Zamknij oczy i wyobraź sobie krainę Nigdy-Nigdy. Wendy to dziewczynka, która opiekuje się postaciami w tym fantastycznym świecie. Jest w stanie zrobić to, czego Piotruś Pan nie ośmiela się uczynić, która podejmuje ryzyko i odpowiedzialność oraz zawsze stara się dogadzać reszcie. Jednak często znajduje się z boku. Otwórz znowu oczy: czy to Ci coś przypomina?
To metafora, która pokazuje jak często staramy się dogadzać innym zapominając o nas samych oraz o tym, czego tak naprawdę pragniemy. W ten sposób bardzo łatwo powiedzieć “tak” propozycjom, które wydają się być trywialne lub bardzo poważne. Może to być wyjście na kawę, kiedy tak naprawdę nie mamy na to ochoty lub istotne decyzje, takie jak ślub, wybór studiów czy posiadanie dzieci.
Wybieramy ścieżkę, która na krótką metę wydaje się być prostsza, unikając konfliktów lub ignorując to, co posiadamy. Wolimy zapłacić pewną cenę zamiast mieszać się w sprzeczkę czy dodawać zmartwień do i tak już długiego dnia. Jednakże to, co tak naprawdę robimy, to nie doceniamy ceny, jaką musimy za to zapłacić na dłuższą metę.
“Wystarczyło, żeby mnie dotknął, aby moje łzy przemieniły się w westchnienia, a mój gniew w pożądanie. Jak usłużna jest miłość; przebacza wszystko. ”
-Isabel Allende-
Boimy się mówić “nie” i wolimy dogadzać, aby nie zostać odrzuconymi lub by nikogo nie rozczarować. Jednak co się z nami dzieje?
Irracjonalne przekonanie: Potrzebuję miłości i akceptacji
Psycholog Albert Ellis, który stworzył racjonalną terapię emocjonalną mówi o jedenastu powszechnych irracjonalnych przekonaniach, które rozpraszają wszystkie inne myśli oraz emocje, zamieszkujące nasz umysł. Kreślą nasz horyzont jako ponure miejsce oraz wywołują uczucia lekkiego dyskomfortu.
Jedno z tych przekonań mówi: “Potrzebuję miłości i akceptacji wszystkich, którzy mnie otaczają” lub “muszę być kochanym oraz wzbudzać uznanie wszystkich ważnych osób wokół mnie”. W różnym stopniu to przeświadczenie zakorzenione jest niemal we wszystkich ludziach oraz prowadzi do tego, że zaczynamy dogadzać innym.
To przekonanie jest irracjonalne, ponieważ nie sposób być akceptowanym przez wszystkich. Jeżeli potrzebujemy stałych wyrazów uznania, zawsze będziemy martwić się o to, czy nas zaakceptują czy nie oraz w jakim stopniu ludzie nas lubią.
To nierealistyczne myśleć, że każda osoba na świecie będzie uważać nas za sympatyczne osoby. Z drugiej strony, bycie lubianym przez wszystkich wymagałoby od nas takich nakładów pracy, że zapominalibyśmy o własnych potrzebach.
“Na szczęście posiadamy siłę, by być sami oraz odwagę, by zaryzykować bycie razem.”
Musimy pozbyć się naszej nadmiernej potrzeby bycia akceptowanym oraz stale dogadzać innym. Lepiej szukać akceptacji własnych czynów i zachowań płynącej z naszego serca.
Ludzie, którzy starają się dogadzać innym
Usłużna osoba zwykle zaspokaja potrzeby innych lub próbuje im dogadzać na każdym kroku. Innymi słowy, on lub ona przejawia mniej więcej stałą tendencję to spełniania zachcianek innych, nawet własnym kosztem.
Jednak jeżeli ktoś zawsze ulega wymaganiom innych osób, nie umacnia on swojej pozycji, ani nie broni własnych interesów. Raczej poddaje się wyborom innych, bez dbania o te osobiste. Oto kilka cech osoby, która stara się dogadzać innym:
- Perfekcjonizm. Pragnienie robienia rzeczy w sposób idealny prowadzi do poczucia winy, kiedy rzeczy nie idą po naszej myśli, szczególnie jeśli wchodzi w to dogadzanie innym. Usłużna osoba jest zwykle perfekcjonistą i nie zdaje sobie sprawy, że właśnie takie podejście prowadzi do poczucia frustracji.
- Czuje się niezastąpiona. Osoba, która stale pragnie dogadzać innym, chce się czuć niezastąpiona dla ludzi, którzy ją otaczają, ponieważ właśnie to sprawia, że czują się akceptowane, szanowane i kochane.
- Miłość to poświęcenie. Rozumieją, że miłość oznacza poświęcenie oraz rezygnują z siebie, by oddać się relacjom romantycznym i rodzinnym. Kiedy czują dyskomfort, akceptują go jako naturalną konsekwencję więzi z innymi osobami.
- Unika konfliktów. Próbowanie stale dogadzać innym oznacza unikanie konfliktów. To dlatego usłużna osoba omija konflikty z daleka, mówi innym, że mają rację oraz przeprasza za wszystko, jeśli tylko zostanie przez to zaakceptowana.
- To ludzie, którzy poświęcają się dla szczęścia innych do momentu, kiedy już sami nie wiedzą co czyni ich szczęśliwymi. Nie wyrażają swoich uczuć oraz zamykają się w sobie tak bardzo, że kończą bez posiadania własnych myśli czy wyrażania ich.
“Nieważne jak bardzo cię kochają, lecz w jaki sposób to robią.”
-Walter Riso-