Syndrom madame Bovary – co to takiego?

Syndrom madame Bovary to zaburzenie behawioralne, które wyszło na światło dzienne wraz z pojawieniem się romantycznych powieści w XIX wieku.

Od tego czasu idealizacja miłości doprowadziła tysiące ludzi (w większości kobiety) do ciągłej frustracji i rozczarowania. To dlatego, że poszukiwanie „idealnej miłości” zawsze kończy się katastrofą w realistycznym związku.

Syndrom madame Bovary jest psychopatologią po raz pierwszy opisaną w 1892 r. przez filozofa Julesa de Gaultiera. W swoim eseju opartym na książce Madame Bovary opowiedział on o głównej bohaterce, Emmie. Stwierdził, że Emma jest doskonałym przykładem osoby cierpiącej na to, co nazwał „chronicznym afektywnym niezadowoleniem”.

Kim była madame Bovary?

Emma Bovary to postać literacka. Gustave Flaubert wymyślił ją i opisał w swojej książce z 1857 roku, która opowiada o ślubie Emmy z Charlesem Bovary.

Charles był wiejskim lekarzem, który kochał Emmę, ale ona nie odwzajemniała jego uczuć. Po części dlatego, że bardzo lubiła romantyczne powieści z tamtych czasów. Czytała je namiętnie odkąd była nastolatką.

Nieustanne poszukiwanie namiętnej, pełnej pasji relacji podobnej do tych, o których czytała w swoich książkach, wywołało w Emmie ciągłe, silne niezadowolenie.

Z powodu depresji Charles postanowił przeprowadzić się do małego miasteczka. Tam Charles i Emma poznali różnych ludzi.

Emma pozwoliła, aby uwiodło ją dwóch mężczyzn. Pierwszym był młody student, a drugim casanova o imieniu Rodolphe. Jej związek z obydwoma mężczyznami był zaborczy, pełen zazdrości i pozbawiony niezależności. W obliczu rozstania z obojgiem kochanków, Emma decyduje się targnąć na swoje życie i przyjmuje arszenik.

Madame Bovary przypomina inne literackie postaci, takie jak Anna Karenina. Każda z nich w pogoni za idealną miłością odrzuca swoją rodzinę i rolę żony.

Z jednej strony może się wydawać wybawieniem, buntem wobec nieszczęśliwej miłości. Ale z drugiej strony jest to wielka krytyka idealizowania miłości. Emma miała obsesję na punkcie zaspokojenia swoich pragnień do tego stopnia, że nie przejmowała się zadłużeniem rodziny, zaniedbywaniem córki czy krzywdzeniem otaczających ją ludzi.

„Uważaj na smutek – to nałóg”.

-Gustave Flaubert-

Czym charakteryzuje się syndrom madame Bovary?

Uzależnienie od romansu

Osoba, która cierpi na syndrom madame Bovary nie potrafi żyć sama. Jest przekonana, że któregoś dnia spotka idealnego kochanka, który zmieni jej życie i uwolni od rutyny i problemów.Kiedy kończy jeden związek, szybko zaczyna kolejny. Jej jedynym celem jest znalezienie osoby takiej, jaką zna z romantycznych książek, programów czy filmów.

Za każdym razem gdy zauroczy się kimś nowym, ma obsesję na jego punkcie. Idealizuje go tak, że nikt nie jest w stanie zmienić jej zdania o nim. Nawet jeśli obiekt jej westchnień do niej nie pasuje lub nie jest dla niej dobry.

Miłość niemożliwa

Z powodu niezdolności do utrzymania prawdziwego związku, zwykle zwraca się w stronę miłości niemożliwej. Zdarza się, że nawet jeśli pozostaje w związku, wciąż goni za iluzją doskonałej miłości, wybierając sobie kolejny obiekt uczuć.

To sprawia, że jest nieszczęśliwa, ponieważ nie potrafi być sama. Rzadko nawiązuje romans, jeśli nie ma przysłowiowego asa w rękawie.

Skomplikowane relacje lub udręczeni ludzie przyciągają uwagę osoby cierpiącej na syndrom madame Bovary, ponieważ postrzega ich jako romantycznych i namiętnych.

Ciągłe niezadowolenie

Kiedy osoba chora na syndrom madame Bovary wchodzi w związek, zaczyna odkrywać, że jej partner jest człowiekiem, a co za tym idzie – ma wady.

Trudno jej idealizować partnera, który ma wady, dlatego z czasem przestaje go idealizować. Zniszczenie idealnego obrazu prowadzi do kolejnej frustracji. Ta druga osoba już nie jest przez nią postrzegana jako ta właściwa, przez co przestaje budzić jej zainteresowanie.

Nigdy nie jest zadowolona z nikogo. Czemu? Nie rozumie miłości poza początkową fazą zauroczenia. Ma zakrzywioną wizję związków i miłości. Swoje poglądy kształtuje na podstawie historii lub postaci, które nigdy nie zaznały spokoju, problemów ani monotonii.

Naśladowanie ukochanej osoby

Z powodu obsesji na punkcie partnera osoba cierpiąca na syndrom madame Bovary zaczyna kopiować jego upodobania, hobby, a nawet sposób myślenia. Naśladowanie ma źródło w skrajnym podziwie odczuwanym wobec drugiej osoby, a nawet w strachu.

Syndrom madame Bovary wywołuje intensywny strach przed porzuceniem. Przez to rozstanie może powodować skrajne reakcje.

Kogo dotyka syndrom madame Bovary?

Kilka wieków temu syndrom madame Bovary był powszechniejszy u kobiet. Jednak dziś sytuacja się zmieniła i syndrom ten dotyczy w równym stopniu kobiet, jak i mężczyzn. To dlatego, że dawniej mężczyźni pracowali, a kobiety zostawały w domu.

Wolny czas spędzany na czytaniu i tym podobnych zajęciach przenosi nas z rzeczywistości do miejsc, gdzie nie istnieją codzienne problemy.

Osoby cierpiące na syndrom madame Bovary często mają problemy z porzuceniem lub brakiem przywiązania w dzieciństwie. Dlatego czują nadmierną potrzebę zwrócenia uwagi partnera. To jest ich sposób na uniknięcie ponownego odczuwania braku tych uczuć.

Syndrom madame Bovary przejawia się głównie uczuciem przygnębienia. Osoby chore mogą być leczone przez specjalistę, który oceni sytuację i opracuje plan leczenia.

Czasami syndrom madame Bovary wiąże się także z innymi poważniejszymi chorobami. Mogą to być zaburzenia obsesyjne lub zaburzenia osobowości typu borderline, które sprawiają, że interwencja specjalisty jest jeszcze bardziej konieczna ze względu na to, jak niebezpieczne mogą być te schorzenia.

Zalecana literatura

Gaultier, J, (1892), Brovaryzm, psychologia w dziele Flauberta, Paryż, Francja.