Biofotony – jaki wpływ wywierają na nasze myśli?

Biofotony to temat zarówno fascynujący, jak i kontrowersyjny. Pierwszą osobą, która je zidentyfikowała, był radziecki naukowiec Alexander Gurwitsch w 1923 roku. Twierdził, że jest to rodzaj promieniowania, za pomocą którego komórki komunikują się ze sobą. Aby dojść do tego wniosku, Gurwitsch zasadził trochę cebuli i skierował te promienie w dół rurki. Przyspieszał proliferację komórek. Od tego momentu zaczął sugerować, że istnieje coś takiego jak biofotony. Nie był jednak w stanie tego wiarygodnie udowodnić.

Kilka lat później inny naukowiec, Bernd Ruth z Uniwersytetu w Marburgu, użył potężnego urządzenia i zweryfikował to, co twierdził Gurwitsch: komórki rzeczywiście wydawały się zachowywać jak małe żarówki. Nośnikami tego promieniowania były unikalne cząstki: biofotony.

Van Wijk i Van Wijk wykazali, że “umieszczając próbkę panewki stawowej w pobliżu uzdrowiciela i jego pacjenta oraz mierząc emisję fotonów z alg podczas sesji leczniczej i podczas okresów spoczynku, uzyskano znacznie zmienione liczby fotonów emitowanych przez glony, a także zmiany rytmu emisji, tak jakby glony współgrały z mocniejszym źródłem światła.”

-Ernesto Bonilla-

Biofotony – postępy teorii

Ruth odkrył, że zdrowe komórki mają wielką zdolność wykrywania, gromadzenia i emitowania biofotonów. Początkowo wszyscy myśleli, że pochodzenie tych cząstek jest termiczne, ponieważ wszystkie żywe istoty mają temperaturę. Byłyby to więc tajemnicze światła emitowane przez komórki.

Jednak kilka lat później, w 1982 roku, niemiecki badacz Fritz Albert Popp, profesor fizyki na Uniwersytecie w Marburgu (Niemcy), obalił poprzednią teorię. Jego badania doprowadziły go do wniosku, że biofotony spełniały funkcję komunikowania się z komórkami. Zwrócił uwagę, że zdrowe komórki emitują harmonijne światło, podczas gdy w komórkach chorych jest ono chaotyczne.

Podobno w momencie śmierci komórki zwiększają swoją moc świetlną nawet stukrotnie. Po kilku godzinach taka jasność całkowicie znika. Ostatecznie Popp twierdził, że jesteśmy stworzeni ze światła i że to światło jest nośnikiem informacji. Niemniej jednak więcej było pytań niż odpowiedzi na temat tej proklamacji.

Biofotony – światło w ciemności

Zgodnie z teorią Poppa biofotony, czyli światło z komórek, umożliwiają tym jednostkom komunikowanie się ze sobą. Emitują pola elektromagnetyczne. DNA działa jak rodzaj anteny odbiorczej, która następnie przekazuje tę informację do DNA innej komórki. Kiedy komunikacja jest płynna, jest zdrowie; jeśli jest przerwany lub chaotyczny, pojawia się choroba.

Od tego czasu biolodzy i fizycy nadal badają ten temat. Wielu nie akceptuje tego, że istnieje jakaś tajemnica i że słynne światło to tylko efekt procesów biochemicznych.

Jednak inni zwracają uwagę, że sprawa idzie znacznie dalej i doszli do wniosku, że zjawisko to jest fundamentalnym składnikiem procesów zdrowotnych i chorobowych, tak jak proponował Popp. Postulowano nawet, że ta energia jest wciąż obecna w naszych myślach. Dzieje się tak, ponieważ pochodzi z mózgu, który składa się z komórek i ma zdolność zmiany środowiska. Wyjaśniałoby to takie rzeczy, jak spontaniczne uzdrowienie, efekt placebo, uzdrowienie przez nałożenie rąk itp.

Czy w intencji jest władza?

Temat biofotonów doprowadził również do perspektywy, zgodnie z którą intencja jest przekładana na formę energii, która powoduje zmiany w środowisku. Innymi słowy, myśl zaczyna mieć władzę nad materią. W celu poparcia tego stwierdzenia przeprowadzono kilka eksperymentów.

Jeden z najbardziej uderzających eksperymentów przeprowadził William Tiller, profesor inżynierii materiałowej na Uniwersytecie Stanforda (USA). Zwerbował grupę ochotników, którzy położyli ręce około 15 centymetrów od urządzenia, które mierzyło energię wytwarzaną przez ciało. Wolontariusze mentalnie zamierzali zwiększyć swoją energię. Najwyraźniej ich zamiar spowodował, że liczba wzrosła.

W rzeczywistości istnieje łatwiejszy eksperyment, który możesz przeprowadzić samodzielnie w domu. Polega na wsypaniu kilku łyżek ryżu do pół szklanki wody. Następnie zrób to samo z dwoma innymi szklankami. W przypadku pierwszego, każdego dnia powinieneś mówić do niego z czułością i pochwałą. Na drugie naczynie nie powinieneś nawet patrzeć. Podczas gdy trzeci, musisz codziennie obrażać. Po dziesięciu dniach spójrz na wynik.

Możesz czuć się niedorzecznie, rozmawiając ze szklanką wody z dodatkiem ryżu. Jednak będziesz zaskoczony wynikami. To taki prosty eksperyment. Spróbuj.