Pod szarym i melancholijnym niebem, pod którym rozgrywa się fabuła powieści „Dolores Claiborne”, Stephen King zbudował wielowymiarową tragedię. Sama książka jest na wiele sposobów powiązana z inną powieścią tego autora, zatytułowaną „Gra Geralda”.
Najprawdopodobniej pierwotnie obie pozycje miały stanowić część tej samej powieści zatytułowanej „In the Path of the Eclipse”. I chociaż „Gra Geralda” została napisana jako pierwsza, została wydana dopiero w 2017 roku.
„Dolores Claiborne” to horror, ale nie nadprzyrodzony. Wszystkie elementy opowieści powstają w wyniku codziennych okropności, takich jak alkoholizm, przemoc na tle płciowym, poniżanie, odczłowieczanie, wykorzystywanie pracowników i dzieci.
Sama powieść doczekała się także udanej ekranizacji. Grana przez Kathy Bates Dolores Claiborne była opiekunką Very Donovan (Judy Parfitt), wątłej staruszki, która zmarła po upadku ze schodów. Detektyw Mackey (Christopher Plummer) jest gotów za wszelką udowodnić Dolores, że maczała ona w tym wydarzeniu palce.
W tym wszystkim są jednak pewne istotne precedensy. Detektyw Mackey badał również „przypadkową” śmierć męża Dolores (granego przez Davida Strathairna). Jest pewien, że pani Claiborne także zamordowała go, ale prawie dwadzieścia lat wcześniej.
Po otrzymaniu wieści na temat aresztowania swojej matki Selena (grana przez Jennifer Jason Leigh) wraca natychmiast do domu z dzieciństwa i miejsca wielu traumatycznych wspomnień zarówno dla niej, jak i dla Dolores.
Fabuła opowieści o Dolores Claiborne
Dolores Claiborne to klasyczna powieść Stephena Kinga, zekranizowana w 1995 roku przez Taylora Hackforda. Przedstawia ona czytelnikom historię matki, która nie cofnie się przed niczym, by wnieść nadzieję do życia swojej córki.
Dolores Claiborne pracowała dla Very Donovan przez ponad 20 lat. Jej praca nie była łatwym zadaniem. Na przykład Vera nieustannie żądała, aby Dolores wieszała każde prześcieradło na sześciu kołkach zamiast pięciu i zawsze w najwyższym punkcie ogrodu. Musiała powtarzać ten rytuał przez cały rok.
Po powrocie Seleny matka i córka wróciły do zrujnowanego domu rodzinnego. Widzimy, jak Selena pali papierosy, pije alkohol i bierze tabletki, aby kontrolować poziom swojego stresu.
Nowe otoczenie wywołuje jej wielki niepokój podsycającą dodatkowo urazę, którą żywiła wobec swej matki. Podejrzewa ona, że miało to coś wspólnego ze śmiercią jej ojca, który wpadł do zapomnianej przez wszystkich studni w chwili całkowitego zaćmienia Słońca.
Całkowite zaćmienie Słońca
Podczas gdy Selena pomaga matce „na swój sposób”, Dolores Clairborne pomaga jej uwolnić wspomnienia wykorzystywania seksualnego, jakiego doznała jako dziecko z rąk swego ojca. W wyniku tego postępku i kradzieży wszystkich oszczędności przeznaczonych na wysłanie Seleny na uczelnię wyższą, został on zamordowany przez Dolores.
Korzystając z całkowitego zaćmienia Słońca, które wydarzyło się tego określonego dnia, opracowała ona doskonały plan, aby zamaskować swój czyn przed dochodzeniem prowadzonym przez policję.
Teraz, dwadzieścia lat później, detektyw, który prawie ją wtedy ujął, wrócił ponownie na miejsce kolejnej zbrodni, by zbadać śmierć Very Donovan. Jest zdeterminowany, by rozwikłać zagadkę. Zbliża się do emerytury i nie chce pozostawiać po sobie niedokończonych spraw.
Dolores Claiborne – matka, która chce chronić swoją córkę
Dolores jest matką, która jest oddana wszystkim tym kwestiom, co uważa za szczęście swojej córki. Jednak w tym samym czasie musi zmierzyć się z faktem, że nie ma żadnej naturalnej zdolności do przekazania jej swojej postawy.
W rzeczywistości cała historia nabiera intensywności, gdy ta emocjonalna blokada staje się ewidentna. Wygląda na to, że Dolores po prostu próbowała usunąć wszystkie swoje emocje ze swojego życia, aby zmniejszyć drążący ją ból.
Ojciec to osoba, której po prostu nie możemy zrozumieć. Pojawia się jako ktoś, kto wręcz eliminuje wszelkie emocje wokół siebie. Jego postać tylko zaprasza do odrzucenia innych i pokazuje nam, że niektórzy ludzie wciąż nie ukończyli procesu humanizacji. W rzeczywistości w filmie ma on tylko pomóc widzowi zrozumieć trudną relację między matką i córką oraz ich późniejsze zachowanie.
Kobiety w świecie zdominowanym przez mężczyzn
Kobiety w filmie muszą egzystować w świecie pełnym mężczyzn, którzy starają się je podzielić i uciszyć. Przedstawia on sposób, w jaki patriarchalne społeczeństwo ignoruje starsze kobiety, dopóki nie zrobią czegoś pozornie ohydnego.
Te kobiety są niedoceniane na każdym kroku, a siła, którą znajdują w sobie, często pochodzi z ich relacji z kobietami, które je otaczają. Film skupia się na tej dynamice, którą wszyscy widzieliśmy setki razy w prawdziwym życiu.
W ten sposób Dolores Claiborne w końcu ma szansę powiedzieć córce prawdę. Selena zdaje sobie sprawę z siły swojej matki, słuchając jej wyznania. Dolores straciła prawie wszystko, próbując uchronić córkę przed mężczyzną, który się nad nią znęcał.
To ćwiczenie uczciwości pozwala Verze zobaczyć siebie w swojej własnej matce i zobaczyć, że są w zasadzie jednością. Przybyły w to samo miejsce, aby poradzić sobie z wszystkimi nadużyciami i bólem.
Kathy Bates to idealna aktorka do roli kobiety takiej jak Dolores Claiborne. Bates wciela się w rolę swej bohaterki tworząc postać równie zaciekłą, co tragiczną. Jennifer Jason Leigh z finezją radzi sobie z powolnym upadkiem Seleny. Szaleńczy związek Seleny i Dolores napędza cały film, co jest podkreślone przez burzliwą przyjaźń między Verą i Dolores.
Rola Very jest również doskonała i przypomina, że kobiety dają się wciągnąć w różnego rodzaju sytuacje. Wszystkie trzy kobiety stawiają opór światu, który uczynił je ofiarami. Ale, jak zauważa Vera, „czasami bycie suką jest wszystkim, czego kobieta musi się trzymać”.
Finałowa scena wręcz kipi od różnych emocji
Film zbliżając się do końca sugeruje nam zupełnie inne zakończenie, w którym Selena weźmie się w garść i opanuje. To, czego potrzebuje widz to wielka, sentymentalna fala grania na emocjach.
Zamiast tego otrzymujemy ciągłą atmosferę chłodu, nieco złagodzoną sugestią, że dystans między matką a córką nieco się skrócił.
Chociaż nie jest to koniec satysfakcjonujący emocjonalnie, jest niezwykle realistyczny. Ale ten film opowiada o rodzinnych horrorach, które odcisnęły piętno na naszych sercach i emocjach. Nawet gdybyśmy chcieli innego zakończenia, otrzymujemy realistyczne i szczere rozwiązanie tej opowieści.