Dlaczego nie mogę powiedzieć co czuję?

Dlaczego nie mogę powiedzieć, co czuję? Czy to ci się przytrafia i nie rozumiesz dlaczego? Nie przegap poniższego artykułu, aby poznać możliwe przyczyny!
Dlaczego nie mogę powiedzieć co czuję?

Ostatnia aktualizacja: 05 grudnia, 2020

„Dlaczego nie mogę powiedzieć, co czuję?” Czy kiedykolwiek zadawałeś sobie to pytanie? Teren emocji nie zawsze jest łatwy do opanowania. Są ludzie, którzy mają możliwość wyrażania siebie i dzielenia się emocjami z innymi w sposób spontaniczny, bez wysiłku. Są jednak inni, którym znacznie trudniej jest wyrazić swoje emocje. Dlaczego tak się dzieje?

W tym artykule postaramy się zbadać możliwe przyczyny, które utrudniają nam wyrażanie emocji, a także konsekwencje z tym związane. Jeśli więc zastanawiasz się czasem pytając: “Dlaczego nie mogę powiedzieć, co czuję?”, dokładnie zapoznaj się z tymi informacjami!

Kobieta z poduszką na kanapie

Dlaczego nie mogę powiedzieć, co czuję?

Dlaczego ludziom tak trudno jest wyrazić to, co czują? Zanim odpowiemy na to pytanie, spróbujmy zdefiniować pojęcie emocji. Według Fernándeza, Zubiety i Páeza (2001) emocja jest złożonym zjawiskiem o centralnych wymiarach i subiektywnym doświadczeniu, z komponentami ekspresyjnymi, motorycznymi i fizjologicznymi”.

Zatem emocje są złożonymi procesami, które przejawiają się w naszych myślach, pragnieniach i działaniach, i które nie zawsze są łatwe do opanowania lub zrozumienia. Logiczny jest więc wniosek, że nie wszyscy ludzie wiedzą, jak werbalizować lub wyrażać to, co czują.

Przyczyny mogą się wiązać z różnymi aspektami lub problemami. Poniżej opisujemy najczęstsze z nich:

Tłumienie emocji

Według Fernándeza, Zubiety i Páeza (2001) tłumienie emocji implikuje styl unikania lub nie konfrontowania się ze stresującymi wydarzeniami. To zjawisko tłumaczy się również jako hamowanie reakcji afektywnej. W ten sposób tłumienie emocji byłoby odpowiedzią na nurtujące nas pytanie, dlaczego nie mogę powiedzieć, co czuję.

Warto również wspomnieć, że tłumienie emocji może z kolei uruchamiać różne postawy i zachowania. Jednym z przykładów może być niemożność zmierzenia się z tym, co się z nami dzieje (wewnętrznie i zewnętrznie).

Jest to w pewnym sensie styl radzenia sobie z problemami, który może być tymczasowy lub trwały. Dlatego można by pokusić się o wniosek, że tłumienie emocji jest „nadrzędną przyczyną” trudności w wyrażeniu tego, co czujemy. Ale co może się kryć za tym problemem? Rozważmy kilka pomysłów.

Brak asertywności to jedna z przyczyn, dla których nie mogę powiedzieć, co czuję

Kolejną cechą, która wyjaśniałaby, dlaczego trudno nam powiedzieć, co czujemy, jest brak asertywności. Ale czym jest asertywność? Według Matsona i wsp., 1980; Bornstein i in., 1977 oraz Romano i Bellack, 1980, cytowanych w Caballo (1983), to konkretna umiejętność społeczna.

Inni autorzy, tacy jak Alberti i Emmons (1978), dają nieco więcej informacji i precyzyjniej definiują tę umiejętność. Otóż jest to „postępowanie, które pozwala człowiekowi działać w oparciu o jego najważniejsze interesy, bronić się bez niewłaściwego niepokoju, swobodnie wyrażać szczere uczucia lub korzystać z praw osobistych bez zaprzeczania praw innych”.

Ta definicja tłumaczy, dlaczego brak asertywności może stanowić przeszkodę w wyrażaniu tego, co czujemy. Asertywność, podobnie jak wiele innych umiejętności w psychologii, można wypracować i wzmocnić. W tym celu dobrą opcją jest psychoterapia, a także grupy terapeutyczne, których celem jest wzmocnienie umiejętności społecznych.

„Kiedy mówisz„ tak ”innym ludziom, upewnij się, że nie mówisz„ nie ”sobie”.

-Paulo Coelho-

Nadmierna nieśmiałość

Nieśmiałość ma również wiele definicji. W dziedzinie psychologii autorzy tacy jak Pilkonis (1977) zdefiniowali ją jako „tendencję do unikania interakcji społecznych i nieumiejętność uczestniczenia w sytuacjach społecznych”.

Wiemy jednak, że nieśmiałość wpływa nie tylko na relacje z innymi, ale także na wyrażanie tego, jak się czujemy.

Dlatego nadmierna nieśmiałość mogłaby również odpowiedzieć na pytanie „dlaczego nie mogę powiedzieć, co czuję?”. Podobnie jak asertywność, można również popracować nad nieśmiałością, a to może pomóc nam wyrazić w szerszy (i lepszy) sposób to, co czujemy. Jednak nieśmiałość jest cechą osobowości, która, jeśli nauczymy się jak sobie z nią radzić, nie zawsze musi być szkodliwa.

„Byłam najbardziej nieśmiałym człowiekiem, jakiego kiedykolwiek wymyślono, ale miałam w sobie lwa, który nie chciał się uciszyć”.

-Ingrid Bergman-

Nie mogę powiedzieć, co czuję...

Konsekwencje niewyrażania emocji

Według psycholog Angeli Corona tłumienie lub ukrywanie emocji może spowodować, że będziemy się izolować od innych. Corona dodaje, że niewyrażanie tego, co czujemy, uniemożliwi swobodny przepływ naszych uczuć, co może doprowadzić do powstania wewnętrznej blokady.

Negatywne skutki zdrowotne

Z drugiej strony badanie przeprowadzone w 2019 roku przez The Nort American Menopause Society, w którym uczestniczyły 304 kobiety, wykazało, że wyciszanie tego, co czujemy, może mieć negatywny wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne. Ponadto może zwiększać ryzyko udaru mózgu u kobiet.

Logicznie rzecz biorąc, każdy przypadek stanowi odrębny świat i nie można go uogólniać. Uważamy jednak, że należy tutaj wspomnieć o bardzo ważnej sprawie. Mianowicie o tym, że najzdrowsze dla każdego byłoby znalezienie sposobu nie tylko na wyrażenie, ale także na zarządzanie i kierowanie naszymi emocjami.

Idealnie byłoby, gdyby każda osoba mogła odnaleźć swoją drogę, czy to poprzez sztukę, literaturę, własną ekspresję werbalną, ciało czy inne kanały.

„Kiedy wyrażam to, co myślę i czuję, uwalniam umysł i uzdrawiam swoje ciało”.

-Walter Riso-


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Caballo, V. (1983). Asertividad: definiciones y dimensiones. Estudios de Psicología, 13: 53-62.
  • Fernández, I., Zubieta, E. y Páez, D. (2001). Emocionarse en Latioamérica. Sociotam, XI, 1.
  • Matson, J.L., Kazdin, A.E. y Esveldt-Dawson, K. (1980). Training interpersonal skills among mentally retarded and socially dysfuncional children. Behavior Research and Therapy, 18: 419-427.
  • Pilkonis, P.A. (1977a). Shyness, public and private, and its relationship to other measures of social behaviour. Journal of Personality, 45: 585-595.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.