Decyzje są subiektywne, a nie idealne. To stwierdzenie wydaje się oczywiste, ale jest nie do przyjęcia, gdy w naszych żyłach płynie perfekcjonizm.
Wszyscy wiemy, jak ważne jest podejmowanie decyzji w naszym życiu, czy to na poziomie rodzinnym, zawodowym, zdrowotnym czy finansowym. Podejmowane przez nas decyzje zmieniają zarówno sytuację, w której żyjemy, jak i sytuację, w której będziemy żyć w przyszłości. Tym bardziej więc powinniśmy zrozumieć, dlaczego nasze decyzje są subiektywne.
Zdolność do podejmowania decyzji jest ceniona w wielu procesach selekcji personelu. I nie dotyczy to tylko niewielkiej grupy zawodowej, ponieważ ta zdolność jest niezbędna na wielu stanowiskach.
Z drugiej strony istnieje ważna przeszkoda, którą znajdujemy po drodze i która stwarza trudności w podejmowaniu decyzji. Chodzi tu o tendencję do klasyfikowania różnych zjawisk w ramach dychotomii „dobra i zła”. Taka klasyfikacja sugeruje, że zawsze należy dokonać osądu. Ten jednak nie zawsze jest konieczny.
Decyzje mogą należeć od najprostszych, takich jak wybór posiłku, aż do najbardziej złożonych, takich jak decyzja o oddaniu nerki. Mimo to nadal istnieje dychotomiczna klasyfikacja, która polaryzuje obie decyzje, sugerując w ten sposób osąd, który nie zawsze jest poprawny. W wielu przypadkach tak naprawdę to nie decyzje, ale kontekst ustawia je na skali trudności.
To kontekst sprawia, że decyzje są subiektywne
Dla ojca decyzja o oddaniu lub nie oddaniu nerki synowi może być bardzo prosta. Z drugiej strony ten sam ojciec może się długo zastanawiać, jakie meble kupić do salonu. W tym kontekście odróżniamy trudność podjęcia decyzji od trudności wykonania tego, co zdecydowaliśmy.
Nie wiemy, czym jest dobro i zło, ale podejmujemy decyzje na ich podstawie.
Idąc tym tokiem rozumowania, jeśli decyzje nie są dobre i / lub złe, to jakie są? Decyzje są subiektywne, właściwe, osobiste, indywidualne, wspólne i wolne.
Decyzje pozwalają nam żyć życiem, w którym chcemy żyć, poprzez nasze decyzje wydajemy karty z naszej własnej unikalnej talii. Ale nawet jeśli w teorii wszystko jest jasne, zawsze mamy tendencję do ulegania strachowi przed wyborem tej opcji, która nie wydaje się nam najlepsza.
Perfekcjonizm a decyzje subiektywne
Paradoks perfekcjonizmu polega na tym, że perfekcjonizm nie jest doskonały. Perfekcjonizm oznacza, że nigdy nie jesteśmy zadowoleni z naszych dokonań ani z naszych wyników. Perfekcjonista będzie miał również dodatkową trudność, aby uznać projekt za zakończony. Zrobi to tylko dlatego, że wymaga tego pewien konkretny czynnik związany z tym projektem, taki jak data dostawy. Ale jeśli ten czynnik nie istnieje?
Decyzje mogą być nieskończonymi łańcuchami wyników, które nie mają końca: każda decyzja może dać miejsce kolejnej decyzji. Zamierzamy kupić samochód, wybieramy markę, model, kolor, metodę płatności … W ten sposób decyzje mogą tworzyć bardzo liczne ogniwa w łańcuchach i stanowić początek bardzo długich procesów.
Perfekcjoniści dążą do tego, aby każda podjęta decyzja była idealna, chcąc zapewnić rezultat, którego już nie można poprawić. Ale niestety każda decyzja ma podwójne oblicze. W ten sposób każda przedstawia pozytywną i negatywną stronę, które oznaczają „wygrywanie” i „odpuszczanie”.
Tak więc trwanie w wewnętrznej debacie na temat tego, która decyzja jest lepsza od drugiej, szukając zarówno dobra, jak i zła a także oczekiwanego rezultatu, powoduje wysoki poziom cierpienia. Ponadto znacznie utrudnia robienie postępów bez niepokoju.
„Ryzyko błędnej decyzji jest lepsze niż horror niezdecydowania”
-Maimonidy-
Jak uniknąć perfekcjonizmu w podejmowaniu decyzji
Jak powiedzieliśmy, podejmowanie decyzji to wysoko ceniona umiejętność. I bardzo potrzebujemy tej umiejętności, aby wreszcie odnaleźć spokój w naszym życiu.
Aby zapobiec blokowaniu tej zdolności przez perfekcjonizm, który stanie się prekursorem wysokiego poziomu lęku, trzeba położyć większy nacisk na wychowanie. Jak zawsze, to niezbędny sposób na zdrowy i funkcjonalny rozwój. Co zatem mogą zrobić rodzice, aby sprzyjać podejmowaniu decyzji przez ich dzieci:
- Delegować odpowiedzialność na dzieci. W miarę rozwoju dzieci chętnie podejmują się nowych obowiązków. Stopniowe wywiązywanie się z tych odpowiedzialności spowoduje stymulację ich wzrostu w wielu obszarach.
- Unikać nadopiekuńczości. Nadmierna ochrona dzieci, aby zapobiec jakiemukolwiek ich cierpieniu traci sens, kiedy uniemożliwiamy dzieciom konfrontację z błędem.
- Asystować dzieciom w momencie popełniania błędu. Błąd jest sposobem uczenia się. Chociaż wielu rodziców się ich boi i nieustannie dokonuje projekcji swoich lęków na dzieci, błędy są tak samo niezbędne jak sukcesy. Towarzyszenie dzieciom zamiast stosowania kary w czasie chwil porażki pomoże ostatecznie dziecku zmierzać we właściwym kierunku.
- Zachęcać do refleksji, cierpliwości i wyceny opcji. Musimy pomóc dzieciom zmniejszyć impulsywność a zwiększyć cierpliwość. I nie tylko teoretycznie, ale praktycznie okazując cierpliwą postawę do dziecka. Taka postawa sprzyja poświęceniu odpowiedniego czasu na zastanowienie się, co pozwoli na bardziej rozsądne podejmowanie decyzji.
„Człowiek, który chce wszystko wyraźnie dostrzec przed podjęciem decyzji, nigdy nie zdecyduje”.
-Henry F. Amiel-
Podsumowując…
Wszystkie te wskazówki sprzyjają temu, żeby dzieci mogły dorastać z bardzo korzystnym poziomem zaufania do siebie i poczucia własnej wartości. W ten sposób nie otrzymują bowiem żadnego negatywnego wzmocnienia, gdy same starają się przejąć stery swojego życia. Dzięki temu z kolei zwiększa się ich autonomia i pewność siebie.
Wręcz przeciwnie, okazywanie gniewu wobec decyzji, których jako rodziców nie podzielamy, karanie za nieudaną próbę lub unieważnienie decyzji spowoduje u dziecka zerwanie relacji między tym, czego pragnie a tym, co musi zrobić.
Zawsze powinno się zastanawiać, czego chce, czego potrzebuje i czego pragnie. Podsumowując, poparcie dla decyzji innych osób i poparcie dla ich konsekwencji jest niewątpliwie o wiele zdrowsze niż strach przed pomyłką, nie wiedząc nawet, co oznacza pomyłkę dla drugiej osoby.
«Niech twoje decyzje odzwierciedlają twoje nadzieje, a nie obawy».
-Nelson Mandela-