Życie bez pośpiechu wydaje się dziś być jakąś abstrakcją. Czas wydaje się nie być już naszym sprzymierzeńcem. Wydaje się raczej, że traktujemy go niczym wroga, albo jakąś bliżej nieokreśloną chorobę. Życie bez pośpiechu natomiast uznawane jest za nieskuteczne, zmarnowane i źle wykorzystane.
Dzisiejsze zabiegane społeczeństwo tracenie czasu uznaje za świętokradztwo, ponieważ już od dzieciństwa uczone jest, że “czas to pieniądz”, a “im szybciej, tym lepiej”. Problem w tym, że w tym zawrotnym tempie nie traci się czasu, ale to życie ucieka nam między palcami.
Życie w pośpiechu to tylko egzystencja. Nie ma czasu na przeżywanie piękna chwili i towarzyszących jej uczuć. Niczym nie można się rozsmakować do samego końca. Pośpiech zmusza do pominięcia ważnych szczegółów, które przecież stanowią esencję naszej rzeczywistości.
Dobro jest powolne, bo idzie w górę, zło się spieszy, bo zmierza ku dołowi
-Alejandro Dumas-
Kiedy stale żyjesz na wysokich obrotach, nie masz czasu nawet na to, by spokojnie pomyśleć. Nie ma miejsca nawet na przemyślenie czy to, co robisz jest dobre i dokąd w życiu zmierzasz. Wiecznie tylko gonisz, żeby nie stracić cennych sekund.
Kto żyje bez pośpiechu, starzeje się wolniej
Kultura pośpiechu wywołuje oczywiste konsekwencje. Pierwszą z nich jest to, że Twój organizm stale otrzymuje zbyt dużą stymulację. Korzystasz z dużych zasobów adrenaliny i kortyzolu – hormonu stresu. Działają one jako substancje psychoaktywne szybko powodując uzależnienie.
Za taki tryb życia przyjdzie jednak zapłacić. Kiedy organizm przyzwyczai się do takiego tempa życia i w końcu zabraknie czasu nawet na to, by spokojnie wziąć głęboki oddech, znacznie zwiększa się ryzyko zapadnięcia na poważne choroby. Stres staje się pożywką dla bólu, który zaczyna towarzyszyć na stałe.
Z drugiej strony, życie bez pośpiechu, a najlepiej umiejętność funkcjonowania w obu prędkościach zapewnia solidne i stabilne zdrowie. Taki tryb pozwala cieszyć się wszystkim tym, z czym mamy do czynienia i nie robić tego pobieżnie. Możesz cieszyć się tym, co jesz i oddychać spokojnie.
Na średnią i dłuższą metę przekłada się to na dobrobyt biologiczny organizmu i owocuje utrzymywaniem zdrowia psychicznego na doskonałym poziomie.
Wielozadaniowość – największy grzech naszej epoki
Żyjemy w czasach, w których rządzi wielozadaniowość. Nie wystarczy już, że ktoś jest szybki w tym, co robi. Idealny pracownik robi wiele rzeczy jednocześnie i przy tym jest superwydajny. Tylko taki tryb prac jest dziś uznawany za skuteczny i efektywny.
Być może wydaje Ci się, że taki sposób działania znajduje uzasadnienie, ale korzyści z niego płynące nie wzbogacają przecież Twojej kieszeni. Na wielozadaniowości korzysta system, w którym czas to pieniądz.
Świat przepełniony jest bublami, butami, które nie wytrzymują zbyt długo, zaledwie do zakończenia sezonu. A do produkcji artykułów śmieciowych potrzeba ludzi, którzy będą produkować na ilość i oczywiście na czas.
Żyjemy w kulturze, w której trzeba wykonać jak najwięcej pracy przy jak najmniejszym nakładzie środków. Nie ważne czy Ci się to podoba, czy nie musisz to zaakceptować. Logika masowej produkcji jest inna niż ta, która zakłada, że praca wykonywana wolniej przynosi lepsze rezultaty.
Pośpiech jest toksycznym elementem życia
Nadmierny pośpiech redukuje poziom tolerancji, bo żeby go znieść musisz rozwinąć wysoki poziom stresu. Jeśli nie jesteś w stanie tego zrobić, nie podołasz rytmowi masowej produkcji, wygórowanemu planowi firmy, czy też nie wyrobisz się z wszystkich prac, które podjąłeś jednocześnie.
Zupełnie tego nie zauważając zapomnisz jak to jest żyć bez pośpiechu, jak to jest cieszyć się życiem. Kiedy masz zamiar zatrzymać się i dostrzec jak ładnie uśmiecha się Twoje dziecko? Kiedy zauważysz, że życie ulatuje Ci między palcami, i że nie poświęcasz samemu sobie należytej uwagi?
W karierze wielkich prędkości nie ma czasu na takie przemyślenia. Śpiesznie musisz się zastanawiać nad tym jaki będzie Twój kolejny krok.
Kiedy już zupełnie uzależnisz się od życia na wyścigi, zupełnie nie będziesz miał pojęcia na czym polega cierpliwość. Będziesz się wściekać na każde opóźnienie, choćby nawet było naprawdę minimalne.
Przestaniesz zauważać, że kochasz się w ciągu trzech minut, a na zjedzenie obiadu wystarczą Ci dwie. Spojrzysz w lustro i widząc zmęczonego i zwyciężonego przez system człowieka będziesz się zastanawiać, gdzie się podział ten młody pełny wigoru młodzieniec z przed lat.