania dzieci obraliśmy, nie możemy zapominać o czymś tak podstawowym jak traktowanie ich kierując się magiczną i niepokonaną formułą: miłością.